Roger Lambrecht, 25 jaar voorzitter van Sporting Lokeren, is gisteren overleden. Sporza-reporter Tom Boudeweel beschrijft de sterke man van Lokeren als "een ruwe bolster met een blanke pit": "Hij was de baas, maar hij was niet mee gemoderniseerd met het voetbal."
Ja, de verdienste van Roger Lambrecht voor Sporting Lokeren is niet min.
Al denkt iedereen dat Lambrecht Lokeren groot heeft gemaakt, maar eind jaren 70, begin jaren 80 speelde Lokeren al tegen Barcelona in de 2e ronde van de UEFA Cup en tegen AZ in de kwartfinales.
Daarna ging het bergaf en Lambrecht was er van bij het begin bij betrokken. Hij heeft de ploeg gered in 1994.
Later volgden de hoogtepunten met bekerwinst in 2012 en 2014. Lokeren speelde een paar keer Play-off I en bracht heel goed voetbal, met zelfs Europese wedstrijden op Daknam.
Ik neem het woord "dictator" niet graag in de mond, maar dat was het wel een beetje. Roger Lambrecht besliste alles in zijn eentje.
Het beeld dat iedereen zal bijblijven is dat van de voorzitter die vanuit zijn auto naar de trainingen keek. Hij was niet goed te been en dat had er natuurlijk ook wel mee te maken.
Maar Lambrecht, de man van de bandencentrale, was een uniek figuur. Hij was er heel graag bij.
Hij leidde de club met een vaste en autoritaire hand. Hij was de baas. Dat kan je ook letterlijk nemen.
Ik neem het woord "dictator" niet graag in de mond, maar dat was het wel een beetje. Hij besliste alles in zijn eentje.
Hij had vertrouwelingen, maar op zich was er geen groot bestuur.
Ik noemde hem altijd de ruwe bolster met een blanke pit. Hij zag er altijd kwaad uit, maar het was ook een lieve man.
"Rode draad was zijn zoektocht naar uitbreiding"
De rode draad in zijn carrière als voorzitter was zijn zoektocht naar uitbreiding.
Hij zocht toenadering tot Gent, Eendracht Aalst en SK Beveren. Eén grote club was zijn dada, maar het is er nooit van gekomen.
Hij besefte dat voetbal in Lokeren alleen niet echt leefde, dat het nooit 20.000 of 30.000 supporters op de been zou brengen. Dat is nooit gelukt, tot zijn grote frustratie.
Maar Lambrecht evolueerde ook niet met de club, de economie, het voetbal en de clubleiding. Hij is niet gemoderniseerd.
Hij was van de oude stempel en zo ging het bergaf. Hij heeft anderen nooit laten participeren of investeren. Hij was mister Lokeren en uiteindelijk volgde het faillissement.
Eén grote club was zijn dada, maar het is er nooit van gekomen.
Eén pagina mogen we niet negeren: Roger Lambrecht werd ook genoemd in het fraudedossier. Dan ging het over zwart geld en broodzakken. Er was de link met Dejan Veljkovic, met wie hij veel zaken deed.
Hij greep ook altijd terug naar de vertrouwde namen. Georges Leekens keerde er vaak terug, Peter Maes was dé succesmaker.
Lambrecht was ook iemand die niet graag in de schijnwerpers stond. Een interview aanvragen, dat moest je meestal een paar keer doen. Maar het waren altijd toffe gesprekken.
