Hoe ziet een lichaam af op grote hoogte en hoe wapen je je ertegen? "Impact is enorm"

De klim naar Gran Sasso brengt de renners naar een hoogte van 2.128 meter. Dat wordt niet alleen een aanslag op de benen, maar op het hele lichaam, zo weet bondsdokter Kris Van der Mieren. Gelukkig zijn er oplossingen.

"Op dat soort hoogte spelen 2 factoren een rol: de invloed op het spierstelsel en de mogelijkheid om nog voldoende energie op te nemen."

"Als we naar de spieren kijken, dan denken we natuurlijk in eerste instantie aan de benen. Maar het gaat ook over de bil- en rugspieren."

"In warme omstandigheden doen al die spieren goed hun werk, maar hoe kouder het wordt, hoe stroever. Ik verwacht dat het verschil tussen de voet van de slotklim en de top zo'n tiental graden is. Dat is een enorme impact op de spieren."

Als de koude op de spieren slaat, dan laat zich dat meteen voelen. "De benen draaien niet meer goed rond, de frequentie kan niet aangehouden worden."

Volgens Van der Mieren is er iets als een natuurlijke aanleg om de koude te trotseren. "Renners als Pedersen of vroeger Gilbert hebben er weinig last van. De frêlere types zijn er vatbaarder voor."

Door veel in die koude omstandigheden te koersen, kun je je lichaam eraan doen wennen. "Maar weinig renners zoeken die omstandigheden op, meestal ontlopen ze die zelfs. Het brengt immers zoveel nadelen mee om in de koude te trainen, dat het sop de kool niet waard is." 

De tweede factor die invloed heeft, is wat dokter Van der Mieren 'het metabole' noemt.

"Je hebt 3 motoren waar een renner gebruik van maakt. Motor 1 is de vetverbranding. Dat is de basismotor, maar die gebruik je bergop bijna niet."

"Motor 2 en 3 zijn het aerobe en anaerobe verbruik van suikers. Je hebt dus suikers nodig om die energievoorraad op peil te houden, alleen wordt de verbranding van die suikers negatief beïnvloed door de koude."

"Dat laatste effect wordt bovendien nog eens versterkt door de ijlere zuurstof op grote hoogte."

"Als een van die schakels breekt - te weinig zuurstof, de suikers die opgeraken - dan kan er niet voldoende energie meer opgewekt worden en kun je niet meer genoeg wattages trappen. Als een van die systemen faalt, verlies je meteen minuten."

Koersen op grote hoogte lijkt een aanslag op het lichaam, maar gelukkig zijn er enkele voorzorgen die elke renner kan en eigenlijk moet nemen.

• tegen de warmte: "Zorg dat je goeie kleding draagt. Het is ook belangrijk dat de onderrug droog blijft, zodat de bilspieren niet verkrampen. Dat kan met een slijklapje of een folie. Een isolerende laag dus. En je hebt ook warmtepleisters en -zalfjes."

• tegen de krampen in de benen: "Hou je benen soepel door een klein verzet te trappen. De frequentie moet hoog zijn, liefst zelfs rond de 100."

• het gevecht met de suikers: "Je moet gewoon zoveel mogelijk suikers innemen, zeker voor de start van de slotklim."

• de ijle lucht: "Hier heb je natuurlijk geen invloed op, maar je bent wel in het voordeel als je op hoogtestage bent geweest."

De conclusie van Van der Mieren is dan ook: "Als je al deze zaken hierboven op orde hebt, dan kun je de koude op grote hoogte perfect onder controle houden."