Voor het eerst in 5 jaar gaat de wereldtitel bij de vrouwen niet naar Nederland. Marianne Vos kwam er nochtans dichtbij. Volgens Ellen van Dijk liep het bij Oranje niet helemaal zoals gepland in de finale. Anna van der Breggen kon dan weer met volle teugen genieten van haar afscheid.
Ellen van Dijk had aan haar Europese titel op de weg en haar wereldtitel tegen de klok nu ook een wereldtitel op de weg willen voegen, maar ze geraakte net als haar landgenoten niet weg. "Het was heel moeilijk om een gaatje te slaan en weg te geraken."
"Onze grootste kans was met Vos, maar onze lead-out was niet goed genoeg. Ik denk dat niet iedereen er was die er moest zitten. Dat moeten we evalueren."
Vos zelf tilde daar niet al te zwaar aan. "Er viel wel een gat, dat had beter gekund. Maar ik zat uiteindelijk goed, dus het was geen grote fout."
"Balsamo was heel sterk. Je denkt achteraf natuurlijk meteen dat je het anders had moeten aanpakken. Ik kwam er nog wel naast, maar nooit voorbij."
Vos barstte meteen na de finish in tranen uit. "Het is zuur als je er zo dichtbij bent. Dit wordt even lastig om te verwerken."
Van der Breggen: "Het voelde als een ereronde"
Anna van der Breggen was er in de finale niet meer bij, maar zij had in haar allerlaatste koers dan ook een andere taak: werken en genieten. "Die 2 lokale rondes op het einde voelden als ererondes. Zoveel mensen, zoveel enthousiasme."
"Het is heel bijzonder dat dit mijn laatste koers mocht zijn. Dat is een dikke bonus."
"Ik heb tijdens de koers heel veel bedankingen gehad. En ik heb meteen ook een paar van mijn boeken verkocht", lacht ze.
"Dit was een moment waar ik naartoe had geleefd. Nu zit het erop. Ik hoef niet meer te trainen, hoef mij geen zorgen meer te maken als het wat minder gaat. Dat is een goed gevoel."
