Net als Bashir Abdi heeft Koen Naert de marathon van Rotterdam uitgekozen voor zijn eerste 42 kilometer van het jaar. Het grote doel zondag is de olympische limiet. Dat zou moeten lukken na een perfecte voorbereiding in Kenia over 995 kilometer – neen, geen duizend. "Ik moet mijn op één na snelste marathon ooit lopen. Maar na 8 jaar mogen alle stukjes nog eens goed vallen."
Koen Naert legde de basis voor zondag in Kenia, maar het helemaal op punt stellen voor de marathon gebeurt gewoon bij hem thuis in Oostkamp. En ook wel op de massagetafel van Vincent Callewaert in Waregem.
Na een laatste lange duurloop - 37 kilometer - tien dagen voor de grote afspraak, wordt hij er nog eens stevig onder handen genomen.
"De benen van Koen zijn geen onbekend terrein meer voor me, ik merk dat hij in vorm is", lacht Callewaert, die in zijn praktijk SQUADT wel meer sporters over de vloer krijgt.
Callewaert is een belangrijke schakel in het team rond Naert. "Mensen denken dat marathonlopers het alleen doen, maar dat klopt niet", benadrukt de atleet.
"Vaak lig ik minstens een uur per week op de tafel van Vincent en dat is veel meer dan enkel masseren. Hij is bijvoorbeeld ook heel alert voor wat ik vertel op tafel en voor het mentale."
De benen van Koen zijn geen onbekend terrein voor me, ik kan voelen dat hij in vorm is!
Zoeken naar de perfecte marathon
Die schakel helpt hem op weg naar het eerste grote doel van het jaar: 2u08'10" of de limiet voor deelname aan de marathon op de Spelen van Parijs. Het PR van Naert staat op 2u07'39".
"Ik zal mijn op één na snelste tijd ooit moeten lopen", weet Naert.
"Intrinsiek had ik die chrono al een paar keer kunnen lopen: bij mijn tiende plek op de Spelen van Tokio of mijn Europese titel in Berlijn. Eigenlijk zelfs toen ik in Valencia 2u08'41" liep, want dat was na een toiletstop en 34 kilometer alleen lopen."
Dat toont aan dat er bij een scherpe tijd op een marathon veel meer komt kijken dan een goeie voorbereiding.
"Eigenlijk heb ik nog maar één marathon gehad waarvan ik kan zeggen: die was bijna perfect. Het was mijn tweede marathon ooit, in 2015. Strijd tot het einde, goed weer en weinig wind, een vlak parcours."
"Dat was één marathon op het dozijn dat ik er intussen gelopen heb, dat is dus een heel laag percentage. En al acht jaar geleden, dus het mag nog wel eens allemaal goed vallen, graag", lacht Naert.
Aandacht voor Abdi
Koen Naert verbaasde en imponeerde in 2018 met de Europese titel. Nadien nam Bashir Abdi de rol van beste Belg over.
"En dat is geen probleem, het is logisch dat hij nu de meeste aandacht krijgt. Dat was op het EK in 2018 omgekeerd, toen won Abdi brons en ik goud."
Van rivaliteit is hoegenaamd geen sprake. "We zijn bijna even oud en kennen elkaar al lang en goed. Het is vooral leuk dat we dit traject samen kunnen doen en we gunnen het elkaar."
"Het filmpje hoe ik blij verrast reageer als ik na mijn finish als tiende in Tokio hoorde dat hij brons had gepakt, dat heb ik al vaak herbekeken."
Geen 1.000 kilometer?!
Waar Abdi tot enkele dagen voor Rotterdam nog op hoogtestage was, keerde Naert drie weken geleden al terug uit Kenia, na een stage van een maand. Mocht zo'n stage al tot de verbeelding spreken, dan tempert Naert meteen.
"Ik leefde een maand als een pater op mijn berg. Trainen, slapen en eten, dat is het. Ik ben dan vier weken weg van mijn gezin en wil er fysiek dan ook alles uithalen. En met dat saaie leven heb ik geen problemen. Mijn persoonlijkheid kan dat goed verdragen", grinnikt hij.
Op z’n Instagram kon je zien dat Naert in 29 dagen 995 kilometer heeft gelopen. "Ik heb daar ongelofelijk veel reactie op gekregen! "Waarom niet 1.000?!" Maar daar was ik gewoon niet mee bezig."
"Toen ik op de luchthaven zat te wachten, heb ik het uitgerekend en kwam ik dus tot 995. Op de luchthaven nog eens vijf kilometer lopen, dat was ook te gek. Het is maar een cijfer", lacht hij.
Boompje opzetten met Van Vleuten
Koen Naert koos al vaker voor Kenia als stageplek en zo heeft hij in Iten zelfs al een "eigen" boom.
"Als ik in Kenia ben, verblijf ik zoals veel andere atleten in het hotel van Jean-Paul Fourier, een landgenoot. En atleten die iets voor hem betekenen, die geeft hij een eigen boom of struik."
"Het was een hele eer toen ik er ook een kreeg! Annemiek van Vleuten was er in januari en heeft er ook een, Karel Lismont ook."
"Ik wil vooral een inspiratie zijn, maar soms vergeet ik dat er al wel wat op mijn palmares staat en dat ik daar ook wel even mag bij stilstaan. Die boom helpt daarbij."
