Demi Vollering anders bekeken: over koude tentjes, La Redoute en een giftige opmerking op de Cauberg
Wat Tadej Pogacar bij de mannen doet, doet Demi Vollering bij de vrouwen. De 26-jarige Nederlandse heeft vazen tekort om haar bloemen in leven te houden die ze na elke voorjaarszege of ereplaats in ontvangst mag nemen. "Ik heb nu meer ruimte om na te denken tijdens de koers", verklaart ze haar succes.
De vrouwenkoers herbergt dit voorjaar weinig verrassingen. Team SD Worx wint en is het niet Lotte Kopecky als nummer 1, dan staat Demi Vollering wel op het hoogste schavotje.
Dat deed ze de voorbije weken al in de Strade Bianche, Dwars door Vlaanderen, de Amstel Gold Race en gisteren nog in de Waalse Pijl.
"Je hebt niet veel tijd om er bij stil te staan", zegt ze zelf over haar imposante reeks. "Het is een beetje chaos: je gaat van koers naar koers."
Voor Vollering is de Strade Bianche de mooiste zege tot dusver. "Ik ben trots op hoe we daar als ploeg hebben gekoerst en hoe we tot de finish hebben gestreden."
Dat hechte blok werd mee gesmeed tijdens een bikepacking-avontuur met de ploeggenotes in november in Californië.
"Er bestaat geen betere teambuilding dan met z'n tweeën dicht bij elkaar in een tentje. Door de koude was je daar blij mee."
"We hadden niets anders dan elkaar, ons tentje en het kampvuur. Daar word je wel close met elkaar. Het was zeker een goeie bouwsteen."
"Overnemen, hoer!"
Demi Vollering had de voorbije jaren al de nodige zeges verzameld, maar dit jaar heeft ze zichzelf naar de absolute top van het vrouwenpeloton gekatapulteerd en legt ze een bijzonder straffe regelmaat in haar prestaties.
"Een jaartje ouder, een jaartje wijzer", lacht ze. "Anna van der Breggen (ex-renster en nu ploegleidster) maakt nu mijn trainingsschema's en ze stuurt me aan om de trainingen zelf goed aan te voelen."
"Maar ook op mentaal vlak heb ik een stap gemaakt. Als je sterker bent, dan heb je meer ruimte om na te denken en om logische beslissingen te maken."
"Vroeger zat ik op mijn limiet en kon ik minder denken. En tactisch word ik ook sterker, met de hulp van de ploeg."
Anna van der Breggen maakt nu mijn trainingsschema's en ze stuurt me aan om de trainingen zelf goed aan te voelen.
En ook mentaal heeft Vollering haar huiswerk gemaakt met dank aan een mental coach.
"Een zwak punt was dat ik me best veel aantrok van wat men van me dacht. Nu kan ik dat makkelijker loslaten en maak ik me er niet meer druk in."
Vollering vertelt een pijnlijke anekdote. "Vorig jaar zat ik in de Amstel Gold Race aan het wiel van Annemiek van Vleuten. Op de Cauberg riep iemand: "Overnemen, hoer!""
"Dat zijn geen leuke dingen en daar schrik je even van, maar ik kon toen niet overnemen. Het sloeg nergens op."
La Redoute met de vriendinnen
Demi Vollering resideert met haar partner in Zwitserland waar ze "lekker kan verdwalen tijdens het fietsen". "Ik ontdek er altijd nieuwe wegen", legt ze uit.
Soms gebeurt dat in het gezelschap van haar hondje Flo. "Bij een rustig ritje zit ze in mijn rugzak, maar nu zit ze vaak in Nederland bij mijn ouders omdat ik meestal vanuit Zwitserland naar de koersen ga."
Maar de echte liefde voor de fiets, die is gegroeid in de Ardennen. "Ik reed er voor het eerst in de heuvels met een groepje vriendinnen. We waren flink verdwaald en stonden na een supermooie dag op La Redoute."
"De vrouwenkoers van Luik-Bastenaken-Luik bestond toen nog niet. Een vriendin zei: kun je je voorstellen dat de mannen hier koersen? Ik dacht: wow, heftig. Maar ik zag het voor me en wist: op een dag ga ik hier omhoog."
Vollering won in 2021 in Luik en wil er zondag nog wat extra slagroom op haar prachtige voorjaarstaart smeren.
