Anthony Turgis verpest de droom van Jasper Stuyven, gelijkspel tussen de gele tenoren na intense gravelrit

Met veertien onverharde stroken in het departement van de Aube was het van start tot finish stof vreten voor de renners. Dat schrikte hen echter niet af om er een razende etappe van te maken.

Een groepje van vijf leek de juiste vlucht, maar werd snel weer bij de lurven gegrepen. Uiteindelijk vormde zich na een ware oorlog een groep van veertien man, en toen moesten de chemins blancs nog komen.  Bij de kopgroep zaten drie Belgen, maar slechts eentje zou een hoofdrol vertolken.

In de achtergrond was de koers minstens even interessant als voorin. Roglic, geen liefhebber van het gravel, kwam meermaals in de problemen. Vingegaard moest met de fiets van Tratnik voort en ook Evenepoel kreeg af te rekenen met pech. Tussendoor waren er een paar plaagstootjes van gele trui Pogacar.

Net voorbij halfweg gooide Evenepoel een bommetje. Na een potje twijfelen kwamen Pogacar en Vingegaard aansluiten. De Deense titelverdediger liet zich echter gewoon meeslepen, waarop de drie tenoren zich opnieuw lieten inrekenen.

In de finale drong Pogacar, met de uitstekende steun van Wellens, nog een paar keer aan. Een knus omringde Vingegaard kon dankzij zijn ploegmaats bijbenen, een minder alerte Evenepoel moest het vooral zelf klaren. Uiteindelijk was het allemaal een maat voor niets, want aan de streep bleven de favorieten dicht bij elkaar.

Bij al dat klassementsgeweld zouden we bijna de strijd om de ritzege vergeten. Stuyven leek met een scherpe aanval op tien kilometer van de streep in Troyes de beste kaarten te hebben. Hij verdedigde dapper een krappe voorsprong, maar moest het onder de rode vod opgeven. In een sprint met z'n zessen gooide Anthony Turgis zijn wiel net voor dat van Pidcock over de streep.

Bijna 5 jaar was het geleden dat Anthony Turgis een profkoers had gewonnen. "Ik heb al koersen van hoog niveau gewonnen en ik dacht: ik moet erin blijven geloven. Ik heb maar een beetje extra nodig."

"Dat ik hier kan winnen, dat is de Heilige Graal. Ongelooflijk. Een grote dag, een zeer grote dag."

"Ik wist dat die kopgroep ver kon reiken. Ik zat samen met veel kampioenen. Ik heb er alles aan gedaan om er gewoon aan te blijven hangen en mij te laten meeglijden. Ik wist dat ik in de sprint een van de snelsten zou zijn. Dat was de winnende strategie."

"Dit is een prestigieuze zege, bijna in een soort klassieker. Of we daar champagne op zullen drinken (Troyes is de champagnestad, red)? Zeker. Met de rustdag morgen mag het misschien iets meer zijn zelfs."