3 conclusies na de Ronde van het Baskenland: Evenepoels mix, Roglic' knie en Martinez' status

Een mix van "ontgoocheling en voldoening": Remco Evenepoel wist zaterdagavond nog niet echt welk gevoel er nu overheerste na zijn 4e plaats in de Ronde van het Baskenland.

Evenepoel temperde aanvankelijk de verwachtingen en beschouwde deze zesdaagse - volgens het peloton de zwaarste rittenkoers na de grote rondes - als een verlengstuk van zijn hoogtestage op de Teide.

Een renner moet altijd afwachten hoe zijn lichaam reageert op de hoogteprikkels, maar Evenepoel stond er vanaf de eerste minuut.

In de proloog werd hij maandag alleen geklopt door een weergaloze Primoz Roglic, maar Evenepoel bewees toen al dat de kritiek op zijn stuurmanskunsten zou uitdoven, een rode draad deze week.

Daarna herhaalde hij ook zijn instelling van in de vorige rittenkoersen: Evenepoel toonde zich in de sprintvoorbereiding en rolde tot 3 keer toe de rode loper uit voor ploegmakker Julian Alaphilippe.

Hij spaarde zich dus geenszins, maar betaalde daar ook niet meteen een prijs voor. 

Op de loodzware Baskische muurtjes - ook al een werkpunt op de steekkaart van Evenepoel, zo werd aangenomen - speelde hij meermaals jojo, maar Evenepoel geraakte nooit in paniek, bewees dat hij wél explosieve vezels heeft en koerste met zijn verstand.

Ook tijdens de slotrit koos hij slim voor zijn eigen tempo, maar de laatste pukkel was er dan toch te veel aan. Ook al omdat Evenepoel - niet voor het eerst - iets te snel zonder ploegmakkers was gevallen.

Wie in dit veld echter op zijn 22e als 4e eindigt op 21 seconden, moet met opgeheven hoofd op het vliegtuig naar België stappen. 

Komende woensdag en de week nadien liggen met de Brabantse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik 2 eendagsafspraken in het verschiet waar Evenepoel zijn topvorm helemaal kan verzilveren.

Neen, niet alles wat een Sloveen aanraakt, verandert in goud. 

Wie Primoz Roglic maandag tijdens de proloog zag buffelen, had de kopman van Jumbo-Visma al met potlood ingevuld op de erelijst.

En toch draaide het anders uit. "Ik mis een beetje geluk, maar ik mis ook iets in mijn benen", legde de Sloveen na enkele dagen al de vinger op de wonde.

Die eerlijke analyse werd tijdens de sleuteldagen bevestigd. Op de aankomsten voor punchers kon Roglic nooit echt duelleren met Julian Alaphilippe en co, vrijdag en zaterdag was hij ook al geen hoofdrolspeler.

Roglic kan zich wel verstoppen achter de ploegtactiek met Jonas Vingegaard, maar de Sloveen zal in zijn analyse ook wel eerlijk moeten toegeven dat hij niet over zijn beste benen beschikte.

En dat is toch behoorlijk zeldzaam in een rittenkoers. Sinds die uppercut op La Planche des Belles Filles in de Tour van 2020 won Roglic elke rittenkoers of grote ronde waar hij aan de start verscheen, tenzij hij door pech uit koers werd geslagen (Parijs-Nice en Tour in 2021).

Deze 8e plaats verandert niets aan de status van Roglic richting de afspraken van later dit jaar, maar bij Jumbo-Visma zullen ze alles toch tot in de puntjes analyseren.

Na de slotrit kwam er al een eerste diagnose die de voorbije dagen stil werd gehouden: Roglic kampt met een knieblessure. "Het is pijnlijk", zo verklaarde hij zelf zijn minder eindresultaat.

Door de almacht van Tadej Pogacar (UAE) en Primoz Roglic (Jumbo-Visma) was Ineos Grenadiers - op een roze uitschieter na - in de vergeethoek geduwd in het werk waar ze al die jaren zo in hebben geschitterd.

De steenrijke Britten hebben al een tijdje het geweer van schouder veranderd en kiezen veelal voor een guerrilla-tactiek, maar meestal moesten ze in de eindafrekening naar huis met de kruimels.

Die vicieuze cirkel werd zaterdag in Arrate doorbroken en niet toevallig was Daniel Martinez de man om het hoogste schavotje te claimen.

De 25-jarige Colombiaan won de Dauphiné in 2020 in het shirt van EF Pro Cycling en ontpopte zich vorig jaar in de Giro als meesterknecht van Egan Bernal.

Hij werd zelf nog 5e in Italië en na de zware val van zijn landgenoot schoof Martinez nog wat op in de hiërarchie van zijn werkgever.

Ineos Grenadiers is aan het schuiven met zijn pionnen en stuurt normaal Richard Carapaz als kopman naar de Giro, voor de Tour is die positie nog vacant.

Meer dan Adam Yates, Geraint Thomas of Tao Geoghegan Hart lijkt Martinez de geknipte vogel om Pogacar en Roglic het vuur aan de schenen te leggen.