Met een 3e zege komt hij op gelijke hoogte van recordhouder Fabian Cancellara, maar deze overwinning in de Strade Bianche zal niet zo snel in de vergeetput belanden als de onemanshow van vorig jaar. Het kostte vandaag bloed, zweet en tranen bij Tadej Pogacar.
Het resultaat is hetzelfde als vorig jaar, maar het verhaal is helemaal anders. Tadej Pogacar eiste weer het hoogste schavotje op in de Strade Bianche, maar dit jaar was het met vallen en opstaan.
"Ik heb ervan genoten tot aan de finish", waren de eerste woorden van de Sloveense winnaar, "maar nu ebt de adrenaline weg en begin ik de pijn te voelen."
Pogacar gaf zijn overwinning extra cachet met een zware crash. "Het is niet de beste manier om te winnen, maar een zege is een zege."
"Hopelijk zijn mijn verwondingen minder erg dan ze lijken", vertelde Pogacar over zijn schuiver.
"Ik ken die wegen nochtans uit mijn broekzak. Ik heb er al een keer of 20 gereden, maar soms schat je iets verkeerd in. Ik ging gewoon te snel. Shit happens."
Pogacar liet de val niet aan zijn hart komen. Of toch? "Ik wist niet of ik oké was en mijn fiets was stuk. Na de wissel maakte ik me wel zorgen."
"Een crash vraagt veel van je lichaam, maar ik had nog voldoende in de tank om het af te maken."
