Geen EK in eigen land volgende maand, geen LA 2028 of Brisbane 2032: Michael Somers heeft zijn laatste marathon al gelopen. Littekenweefsel op zijn hart noopt de pas 30 geworden atleet tot een vroegtijdig afscheid van topsport. "Ik had echt het gevoel dat ik nog maar aan het begin van mijn carrière stond", vertelt Somers in een uitgebreid gesprek met Sporza.
Voor de buitenwereld is het gedwongen afscheid van topsport als een schok gekomen, maar zelf weet Michael Somers al even dat hij zijn laatste marathon gelopen heeft: bij een routinecontrole ruim een maand geleden werd er littekenweefsel vastgesteld op zijn hart.
"Dat was eigenlijk al in 2019 vastgesteld, maar toen was het echt minimaal", vertelt Somers. "Misschien door een infectie als kind, dat weten we niet. Sindsdien werd ik ook altijd opgevolgd."
Nooit had Somers hartklachten, nooit waren er problemen bij de controles die hij sindsdien onderging. Tot hij 1,5 maand geleden telefoon kreeg van zijn cardioloog, met slecht nieuws: het littekenweefsel op zijn hart was gegroeid.
De realiteit is dat ik gezond oud wil worden. Stoppen was een logische beslissing, maar geen gemakkelijke.
Naar de oorzaak daarvan zal het mogelijk gissen blijven, maar het advies van de dokters was onverbiddelijk: "Ik kreeg het advies om te stoppen met topsport en hoog intensief sporten, om mijn eigen veiligheid te garanderen."
Doorgaan was geen optie, ook niet met een defibrillator. "In andere medische situaties kan dat inderdaad een oplossing zijn, maar niet voor mij", zegt Somers, die geen andere uitweg zag dan het advies van zijn medische team op te volgen.
"Ik ben heel goed omringd en ik word heel goed opgevolgd. Op zich heb ik niet getwijfeld over dat advies. De realiteit is dat ik gezond oud wil worden. Het was dus een logische beslissing om te stoppen, maar daarom nog geen gemakkelijke."
Dromen in duigen
Voor Michael Somers begint nu noodgedwongen een nieuw hoofdstuk in zijn leven. Het zal hem wellicht nog wel wat tijd kosten om aan dat idee en aan dat nieuwe leven te wennen.
"Elk detail van mijn leven stond in het teken van atletiek. Ik wilde de best mogelijke atleet worden. Dat stopt nu allemaal. En dat is een heel harde noot om te kraken."
Hoe de toekomst er voor Somers zal uitzien, is ook voor hemzelf nog vaag op dit moment. "Ik was het gewoon om te denken in cyclussen. Mijn planning was eigenlijk al gemaakt tot Brisbane 2032. Al die sportieve dromen stuiken nu in elkaar. Dat is niet eenvoudig."
Ooit zal ik vrede moeten nemen met de carrière die ik gehad heb.
Met de Spelen in het achterhoofd droomt Somers even van wat had kunnen zijn: "Ik had echt het gevoel dat ik nog maar aan het begin van mijn marathoncarrière stond. Volgende maand wilde ik in Leuven meestrijden voor de Europese titel", mijmert hij.
"Het voelt misschien raar om daar nu stoute uitspraken over te doen, maar ik denk echt dat ik nog veel in mijn mars had. Al heeft het weinig zin om daarover te blijven fantaseren."
Want de harde realiteit is dat Somers nooit meer een marathon zal lopen. "Ik zal ooit vrede moeten nemen met de carrière die ik gehad heb. Met de steun van mijn familie zal dat wel lukken. En ooit zal het een mooie herinnering worden."
Alles zal de komende jaren nog een nieuwe plaats krijgen. En misschien nog wel een grotere, omdat er geen sportieve zaken meer zullen volgen.
En ook al is alles nog heel vers, toch probeert Somers al eens de balans op te maken van zijn te korte carrière. Hij pikt er 2 marathons uit: Berlijn, waar hij met één seconde overschot de olympische limiet liep en Parijs, waar hij vorig jaar 22e werd in de olympische marathon.
"De emotie van Berlijn is moeilijk te evenaren. Het was ook de laatste keer dat mijn papa erbij was (Somers' vader overleed 3 dagen na de Olympische Spelen, red). Die symboliek is wel heel mooi. Ooit zal ik moeten accepteren dat dat een fantastische en unieke marathon was."
"En Parijs... dat ging uiteraard gepaard met een heel moeilijke periode. Maar ik heb er daar wel het maximale kunnen uithalen. Dat zal allemaal nog een nieuwe plaats krijgen de komende jaren. En misschien nog wel een grotere plaats, omdat er geen andere sportieve zaken meer zullen volgen."
Nieuw leven
In een zwart gat hoeft hij na zijn gedwongen marathonpensioen niet te vallen: Michael Somers is afgestudeerd als kinesitherapeut. Toch hoopt hij ooit opnieuw de passie te vinden die hij met atletiek had.
"Ik kijk met open vizier naar de toekomst en zie wel wat er op me afkomt. Ik ben altijd met een passie opgestaan en het is heel raar om dat ineens niet meer te hebben. Als alles wat gesetteld is, hoop ik dat toch opnieuw te kunnen opzoeken en weer iets te vinden dat me een gelijkaardige drive kan geven."
"Of ik nog kan sporten? Ik zal een goede huisvader moeten zijn over mijn eigen lichaam. Het is ook moeilijk om daarover duidelijke adviezen te vinden. Het is een heel unieke situatie. En het zal een peulschil zijn ten opzichte van wat ik deed."
Het leven neemt soms rare kronkels. Aan mij om daarmee om te gaan.
Somers heeft intussen wel al een aantal keren gejogd. "En ik ben ook een weekje gaan skiën", lacht hij. "Voor het eerst in 13 jaar op de latten. Dat deed wel eens deugd."
Maar intensief sporten, is verleden tijd. "Gezellig de Mont Ventoux opfietsen, dat zit er niet meer in. Conditie in lopen is ook onverbiddelijk. Het is wel een angstaanjagende gedachte dat ik binnenkort geen atleet meer zal zijn", zegt Somers, nu nog met het lichaam van een afgetrainde topatleet.
"Ik zal een nieuw evenwicht moeten vinden. Eentje waarin lopen hopelijk wel een moment kan zijn om even tot mezelf te komen, zoals het dat ook voor veel andere mensen is. Maar de passie en de drive zal ik ergens moeten zoeken. Het leven neemt soms rare kronkels. Aan mij om daarmee om te gaan."
