Wim De Decker is na Jess Thorup en Laszlo Bölöni al de 3e trainer die bij AA Gent is ontslagen dit seizoen. De club had nochtans steile ambities, waar is het de voorbije maanden dan fout gelopen? Gent-watcher Tom Boudeweel schetst een schrikbarend beeld van het beleid bij de club.
Niemand bij AA Gent zal ooit nog willen terugdenken aan 2020, zeker niet het 2e deel van het jaar. Wat er de voorbije maanden allemaal gebeurd is, zowel sportief als extrasportief, dat hou je niet voor mogelijk.
Eigenlijk zou je de fantastische supportersbrief SOS Gantoise moeten lezen. Daar staat alles in wat er goed en niet goed loopt. Ik laat me vertellen dat Ivan De Witte (de voorzitter) en Michel Louwagie (de manager) daar niet tevreden mee zijn. Het is een spiegel die hen wordt voorgehouden.
Het grote voordeel voor het Gentse beleid is dat de supporters enkel op de sociale media kunnen uithalen, want niemand kan momenteel naar het stadion.
"Spelers vonden De Decker tactisch niet sterk genoeg"
Het probleem is een samenloop van omstandigheden, maar iedereen keert altijd terug naar het ontslag van Thorup als het begin van het einde. Die was zowel bij de spelers als de supporters heel populair.
Daarna kwam Bölöni, wat een miscast was. Dat heeft de voorzitter ook toegegeven. Maar eerder al door de komst van De Decker als T2 van Thorup werd de ultrapopulaire Peter Balette aan de kant geschoven.
Ik had gehoord dat Balette eerst ontslagen was, maar dat de spelers gevraagd hadden om hem aan boord te houden. Ze hebben dan de functie van technisch directeur gecreëerd. Wie Gent kent, weet dat die nauwelijks macht heeft.
Toen De Decker hoofdcoach werd, werd Balette teruggeroepen als T2 en moest hij dus samenwerken met de persoon voor wie hij was opzijgeschoven. Ik ken weinig van psychologie, maar dat lijkt me niet de perfecte zet.
De Decker had bovendien nauwelijks ervaring als coach, zeker niet op het hoogste niveau. De spelers hebben deze week met het bestuur samengezeten om te zeggen dat ze het niet meer zagen zitten met De Decker. Hij zou tactisch niet sterk genoeg zijn, ook al lees ik andere dingen in de krant.
"Gent kon doorgroeien tot topclub, maar liet die kans liggen"
Intussen blijven De Witte en Louwagie zelf uit de wind. Het was de voorbije weken heel erg stil rond hen en daarom had ik al het vermoeden dat het niet goed zat. Ze mogen stilaan toch ook eens in de spiegel kijken.
Ze worden nu al afgerekend door de supporters en als er iets is wat De Witte in het hart raakt, zijn het de supporters.
De relatie met de supporters is onder nul: er is die brief, er was de terugbetaling van de abonnementen en je hebt de communicatie die al maanden dramatisch is.
Zo had je bijvoorbeeld die Covid-gevallen. Plots stonden er spelers niet op het wedstrijdblad. "Ah ja, die hebben Covid", hoorde je dan. En dan heb ik het nog niet gehad over die wissel van Vadis tegen Liberec of die schorsing van Bolat. Je zou de sponsors ook eens moeten horen! Nee, dit kan niet meer.
Ik heb al eerder gezegd dat De Witte en Louwagie een standbeeld verdienen voor wat ze de voorbije jaren bij Gent gedaan hebben, want de club komt van ver. Maar alles was wel voorhanden om door te groeien tot een topclub, om Club Brugge te beconcurreren. Die kans hebben ze laten liggen.
Hun heerschappij loopt nu stilaan ten einde. Het contract van Louwagie loopt bijvoorbeeld af. Het probleem is wel dat De Witte altijd gezegd heeft dat hij wil eindigen met een climax. Ik vrees voor een anticlimax.
De communicatie is al maanden dramatisch en je zou de sponsors eens moeten horen!
"Hein Vanhaezebrouck is de natte droom van De Witte"
Een pasklare oplossing is er niet voor Gent. Hein Vanhaezebrouck is de natte droom van De Witte - ook al is Louwagie naar verluidt geen voorstander - maar is hij wel al fit genoeg (na een operatie) en vooral: wil hij dit wel? Sinds het vertrek van David hebben ze bij Gent nog niet de juiste mayonaise gevonden met al die nieuwkomers.
Het beste zou zijn dat Balette tot Nieuwjaar de tijd krijgt om weer wat rust te brengen, gesteund door iemand die vanuit de beloften wordt doorgeschoven.
Anderzijds is het ook aan de spelers om de hand in eigen boezem te steken. Gent creëert wel veel kansen, maar het krijgt er nog meer binnen. Je kunt niet elke keer zeggen: "Dit hadden we niet verdiend." Want na een tijdje is het geen toeval meer.
Tom Boudeweel
