"Now is the time to stare", met die slogan begint Team Belgium aan de Paralympische Spelen, die morgen officieel starten met een openingsceremonie. En er is reden genoeg om tot en met 5 september te staren. De Belgische delegatie bestaat uit straffe atleten, met straffe levensverhalen en een hoop medaillekansen.
Ambitie is 10 medailles, maar remember Rio...
De Belgische delegatie reisde met 31 para-atleten en 1 valide begeleidster naar Tokio. De ambities worden niet onder stoelen of banken gestoken, België gaat voor 10 medailles.
Toch zal er stiekem door sommigen wel van meer gedroomd worden. Vijf jaar geleden was de ambitie 8 medailles halen, maar keerde het vliegtuig uit Rio de Janeiro uiteindelijk terug met 11 stuks.
Ook op de 16e editie van de Paralympische Spelen in de Japanse hoofdstad Tokio is een scenario met meer dan 10 medailles niet uitgesloten. Als de omstandigheden meezitten en sommige atleten zichzelf overstijgen.
België wielerland
België is een wielerland en daar vormt de paralympische sport allesbehalve een uitzondering op. De meeste medaillehoop - in aantallen dan - is daarom gericht op de Izu Velodrome (piste) en de Fuji Speedway (waar de wegritten en tijdritten worden gereden).
Te beginnen met Ewoud Vromant, de wereldkampioen op de individuele achtervolging, die op een been - letterlijk in zijn geval - 50 km/u haalt. Hij gaat vol voor goud op zijn eerste Spelen. Ook in de wegrit en tijdrit is hij zeker niet kansloos voor eremetaal.
De tandem Griet Hoet en Anneleen Monsieur (valide begeleidster) heeft dezelfde uitgesproken medaille-ambities. Zeker op de individuele achtervolging. Maar de laatste tijd overstijgt het duo zichzelf ook in het tijdrijden. Dus wie weet... . (Bekijk hun video)
Hou ook maar Tim Celen in de gaten. Hij won dit jaar de Ronde van Vlaanderen voor mensen met een beperking en werd wereldkampioen op de weg. Op dat WK liet hij zien goed overweg te kunnen op een autocircuit, en ook in Japan is dat het decor voor de weg-en tijdrit. En als Tim Celen wint, kijk dan zeker ook naar de vreugde-uitbarsting die volgt.
Het WK in Portugal afgelopen juni verraadt dat ook handbiker Maxime Hordies in vorm is. Derde in de wegrit en in de tijdrit. Vooral in die laatste discipline zullen we de chrono met veel aandacht in het oog houden wanneer de sterke man uit Overijse finisht.
In het wielrennen is de delegatie zo uitgebreid dat we niet iedereen kunnen noemen, maar Jonas Van De Steene, Diederick Schelfhout en Laurence Vandevyver - een gewezen Belgisch kampioene in het judo, die nog trainde onder Jean-Marie De Decker - zijn ook namen om te onthouden.
De Nafi Thiam en Nina Derwael van het tafeltennis
Wat Nafi Thiam was in de zevenkamp de afgelopen Olympische Spelen, dat is Laurens Devos (foto, onder) in zijn categorie van het tafeltennis op de Paralympische Spelen: de gedoodverfde favoriet.
De regerende Paralympisch, Europees en wereldkampioen won in Rio goud zonder een set te verliezen ... op zijn 16 jaar. Zijn ambitie is duidelijk: zijn titel verlengen in Tokio nu hij 21 is.
Florian van Acker domineert al jaren de wereldranglijst in zijn klasse (voor tafeltennissers met een verstandelijke beperking). Het gaat om dezelfde dominatie die we zien van Nina Derwael aan de brug met ongelijke leggers.
Florian haat verliezen, maar met zijn autismespectrumstoornis zal het vooral zaak worden rustig te blijven onder de druk van de concurrentie en de omstandigheden. Net zoals dat voor Derwael het geval was. Als Florian Van Acker de vergelijking helemaal doortrekt met de turnster, dan verlengt hij in Tokio zijn paralympische titel.
Rest van de rolstoelwereld tegen legende Kunieda
Dit jaar sloeg rolstoeltennisser Joachim Gérard de nul eindzeges op grandslamtoernooien van zijn carrièreoverzicht. In 2021 won hij de Australian Open en Wimbledon. Als nummer drie van de wereld ben je dan rijp voor een paralympische medaille.
Makkelijk zal het wel niet worden, want zowat alle toppers doen mee. Tennislegende en de nummer 1 van de wereld in het rolstoeltennis, Shingo Kunieda, speelt bovendien in zijn Japanse geboortestad. Gérard zal top moeten zijn.
