In de eerste aflevering van 100 jaar Zesdaagse bereiden baanwielrenner Kenny De Ketele en zijn wielervader Eddy Verbust zich voor op hun laatste Zesdaagse van Gent. Voormalig Tourwinnaar Sir Bradley Wiggins keert voor het eerst sinds lang terug naar zijn geboortestad Gent. "Dit is mijn tweede thuis", vertelt de Brit. "Mijn eerste herinneringen als kind waren hier."
Winnaar van 22 zesdaagses Kenny De Ketele maakt zich op voor een afscheid van het wielrennen. De Zesdaagse van Gent wordt zijn last dance. Nog één keer de Zesdaagse, nog één keer op logement bij Eddy Verbust.
"Ik heb Eddy leren kennen op mijn 17e", vertelt Kenny De Ketele. "Ik reed het Belgisch kampioenschap achter derny's."
"De toenmalige nationale baancoach Michel Vaarten vroeg aan mij: "Zit je hier nu weer alleen?". Toen heeft Vaarten aan Eddy gevraagd of hij voor mij kon zorgen. En Eddy, zichzelf in zijn Gents accent: "Manneke, moet ik je benen eens insmeren?""
De vonk is toen overgeslagen en de twee waren vanaf dat moment onafscheidelijk.
"Ik had ineens een thuis die ik thuis niet had", vertelt De Ketele verder. "Op een bepaalde moment zat ik hier dagelijks."
Ik had ineens een thuis die ik thuis niet had
Bradley en senior Wiggins hadden geen relatie met elkaar
Sir Bradley Wiggins wint in 2016 aan de zijde van landgenoot Mark Cavendish de Zesdaagse van Gent. Gent was en is voor Wiggins een obsessie.
"Dit is mijn tweede thuis", vertelt Bradley Wiggins. "Mijn eerste herinneringen als kind waren hier. Ik kwam hier toen ik 6 jaar was. Ik zal nooit vergeten dat we in de kleedcabine zaten. Vanaf toen wilde ik absoluut de zesdaagse rijden."
Later verliet de vader van Wiggins zijn haard, vrouw en kind. Het duurde 17 jaar voor Bradley zijn vader terugzag. Hier op de zesdaagse waar Bradley aan deelnam.
"Toen ik achttien was, zei hij: "Je wordt nooit zo goed als je vader." De rest van mijn leven probeerde ik beter te worden dan hij."
"Met succes, denk ik."
"Als ik sterf, wil ik mijn as hier laten uitstrooien"
Bradley Wiggins ziet zijn jeugdjaren passeren als hij in het Gentse Kuipke komt. Met veel liefde vertelt hij over de allesbepalende rol die de Zesdaagse in zijn leven heeft gehad.
"Ik zou hier de hele dag kunnen zitten", zegt Wiggins. "Er zijn zoveel herinneringen die terugkomen. Mijn hele leven al kom ik naar deze velodroom. Het is ongelofelijk. Als ik sterf, wil ik mijn as hier laten uitstrooien."
