Lenie Onzia stond afgelopen zondag niet op het veld tegen IJsland, maar zal die match toch met een bijzonder gevoel gevolgd hebben. Tot één dag voor de match trainde ze mee met de selectie van de Flames, klaar om in te vallen mocht er zich iemand blesseren. Tegen IJsland zat ze op de bank, maar dan wel niet meer als speelster maar als assistent. “We hebben er veel over gesproken, ook met de speelsters. Zo kon die overgang vlot verlopen.”
Begin dit jaar kondigde Thomas Vermaelen zijn afscheid aan als voetballer en maakte op hetzelfde moment bekend dat hij assistent werd van bondscoach Roberto Martinez. Ook de Red Flames zagen een ploegmaat plots van rol wisselen, al was het wel vooraf doorgepraat.
Lenie Onzia is niet van de minsten: 62 caps bij de nationale ploeg, op het EK van 2017 in Nederland op een kwartier na alles gespeeld. Afgelopen seizoen besliste ze om te stoppen in clubverband – begin mei speelde ze haar laatste wedstrijd voor OHL – maar ze ging wel nog vol voor een plaats in de EK-selectie.
De definitieve selectie met 23 miste ze net, al bleef ze samen met Jill Janssens tot vorige zaterdag nog bij de groep. Als stand-by ter plekke voor het geval er zich nog iemand zou blesseren.
“Maar na de laatste oefenmatch tegen Luxemburg besefte ik natuurlijk dat dat hoogstwaarschijnlijk mijn laatste minuten waren”, vertelt Onzia. In die laatste van vier vriendschappelijke interlands in juni mocht ze invallen bij de rust.
Stapsgewijs afscheid nemen
Was het moeilijk om afscheid te nemen? “Het gebeurde in fases: eerst een afscheid bij mijn club Oud-Heverlee Leuven. Dan de voorbereiding en Luxemburg. En nu is het helemaal definitief. Ik ben blij dat het zo stapsgewijs is gegaan.”
Voor de buitenwereld lijkt het misschien vreemd om zo snel van rol te wisselen bij de nationale ploeg. “Dat valt wel mee, want we hebben er op voorhand veel over gesproken. Niet alleen individueel, maar ook in groep, met de staf én de speelsters. Zo was alles voor iedereen duidelijk en kon die overgang vlot verlopen.”
Nu moet ze wel op een andere manier omgaan met de speelsters, of valt dat mee? “Het is net deel van mijn takenpakket dat ik mijn ervaring als speelster nog gebruik voor de groep, op en naast het veld. Ik moet er mee voor zorgen dat iedereen zich zo goed mogelijk voelt.”
Lees verder onder de post.
Toch twijfel
Speelsters en Onzia zelf lijken dus geen probleem te hebben met de snelle wissel van pet. Toch zei ze niet meteen ja, toen in de voorbereiding de vraag kwam van de staf.
“Ik heb wel getwijfeld. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want het bracht ook wel emoties mee, maar ik heb het een plaats kunnen geven. En nu ben ik blij dat ik nu deze rol kan vervullen. Ik voel dat ik een meerwaarde kan creëren door hier nog te zijn, het is aan mij om op een goeie manier om te gaan met die nieuwe rol.”
Ooit bondscoach?
Die nieuwe rol is tweeledig: haar ervaring proberen over te brengen op de groep en helpen te zorgen dat iedereen zich goed voelt – iets wat ze ook als speelster al deed. “Anderzijds hoor ik nu bij de technische staf en help ik dus bij de matchvoorbereiding: de tegenstander analyseren en de training voorbereiden.”
Na het EK wordt ze dan assistent van Thomas Jansen bij de nationale beloften. “Daar kijk ik enorm naar uit, ik sta te popelen om eraan te beginnen.” Dat zal ze combineren met haar werk als trainer bij topsportschool in Leuven - wat ze al enkele jaren doet.
Om dan ooit bondscoach te worden? “Oei, die vraag komt nog heel vroeg, ik ben nog maar een paar dagen geleden echt gestopt”, lacht Onzia. “Eerst ervaring opdoen als trainer en de komende maanden en jaren op zoek gaan naar wie ik ben als coach. Daarna zien we wel.”
Lees verder onder de post.
EK 2017 was het mooiste
Hoe kijkt ze in haar nieuwe rol naar de match tegen Frankrijk? “We moeten geen schrik hebben. Natuurlijk verwachten we dat zij het meest de bal zullen hebben. Maar er zijn verschillende manieren om te proberen te winnen.”
“De technische staf is bezig met de sterktes en zwaktes van Frankrijk aan te duiden en hoe wij het zullen aanpakken. En hoe we dat dan moeten inoefenen op training. Ik probeer hier op mijn manier een steentje aan bij te dragen.”
Tot slot nog één keer over Onzia-de-speelster. Wat was haar mooiste moment? “Het EK 2017 in Nederland, waar ik in alle drie de matchen mocht starten”, zo moet ze niet lang nadenken. Hoe het ook afloopt, sowieso zal het EK 2022 ook bijblijven als het toernooi van haar carrièreswitch: van speler naar assistent op één dag tijd.
