Nu ook God voor alle Argentijnen: hoe Lionel Messi eindelijk zijn demonen verjaagde

Het eindsignaal weerklonk. Op het heilige gras van Maracanã zakte Lionel Messi door zijn knieën met de handen voor het gezicht. Binnen een paar seconden omsingeld door alle ploegmaats - zij wisten hoeveel de triomf in de Copa América voor hem betekende. Na de trofeeceremonie showde de Argentijn zijn gouden medaille meteen via FaceTime aan geliefde Antonella en zijn drie zoontjes.

Messi zo gelukkig als een kind met zijn eerste bal.

Bevrijd ook. Eindelijk is de zesvoudig Gouden Bal-winnaar verlost van zijn demonen. Met Barcelona elke mogelijke prijs gewonnen, maar voor zaterdagnacht nog niks met de Argentijnse nationale ploeg - olympisch goud in 2008 als pleistertje op de wonde.

Het was nochtans de onverbiddelijke en verdrukkende verwachting uit zijn thuisland sinds Messi's debuut in 2005. Zijn landgenoten verlangden maar één ding: dat hij hen, net zoals de betreurde Diego Maradona in 1986, naar eremetaal zou loodsen. Ongeacht de kwaliteit van de 'wingmen' rondom hem.

Lange tijd wilde het maar niet lukken. Vier opeenvolgende verloren finales - 3 keer die van de Copa América, 1 maal die van het WK - zorgden voor een litteken. Er kwam harde kritiek. In 2016 kondigde Messi zelfs even zijn afscheid bij La Albiceleste aan, om daar 7 weken later op terug te komen. Ronaldo-fanboys lachten smakelijk nadat hun held op het EK in Frankrijk wél triomfeerde met Portugal.

Veel Argentijnen waren misnoegd: ze oordeelden dat Messi een rekening te vereffenen had met zijn geboorteland. Omdat hij op jonge leeftijd al naar Spanje trok en nooit in de eigen competitie speelde. Sommigen stelden zelfs vragen bij zijn toewijding voor het shirt in hemelsblauw en wit, met de argumenten dat hij nooit het volkslied zingt en soms teleurstelde wanneer het ertoe deed.

"Maar na dit weekend is er in Argentinië geen enkele twijfelaar meer", meent journalist Roy Nemer, die de nationale ploeg van dichtbij volgt. "De doorn is uit de wonde gehaald. Ik heb Messi nog nooit zó emotioneel gezien als zaterdag. Het was een verlossing voor hem om eindelijk eens een finale te winnen met zijn land. Zeker omdat alles erop wees dat het nooit zou gebeuren."

De criticasters die aan zijn loyaliteit twijfelen zijn definitief het zwijgen opgelegd. De Messi-mythe is na dit weekend alleen nog maar groter geworden. De - volgens velen - beste aller tijden heeft nu ook iets nagelaten bij zijn nationale ploeg.  "Er waren zelfs Brazilianen die voor Messi supporterden", lacht Nemer. "Dat toont aan hoezeer iedereen het hem gunde."

Ook Hernan Losada vierde zaterdag de overwinning van zijn Argentinië. De ex-speler van onder meer Beerschot en Anderlecht, nu coach bij DC United in de VS, zag hoe de puzzel plots in elkaar viel voor Messi. "Misschien was dit kwalitatief de minste ploeg van de voorbije 15 jaar, maar het collectief was ijzersterk. Dat moest ook. Messi speelde de laatste 2 wedstrijden met een blessure. Hij toonde daarmee nog maar eens zijn liefde voor de nationale ploeg."

Met 4 goals en evenveel assists in 5 matchen was Messi van levensbelang in de weg naar de finale. Een extra visitekaartje voor een 7e Gouden Bal. Tegen Brazilië scoorde Angel Di Maria de enige treffer. "De eerste in een finale sinds 2005", grijnst Nemer. "En toch draaide het allemaal rond Messi. Iedereen bij Argentinië speelde voor hem. Dat zei iedereen na afloop ook in de interviews." 

Voor de voetbalgekke natie was het de eerste grote prijs sinds de Copa América in 1993. Het leidde tot dolle taferelen in het hele land. Duizenden fans wachtten het vliegtuig op, een veelvoud vierde in de straten van Buenos Aires. "Door corona was er zoveel ingehouden energie en passie", glundert Losada. "Het Argentijnse volk had één dag nodig om alle miserie van de voorbije maanden te vergeten."

"Voor mijn generatie, van de jaren '90, is dit het eerste succes dat we bewust meemaken", straalt Nemer. "Een onwaarschijnlijk moment. En dan nog tegen Brazilië met Messi. Magisch."

De dromers in Argentinië denken nu al aan Qatar...