Elke Vanhoof heeft haar olympische droom nog niet opgeborgen. Ze werd op haar BMX 6e in Rio, maar de laatste jaren raakte ze na een zware hersenschudding toch wat op de sukkel. "Gelukkig voor mij was er corona en werden de Spelen uitgesteld, anders was Tokio sowieso onmogelijk geweest", zegt ze.
"Ik ben 99% genezen alleen de schrik zit er soms nog in"
We ontmoeten Elke Vanhoof (29) bij haar ouders in Dessel tussen twee buitenlandse opdrachten in: een race in Verona en een stage in Nederland. Exact een jaar geleden was de prioriteit voor Vanhoof om weer "gewoon" te kunnen leven. Pas daarna wou ze weer denken aan een leven als topsporter.
"Daar ben ik intussen toch in geslaagd", zegt Vanhoof. "Door corona heb ik de tijd gekregen om rustig op te bouwen zonder de druk van wedstrijden."
In 2019 werd het leven van Vanhoof door een zware hersenschudding grondig overhoop gehaald. "Nu pas kan ik zeggen dat ik 99% genezen ben. Fysiek ben ik opnieuw top, alleen mentaal is het nog niet helemaal in orde. De schrik zit er soms toch nog in, de twijfel is nog niet helemaal weg. Dat moet ik nog overwinnen om me echt weer te smijten op zo'n helling."
"Af en toe komen er nog wat symptomen de kop opsteken en dat is als topsporter wel vervelend, zoals nekproblemen, vermoeidheid of hoofdpijn. Maar stilaan ben ik weer de oude."
Als je iets breekt, weet je wanneer het voorbij zal zijn, maar bij een hersenschudding kan je niets voorspellen.
"In het begin wist ik niet wat er aan de hand was", gaat Vanhoof verder. "Ik wist echt niet hoe we het moesten oplossen. Ik ben zelf wat hulp gaan zoeken in Nederland en via internet heb ik een zogenoemde "concussion course" gevolgd in Canada."
"Als je iets breekt, weet je wanneer het voorbij zal zijn, maar bij een hersenschudding kan je niets voorspellen. Als je wil gaan fietsen, voel je je rotslecht, dat is het enige."
"Na Rio dacht ik echt aan een medaille in Tokio"
De Spelen kunnen nog steeds, maar dan mogen er niet meer veel wedstrijden afgelast worden. Vanhoof heeft nog wat punten in te halen.
"Er zijn nog wedstrijden genoeg om mijn schade in te halen. Ik heb er al gereden en wat punten gepakt en als alles zoals gepland kan doorgaan, moet dat zeker lukken. De deadline is de laatste wereldbekerrace in Bogota een vijftal weken voor de Spelen. De volgende twee maanden worden ontzettend belangrijk voor mij."
"Ik denk nog vaak terug aan Rio en die 6e plaats. De Spelen, dat is echt het allerhoogste, het allermooiste ook, dat kan je met niets anders vergelijken."
"Na Rio dacht ik echt aan het behalen van het podium in Tokio. Ik wou voor een medaille gaan. Nu zal ik al blij zijn als ik er opnieuw zal staan, dat zou al een geweldige prestatie zijn. We doen er alles aan, maar ik heb niet alles in de hand."
