"Ik bootste de volledige Tour na als training, maar met extra loop- en zwemtrainingen"

17 Ironmans op zijn erelijst, verschillende podiumplaatsen, waaronder een 3e plek op de Ironman van HawaÏ. Marino Vanhoenacker is de enige triatleet ter wereld die op alle continenten (Noord- en Zuid-Amerika worden apart bekeken) een Ironman won. Op zijn 43e verjaardag maakte hij vorige week bekend dat hij een punt achter zijn carrière zet.

“Iedereen vindt het een verrassing, maar je moet een beetje realistisch zijn", vertelt Vanhoenacker aan Sporza. "Ik ben 43 jaar en doe de sport al 24 jaar. Die schitterende sport heeft al die tijd heel mijn leven in beslag genomen. En aan alles komt er een einde. Als ik eerlijk ben met mezelf, was het echt wel tijd om te stoppen. Anders ging het een sleur worden en dat wou ik niet. Ik wou een goed gevoel overhouden aan mijn sport."

Wanneer was het voor Vanhoenacker tijd om te stoppen? “Qua motivatie was dat in januari dit jaar. Fysiek had ik vorig jaar na mijn laatste zege in Australië het gevoel dat ik over de schreef was gegaan en dat ik daar niet van zou herstellen. Ik denk dat dat gevoel achteraf bekeken heel juist was. Ik heb nog dipjes gehad, maar dit was het dipje te veel.”

Australië was een mooie afronding van de puzzel van alle continenten. “Ik had het al een paar keer geprobeerd, in Australië en Nieuw-Zeeland. Ik dacht, als het nu niet lukt, kan ik het niet blijven proberen. Het wedstrijdverloop in Australië ligt me ook niet zo, omdat ze daar allemaal hard zwemmen en heel hard fietsen."

"Bij de vorige keren daar liep ik achter de feiten aan, maar nu had ik mijn snelste zwemonderdeel uit 24 jaar gezwommen en was ik meteen mee. Ik had ervoor getraind, maar voelde ook heel de wedstrijd dat het niveau stilaan te hoog gegrepen was.”

Hoe kijkt Vanhoenacker terug op zijn carrière? “Absoluut tevreden. Ik ben eraan begonnen in mijn 2e jaar hogeschool. Omdat er 3 sporten gecombineerd worden, wint de meest complete atleet. Dat sprak tot mijn verbeelding. Op dat moment was er nog geen sprake van winnen, Ironmans en Hawaï. Dat leuke idee is een droom geworden, daarna een plan en een masterplan.”

Waar haalde hij al die jaren zijn motivatie? “Ik doe enorm graag sport. Dat is punt 1. Ik had ook veel plezier om me te blijven pushen en grenzen te verleggen. Als je je lichaam goed verzorgt, kan een mens heel veel uit zijn lichaam puren. Dat vind ik schitterend."

"Wedstrijden van 2 uur waren te kort voor mij, dus wendde ik de blik naar Ironmans. Dat leek me in het begin onmogelijk om 8 uur zo hard te gaan. De uitdaging om het onmogelijke te realiseren, stimuleerde mij.”

Vanhoenacker kan zijn knappe prestaties niet meer tellen op beide handen. Maar wat vond hij nu zijn strafste verwezenlijking? “Ik denk heel mijn passage in Oostenrijk
(klagenfurt, red). Dat was iets heel speciaals. Ik won er 8 keer en de 6e keer met een
wereldrecord."

"Toen ik er voor de 5e keer won, was het onder de 8 uur. Toen ben ik een jaar lang bezig geweest met het wereldrecord te verbreken, dat was de enige keer in heel mijn carrière dat ik met mijn tijd bezig was. Bij mijn 6e overwinning in Oostenrijk was het raak."

In Hawaï behaalde Vanhoenacker slechts 1 keer het podium (3e in 2010). Voorts was het een haat-liefde-verhaal. "Liefde langs mijn kant en haat van Hawaï", verklaart hij. "Vanaf de eerste keer dat ik er uit het vliegtuig stapte, wist ik dat het een heel lastig verhaal zou worden."

"Met de warmte had ik er niet zoveel last, maar met de vochtige warmte had ik een gigantisch probleem omdat ik verschrikkelijk hard zweet. Ik moest er al 10% beter zijn dan de rest om goed te presteren en dan nog een 11e procentje om ze te kunnen kloppen."

Nu Vanhoenacker ermee stopt, gaf hij nog een geheimpje weg. "Het was wel zot, maar ik ben ermee weg geraakt", vertelt de ex-triatleet. "Het jaar dat ik 3e werd in Hawaï heb ik voor de 1e keer geprobeerd om thuis de Tour de France te rijden in de zomer. De proloog, ritten van 200 kilometer en tijdens rustdagen deed ik er nog eens lange duurlopen van 32 kilometer en een zwemtraining bij. Ook tijdens de fietsetappes nog."

"Dat heb ik in totaal 2 keer gedaan. In 2010 en het jaar in Hawaï dat ik zoveel voorsprong had bij het fietsen, maar nadien terugzakte. Dat waren telkens 3 weken met 3500 kilometer fietsen, elke week 20 kilometer zwemmen en 80 kilometer lopen. 50 uur effectieve training per week."

Met Vanhoenacker stopt er nu een icoon in het triatlon. Maar de toekomst lijkt verzekerd. "We moeten ons geen zorgen maken. Met Pieter Heemeryck staat er iemand in de absolute wereldtop klaar.  Wat hij nu presteert op de halve Ironman, is echt zot. Frederik Van Lierde was al een heel complete atleet, Pieter nog een stuk meer", aldus Marino Vanhoenacker.