Met Parijs-Roubaix komt er officieel een einde aan de carrière van Jolien D'hoore als profwielrenster. Jarenlang was ze de vaandeldraagster van het vrouwenwielrennen in België. Geniet hier nog eens van haar mooiste momenten.
Eerste groot succes met Belgische titel in Geel
De wielerbaan is de eerste liefde van Jolien D'hoore, die op haar 16e al Belgische kampioene wordt op de piste. Niet veel later bewijst ze in Kaapstad met de wereldtitel bij de junioren dat ze ook op de weg goed uit de voeten kan. En dat ze snelle benen heeft.
In 2012 haalt ze haar eerste grote vis binnen op de weg, wanneer ze Belgisch kampioene wordt in Geel. Het levert haar meteen ook een transfer naar Lotto op.
D'hoore begint steeds vaker te winnen, maar merkt ook dat de stap naar de wereldtop nog aanzienlijk is. In 2014 verovert ze wel haar 2e Belgische titel, in Wielsbeke, voor de pas 18-jarige Lotte Kopecky.
Aansluiting bij de wereldtop
2015 is het jaar van de grote internationale doorbraak van D'hoore., geholpen door haar overstap naar topteam Wiggle-Honda. Met de Ronde van Drenthe wint ze haar eerste Wereldbekerkoers.
D'hoore stapelt dat voorjaar de ereplaatsen op, met ook nog een 4e plaats in Gent-Wevelgem en een 2e plaats in de Ronde van Vlaanderen (na de ongenaakbare Longo-Borghini).
Later dat jaar verlengt ze in Tervuren haar Belgische titel, wordt ze tweede in La Course én wint ze ook de Zweedse WB-koers Vargarda. Ze sluit het seizoen af als 3e in de WB-stand.
Brons op de Spelen, ontgoocheling op het WK
In 2016 heeft D'hoore haar zinnen gezet op de Olympische Spelen, waar ze deelneemt aan het omnium. Ze beleeft er misschien wel het hoogtepunt van haar carrière door brons in de wacht te slepen.
Later dat jaar wint ze ook de Madrid Challenge, waardoor ze als een van de favorieten aan het WK in Qatar begint. Maar dat zal een van de grootste ontgoochelingen uit haar wielerloopbaan worden. De wedstrijd eindigt effectief in de verhoopte massasprint, maar D'hoore wordt slechts 10e.
Topsprintster wordt slokop
In het jaar na de Spelen blijft D'hoore sterk scoren in de wedstrijden waar ze haar eindsprint kan uitspelen. In de Ronde van Chongming Island wint ze haar eerste rittenkoers van WorldTour-niveau en in Antwerpen wordt ze nog maar eens Belgisch kampioen. Het zal haar 4e en laatste titel worden. Daarnaast wint ze ook voor het 2e jaar op een rij de Madrid Challenge.
Gent-Wevelgem is de voorjaarskoers die D'hoore het beste blijkt te liggen, maar steeds loopt het mis voor haar. Zowel in 2017 als 2018 wordt ze tweede, al wint ze in dat laatste jaar wel Brugge-De Panne en 2 ritten in de prestigieuze Giro Rosa.
Het einde
D'hoore heeft dan al het einde van haar carrière uitgestippeld. 2020 zou haar afscheid moeten worden op de Olympische Spelen van Tokio. Daar zullen de vrouwen voor het eerst de ploegkoers mogen rijden, een onderdeel waarin ze samen met Lotte Kopecky in 2017 de eerste wereldtitel veroverde.
Door het coronavirus moet ze het einde van haar carrière met een jaar uitstellen, maar het staat haar wel toe om in de najaarseditie van Gent-Wevelgem eindelijk die leegte op haar palmares op te vullen.
De Spelen zelf worden door een overdosis pech in de ploegkoers een afknapper. Het jaartje extra zorgt er wel voor dat D'hoore onverwachts nog 2 zaken kan afvinken van haar bucket list: een WK in eigen land (waar ze uitgebreid gevierd werd) en een eerste editie van Parijs-Roubaix, haar allerlaatste wedstrijd.
