Ruben Verheyden heeft niet kunnen meestrijden om de medailles op de 1.500 meter op het EK atletiek indoor in Apeldoorn. In de finale moest hij de rol lossen in de slotfase, maar de middellangeafstandsloper voelde dat er meer in zat. "Als ik één goede move doe, loop ik misschien als 4e of 5e en krijg ik adrenaline", analyseert een emotionele Verheyden.
Na zijn vierde plaats op het EK outdoor in Rome vorig jaar hoorde Ruben Verheyden bij de outsiders in de finale van de 1.500 meter. Hij kon echter nooit vooraan lopen.
"Ik voelde me echt goed. In tegenstelling tot gisteren ging de opwarming echt vlot. Het was gewoon een dag met een kans en ik denk ook dat ik de eerste 600 meter doe wat ik moest doen", blikt Verheyden terug.
Verheyden liep lang in voorlaatste positie. "Ik had het plan om rustig te blijven wachten, Ingebrigtsen (die goud pakte, red.) deed dat ook. Hij komt, er is chaos en iedereen duwt."
"Ik had nog geen meter te veel gelopen, niks te veel gebruikt. Als ik één goede move doe, loop ik op plek 4 of 5. Dan krijg je adrenaline. Maar nu kwam het er niet uit. Zevende is niet slecht, maar ik had één move moeten maken."
Ergens ben ik ook wel trots, maar ik had op meer gehoopt.
Indoor is het duw- en trekwerk nog belangrijker. Miste Verheyden dat vandaag? "Ik moest het gewoon doen. In het slechtste geval val ik stil en word ik ook zevende of achtste. Nu heb ik het niet geprobeerd, een gemiste kans."
"Een beetje ontlading denk ik", verklaart Verheyden zijn tranen. "In Rome was ik erg goed, maar het is echt een moeilijke zomer geweest door mijn achillespeesproblemen. Ik heb alle zaken gezocht om de pijn weg te krijgen."
"Dit is ontlading van terug in een finale te staan. Ergens ben ik ook wel trots, maar ik had wel op meer gehoopt", aldus Verheyden.
Zijn EK zit er tevens nog niet op. Morgen loopt hij in de reeksen van de 3.000 meter, zondag volgt een eventuele finale.
