Haar brede glimlach verbergt dat ze gehard is door het leven. Gebroken botten, familieleed en een pak vooroordelen: Sunisa Lee overwon het allemaal op weg naar olympische roem. Een portret van de grote - figuurlijk dan toch - concurrente van Nina Derwael.
Een iPhone of een gouden medaille? Voor Sunisa Lee maakt het weinig verschil uit: als de Amerikaanse haar zinnen ergens op zet, zal ze er alles aan doen om dat doel te bereiken.
Haar vader John kan erover meespreken. Zijn dochter Sunisa is 12 jaar wanneer hij haar voor een grote turnwedstrijd belooft een iPhone te kopen als ze wint - ze was dan ook niet de grote favoriete. Het resultaat? Papa moet uiteindelijk een oude opgeknapte wagen verkopen om de smartphone voor zijn triomferende dochter te bekostigen.
Ongetwijfeld deed hij dat met plezier. Hoewel hij eigenlijk niet haar biologische vader is, is de band tussen de twee onbreekbaar.
Vader raakt verlamd
Overbodig om te zeggen dat de wereld van Sunisa Lee twee jaar geleden instortte. In augustus 2019 helpt haar vader een vriend met het snoeien van een boom. Door een misstap valt John van een ladder naar beneden.
Het verdict is keihard. Lee raakt verlamd van aan zijn borst tot beneden en houdt er vele gebroken botten aan over. Tot op vandaag beweegt hij zich voort in een rolstoel.
De klap voor Lee is bijzonder zwaar, maar tegelijk toont ze op dat moment haar onwaarschijnlijke mentale kracht. Ondanks het incident neemt ze - overtuigd door haar vader vanop zijn ziektebed - enkele dagen later deel aan haar eerste Amerikaanse kampioenschappen.
Het resultaat: goud op de brug. Een maand later voegt ze daar op het WK in Stuttgart een gouden medaille in de teamfinale, een zilveren plak op de vloer en brons op de brug aan toe.
Familieleden getroffen door corona
Het was niet de enige zware tegenslag die ze te verwerken kreeg. Door corona sloot niet enkel haar school, maar ook haar gymzaal. Veel erger nog: er sterven 2 dierbare familieleden - een tante en nonkel - aan de gevolgen van COVID-19.
"Na COVID en de quarantaine was ik echt niet gemotiveerd", vertelde ze. "Het was echt zwaar voor me om weer in de gymzaal te staan. We hadden zo veel vrije tijd en ik had het gevoel dat ik niet goed genoeg meer was."
Lee overweegt zelfs even om een punt te zetten achter haar turncarrière, maar besluit alsnog om door te gaan.
Ik had het gevoel dat ik niet goed genoeg meer was.
Gebroken voet
Mentale letsels en daar kwamen ook nog eens fysieke ongemakken bij. Door een zware enkelblessure moet Sunisa Lee maandenlang revalideren. Ze laat noodgedwongen de eerste competities van 2021 aan zich voorbij gaan. Allerminst een ideale aanloop naar de Spelen.
Begin juni staat de gymnaste er wel weer meteen. Op de Amerikaanse kampioenschappen turnt ze op alle onderdelen en haalt ze de hoogste score op de balk en de brug - haar favoriete onderdeel.
Op de brug met ongelijke leggers is ze de grote concurrente van Nina Derwael. Ze werkt foutloze oefeningen af met een ongeziene moeilijkheidsgraad. Ze combineert kracht met precisie en uithouding. "De perfectie nabij", klinkt het bij specialisten.
Dat de aandacht richting Tokio toch vooral uitgaat naar haar landgenote Simone Biles deert Lee allerminst.
De Hmong-gemeenschap
Zolang ze maar de liefde van de Hmong-gemeenschap voelt. De etnische groep leefde eeuwenlang in buurlanden van China, zoals Laos. Daar vochten de Hmong mee met het Amerikaanse leger tijdens de Vietnam-oorlog. Duizenden van hen vluchtten nadien naar de Verenigde Staten. Met een sterke concentratie in Minnesota.
Lee schreef geschiedenis voor het volk door als eerste naar de Spelen te trekken én een medaille te behalen. Het zorgde voor hartverwarmende beelden vanop het thuisfront, met papa John centraal in de uitbundige menigte.
"Sporten voor de Hmong-gemeenschap betekent veel voor mij", vertelde Lee. "Ik denk dat veel mensen in de Hmong-gemeenschap bang zijn om te sporten. Ik wil hen dan ook inspireren om dat wel te doen."
Bij haar terugkeer van Tokio zal ze niet enkel bij de Hmong-gemeenschap een heldin zijn. Straks ligt gans Amerika aan haar voeten.
Maar roem? Daar zit Lee niet op te wachten. Na de Spelen wil ze zo snel mogelijk aan haar leven op de universiteit van Auburn beginnen.
"Het wordt een groot moment voor iedereen", beseft papa John nu al. "Dan begint ze aan het studentenleven waar ik geen deel meer van zal uitmaken. Haar leven zal veranderen."
Maar de liefde voor haar dierbaren nooit.
