Mike Thibault is de opvolger van Rachid Meziane als bondscoach van de Belgian Cats. Wie is de 74-jarige Amerikaan? Een blik op de carrière en de filosofie van Thibault.
"Ik hou van die vent. Hij is als familie voor mij."
Woorden uit de mond van Elena Delle Donne, ploegmaat van Emma Meesseman bij de Washington Mystics en de MVP in de WNBA in 2019.
Veel spelers of speelsters die met Mike Thibault gewerkt hebben, zullen ongetwijfeld hetzelfde zeggen. De minzame Amerikaan heeft een ietwat stoïcijnse uitstraling, maar wordt door intimi omschreven als warm en bijzonder empathisch.
Je moet altijd eerlijk zijn tegenover je spelers, op alle vlakken. Spelers weten instinctief wanneer je ze voor de gek houdt.
Thibaults carrière als coach overspant intussen meer dan 50 jaar, waarvan meer dan 10 jaar in de NBA als assistent-coach bij verschillende teams en nog eens zo'n 20 jaar in de WNBA als hoofdcoach. Overal waar hij kwam, was hij geliefd. En ook overal volgden successen.
Als assistent van de LA Lakers pakte hij 2 NBA-titels bij het begin van de Lakers-dynastie in de jaren 80. Later werd hij assistent-coach en hoofd scouting bij de Chicago Bulls, in de periode waarin de Bulls ene Michael Jordan kozen uit de draft. De rest van dat verhaal is geschiedenis.
De NBA-jaren smeedden zijn filosofie als coach. "Je moet weten wie je bent en waarvoor je staat. En je moet altijd eerlijk zijn tegenover je spelers, op alle vlakken. Spelers weten instinctief wanneer je ze voor de gek houdt."
Die ingesteldheid heeft Thibault geen windeieren gelegd in de WNBA. Drie keer werd hij er verkozen tot Coach van het Jaar, de titel met Washington in 2019 was een hoogtepunt. Met dank ook aan een weergaloze Emma Meesseman in de WNBA Finals.
"Om te winnen moet je geweldige spelers hebben. En ze moeten bij elkaar passen en bereid zijn om de schijnwerpers te delen. En je beste spelers moeten de hardste werkers zijn", aldus Thibault, die zijn eigen aandeel minimaliseert. "Als coach gaat het niet om jou."
Het plezier zit hem in het werk van elke dag. In kameraadschap. Die zaken overstijgen het basketbal en blijven uiteindelijk bij.
De Amerikaan heeft de reputatie van iets te kunnen opbouwen. Dat deed hij bij de Lakers en de Bulls in de NBA en opnieuw bij Connecticut en Washington in de WNBA: met veel geduld iets opbouwen vanaf nul.
Bij de Belgian Cats gaat het niet meer om opbouwen: de fundamenten werden het voorbije decennium al gegoten en het harde werk werd al beloond met EK-goud in 2023. Van Thibault wordt nu gehoopt dat hij nog voor het summum kan zorgen: een medaille op een WK of de Olympische Spelen.
Of dat zal lukken, zullen de komende jaren uitwijzen. Al weet Thibault dat er zelfs op het allerhoogste niveau nog belangrijkere zaken zijn dan winnen. "Het plezier zit hem in het werk van elke dag. Het omgaan met elkaar. Kameraadschap. Die zaken overstijgen het basketbal en blijven uiteindelijk bij."
Kameraadschap dus, al zullen de Cats zelf ongetwijfeld vinden dat er ook nog wel een medaille bij kan.
