Het allereerste plekje op de erelijst is ingevuld. Racing Pannakoek gaat voor altijd de geschiedenis in als de winnaar van de debuuteditie van Masters of Madness. Wat was het succesrecept van het vrouwelijke coachingstrio met Imke Courtois, Janice Cayman en Justine Vanhaevermaet? Dé meesterzet deden ze eigenlijk al voor de eerste bal rolde.
"Na dit toernooi kan ik nooit meer pannenkoeken eten!"
Nog veel adrenaline na een spannende finale dringt het tot Imke Courtois door dat ze zonet de eerste editie van Masters of Madness gewonnen heeft.
Ondertussen hangen collega-coaches Janice Cayman en Justine Vanhaevermaet vanuit Engeland aan de lijn via FaceTime, terwijl de spelers het overwinningsfeestje - zonder champagne maar mét pannenkoeken - in stijl op gang trappen.
Onder hen een ex-Rode Duivel en een Red Flame, maar ook een student en zelfs een acteur.
Hoe het komt het dat dit uitgerekend dit team alle concurrentie aftroefde?
Kwaliteit en groepsgeest
Bovenal beschikte de ploeg van Racing Pannakoek over veel kwaliteit.
First and foremost een man met titels in Engeland en België op zijn palmares: Ritchie De Laet.
Ondanks een klein jaartje voetbalpensioen stak het Antwerp-icoon er kwalitatief nog steeds bovenuit.
"Ik had niet gedacht dat ik nog een prijs zou winnen in mijn carrière", grijnst de verdediger in het feestgedruis. "Eenmaal ik weer op het veld stond, kwam het competitiebeest in mezelf toch weer naar boven."
"Nochtans had ik een beetje schrik van het fysieke. De voorbije maanden had ik niks gedaan - buiten eens meesjotten met de veteranen op vrijdag. En ik hoorde dat vele anderen het heel serieus namen."
Nog een geweldig wapen was Mariam Toloba - toch wel de strafste vrouw van de competitie. In de finale toonde de Red Flame zich nog maar eens beslissend met twee goals.
"Dit concept lag mij echt", glunderde de speelster van Standard met haar medaille om de nek. "Ik heb me hier echt kunnen uitleven."
Ik droomde ervan om in de Champions League te staan. (lacht) Masters of Madness winnen is dan the second best thing, zeker?
Naast bekende voetbalnamen ontpopten enkele (onbekende) spelers van de ploeg zich ook tot een revelatie.
Onder hen ook de 39-jarige Jonas Van Landschoot - bij het Nederlandse RBC ooit tegenstander van Dries Mertens en nu nog actief in de hoogste klasse van het minivoetbal.
Hij zette zelf definitief een punt achter zijn carrière op het veld om nog een laatste keer te kunnen schitteren in MoM. Het was opvallend om te zien hoe hard de middenvelder van het hele avontuur genoot.
"Onze ploegsfeer was dan ook geweldig", blikt Van Landschoot terug. "Vanaf onze eerste ontmoeting was het al duidelijk dat het klikte. Die sterke onderlinge band heeft zeker een grote rol gespeeld in ons succes."
"Alle lof daarvoor naar Imke - zij heeft een grote rol gespeeld. En ook Janice en Justine waren tijdens het finaleweekend steeds beschikbaar via de telefoon. Alle drie onze coaches waren top."
Een andere revelatie was Malik Mohammed - ooit winnaar van 'So You Think You Can Dance' en eveneens bekend als acteur in de reeks 'Dertigers'.
"Ik geniet heel hard van dit moment", straalt de aanvaller, die in het verleden onder meer bij Rupel Boom speelde.
"Het maken als voetballer was eigenlijk altijd mijn grootste droom. Niet dansen of acteren. Ik droomde ervan om in de Champions League te staan. (lacht) Masters of Madness winnen is dan the second best thing, zeker?"
Gouden tandem verleid
Maar dé meesterzet van het vrouwelijke coachingstrio was eigenlijk om een gouden zaalvoetbaltandem binnen te halen.
Doelman Dries Vrancken en aanvaller Seppe Leysen.
Als schoolvoorbeeld van een vliegende keeper zou de nummer 1 van de nationale ploeg niet alleen goals voorkomen, maar er ook creëren én scoren. Zelfs twee stuks in de finale.
"Ik had mijn huiswerk vooraf goed gemaakt", blikt Courtois terug. "We waren het er snel over eens dat zaalvoetballers een streepje voor zouden hebben. En met Dries als meevoetballende doelman zouden we constant een extra mannetje hebben."
Vrancken zelf blijft bescheiden onder alle lof: "Ik weet dat ik met mijn manier van spelen een grote impact kan hebben. Als de tegenstander druk zet op mij komt er een mannetje vrij, zoniet ben ik niet bang om zelf te schieten. (grijnst) Imke had op voorhand benadrukt dat ze mij in haar ploeg moést hebben en zei dat ze al haar punten tijdens de draft op mij zou omzetten."
Imke vertelde mij dat ze alles zouden inzetten op haar streekgenoot Dries.
Courtois gebruikte het verzekeren van Vrancken vervolgens slim om ook de gewilde spits Leysen - eveneens actief bij de nationale ploeg - aan te trekken.
"Ik wist dat Senne een uitstekende pivot is en moest de cirkel even rond maken", lacht de winnende coach, die er samen met Cayman en Vanhaevermaet alles aan deed om de Limburger over de streep te trekken.
"Op Instagram hadden de drie coaches mij een bericht gestuurd", verklapt Leysen, die na MoM bij Sporting Hasselt mocht testen. "Imke vertelde mij dat ze alles zouden inzetten op haar streekgenoot Dries. Dát en het feit dat ze het meeste moeite deden, maakte de keuze voor mij gemakkelijk."
Leysen bedankte voor het vertrouwen door tijdens het toernooi aan de lopende band te scoren en ook in de finale een heldenrol te vervullen met drie goals.
"Ik heb genoten", straalde de uitblinker op de afterparty. "Ik ben alle mensen hier zó dankbaar..."
Het laatste woord is voor Imke Courtois.
"Het was een ongelofelijk avontuur. En even waardevol als de eindprijs (10.000 euro, red.) zijn voor mij de vriendschappen die we hier hebben opgebouwd."
Tot volgend jaar?