Maar België heeft nog een ijzer in het vuur. De jonge Jef Vandorpe (20) doet voor het eerst mee aan de Paralympische Spelen. Als nummer 16 van de wereld waagt hij zijn kans in het enkelspel. Samen met Gérard staat hij ook voor de uitdaging om een aantal duo's die al jaren samenspelen te verslaan op weg naar een eventuele medaille in het dubbelspel.
Lees ook:
Man met een missie: tweemaal goud
Wijlen Marieke Vervoort zorgde vijf jaar geleden nog voor twee van de vier Belgische medailles in de grootste paralympische discipline van allemaal: de atletiek. Aan haar zilveren en bronzen medaille voegde Peter Genyn twee keer goud toe op de 100m en 400m rolstoelsprint.
Genyn is een wereldtopper. Als atleet, als mens en als ambassadeur voor de paralympische sport in België. Als wereldkampioen op de 200m en olympische kampioen op de 100m is hij een grote hoop op (dubbel?) goud. Genyn is in vorm, laten we ons vertellen, maar de hitte in Tokio ligt hem niet zo.
En dat heeft een reden. Door zijn verlamming kan Genyn namelijk niet meer zweten. Daarom draagt hij voor en na elke wedstrijd zo vaak als mogelijk ijsvesten. Zonder ijs zou hij helemaal verhitten.
Daarnaast verwachten we ook iets van Gitte Haenen. Ze mikt op een medaille op de 100m sprint en in het verspringen, al lijken haar kansen het grootst in die laatste discipline. in haar nadeel speelt dat ze terugkeert na een blessure, maar als gewezen thaibokser - tot het noodlot toesloeg en ze haar linkeronderbeen moest laten amputeren - weet ze wat doorzetten is.
Michèle George gaat voor derde Spelen met medailles
Wie de Paralympische Spelen in het verleden al een beetje volgde, kent Michèle George al. Vier medailles bezorgde ze België in Londen en Rio samen. Drie keer goud en een keer zilver in de para-equstrian, de dressuur.
Zelf spreekt de vlaggendraagster op de openingsceremonie van Tokio haar ambities liever niet uit, maar wij hopen toch opnieuw op medailles. Dat kan zowel in de opgelegde, de vrije- (freestyle) en de landenproef.
België stuurt het maximum van vier ruiters de piste in voor de individuele competitie. Drie daarvan mogen naast hun individuele westrijden ook deelnemen aan de landencompetitie. Op voorwaarde dat Belgïe zich daarvoor kwalificeert. In een eventuele landencompetitie belooft het spannend te worden. Daar wacht waarschijnlijk zware concurrentie van Engeland, Denemarken, Duitsland, en Zweden.
Lees ook:
Zesling van Blankenberge wil gewoon de drieling van het goalball zijn
In 1983 waren ze wereldnieuws als "de zesling van Blankenberge", maar die term zijn ze zo beu gehoord als koude pap. Tom, Arne en Bruno Vanhove willen veel liever dat er gepraat wordt over hun bronzen medailles op het EK en WK goalbal.
De drie broers zijn slechtziend door een teveel aan zuurstoftoediening in de couveuse. In tegenstelling tot hun andere (twee) broers en zus, die normaal zien. Dat slechte zicht zette hen op weg naar goalball, met groeiend succes. Naast de drie broers bestaat het team uit Klison Mapreni, Rob Eijssen en Wassime Amnir.
Aanvoerder Bruno Vanhove begint aan zijn derde Spelen. Daarom ook dat hij mee de vlag zal dragen tijdens de openingsceremonie. In Peking werd België 11e, in Londen 7e. Het eerste doel in Tokio is de groepsfase overleven. "Daarna kan in principe alles." Een medaille winnen zal niet evident zijn."
Onwaarschijnlijke verhalen van Piotr Van Montagu
Piotr Van Montagu is niet meteen een medaillekandidaat, maar hij verdient wel een vermelding vanwege zijn ongelooflijke verhaal. Verhalen, eigenlijk. Want zowel zijn levensverhaal als het verhaal hoe hij op de Paralympische Spelen terechtkwam, is bijzonder.
Voor het Belgisch paralympisch comité (BPC) was de selectie voor Tokio begin juli rond. Maar dat was zonder Piotr gerekend. Op het laatste kwalificatietoernooi in Tjechië eind juli, deed de boogschutter zonder armen wat niemand binnen het BPC voor mogelijk hield. Hij werd tweede en pakte daarmee toch nog een ticket voor Tokio.
In Japan is de concurrentie wel nog een stuk groter, maar met of zonder medaille, wat Piotr doet, grenst aan het ongelooflijke. Dat zagen we met eigen ogen op het vliegtuig naar Tokio. Enkel met behulp van zijn tenen bediende Piotr zijn gsm, stak zijn oortjes in zijn oren en bewoog zich op en af zijn stoel. Hij rijdt zelfs met de auto (zie video).
