Er is de voorbije weken al veel inkt gevloeid over de centraliseringsplannen van Atletiek Vlaanderen. Topsportcoördinator Rutger Smith reageert in een uitgebreid gesprek met Sporza op de vele harde woorden die gevallen zijn, maar richt zijn vizier vooral op de toekomst. "Wij willen gewoon een samenwerking. Dat is het hele principe."
Rutger Smith, het zijn al woelige weken geweest. Heb je als atleet ooit zoveel druk, zoveel stress ervaren als deze periode?
Dat was natuurlijk geen leuke periode, daar moet ik heel eerlijk zijn. Vooral ook omdat er op de man wordt gespeeld, met leugens en onwaarheden. Allemaal machtsspelletjes. En ja, daar onthoud ik me normaal gesproken van.
Dus neen, leuk is dat niet. Maar we gaan door. We hebben een fantastisch plan. En we hebben externe partners die achter ons staan. Dus wat dat betreft, gaan we door met het uitrollen van het hele gebeuren.
Heb je eraan gedacht om jouw functie op te zeggen?
Nee, ik zou niet weten waarom. Bepaalde zaken en bepaalde woorden die voorbijgekomen zijn in de pers, zoals "intimidatie" of "dictator", vind ik wel zeer spijtig. Niets ervan is waar. Dus, neen: ik heb niet gedacht aan stoppen. Ik wil doorgaan en met positieve energie onze plannen uitvoeren.
Nog meer zware termen: aflossingscoach Carole Bam nam het woord "discriminatie" in de mond. Dat is wel een stevige beschuldiging.
Zij heeft zich niet uitgesproken tegen de plannen, maar meer met betrekking tot haar rol daarin. Dat ze spreekt over discriminatie? Ja, ik heb dat meegekregen, ook al lees ik niet alles. Maar het is wel zeer spijtig.
De neuzen staan misschien nog niet in dezelfde richting, maar hopelijk komt dat goed. Ik blijf positief.
Twee weken geleden, na het overleg met de atleten, wilde een aantal onder hen niet reageren. Heb je het gevoel dat er na het overleg van vrijdag met de trainers, nog veel mensen op hun honger blijven zitten?
De uiteenzettingen met de atleten en met de coaches waren een eerste globale uitleg. We hebben ook al een uitnodiging gestuurd naar de atleten om individuele gesprekken aan te gaan met de atleet, de coach en mijzelf om te kijken waar de behoeftes et cetera liggen.
We weten dat we niet iedereen mee kunnen krijgen in het verhaal. Verandering doet soms pijn. Maar wij willen een professioneel kader uitbouwen of daar zijn we al mee begonnen. Ik denk dat we een geweldig multidisciplinair team hebben gecreëerd.
Daarmee willen we iets moois en iets sterks maken richting de volgende Olympische Spelen. Daarvoor moeten de neuzen ook wel in dezelfde richting staan. Dat is nu misschien nog niet het geval, maar hopelijk komt dat goed. Ik blijf positief.
"Wij willen gewoon samenwerken"
Dat de neuzen nog niet in dezelfde richting staan, was onder meer te merken bij Rani Rosius. Haar coach sprak zelfs van een overstap naar de Waalse federatie.
Kijk, er is een hoop misinformatie verspreid die voor waarheid is aangenomen. Wij verplichten niemand om in Gent te komen trainen, maar als je kijkt naar de aflossingen: als je wilt trainen op de wissels, dan moet je wel gezamenlijk trainen. Wij zullen ook niemand tegenhouden die wil overstappen, maar het zou wel zonde zijn als Rani uit het project stapt.
Dus Rani Rosius, die in Limburg woont en traint, mag dat de komende jaren ook blijven doen zonder gevolgen, maar voor de aflossingstrainingen moet ze zich wel verplaatsen buiten de provincie?
Ja. Nogmaals: wij verplichten niemand om hierheen te komen, tenzij er trainingen zijn voor de relays. Daarvoor willen we dat iedereen samen aanwezig is. En ik denk dat de atleten ook wel weten dat dat belangrijk is.
Het is spijtig dat er op de man gespeeld wordt. De kritiek op Bram Peters is heel jammer en ook onacceptabel.
Iets anders dan: de aanstelling van Bram Peters als bondscoach van de 4x400 meter. De Nederlander is al door verschillende mensen openlijk aangevallen. Hoe gaat hij daarmee om?
Het is spijtig dat er op de man gespeeld wordt. Niet alleen naar mij toe, maar ook naar Bram. Die had zich wel een leukere start van zijn nieuwe positie voorgesteld. Dat is zeer spijtig. Dat heeft onze voorzitter (Gery Follens, red) ook geuit in het overleg met de coaches. Die kritiek is heel erg jammer en ook onacceptabel.
Begrijp je dat er coaches zijn, vaak ook vrijwilligers, die het gevoel hebben dat ze buitenspel gezet zijn? Dat ze misschien wel een beetje hun levenswerk verliezen? En dat ze bang zijn om in het centralisatieplan hun atleten kwijt te spelen aan de federatie?
Dat begrip is er. Maar in de sport gaan miljoenen om. We praten over geld en er is een tekort. Als wij subsidies willen krijgen van Sport Vlaanderen, kan ik in het beleidsplan niet spreken over vrijwilligers of hobbyisten.
Wij hebben fulltime coaches in dienst, die dag en nacht beschikbaar zijn. Wij zeggen ook niet tegen de persoonlijke coaches: "Stuur jouw atleet maar naar ons". Maar op bepaalde momenten in de week kunnen wij dat wel opvangen. We willen gewoon een samenwerking. Dat is het hele principe.
Nogmaals: we verplichten niemand hierheen te komen. Maar we bieden wel een dienst aan en een multidisciplinair team dat er staat voor de atleten, maar ook voor de persoonlijke coaches. Dat ligt op dit moment allemaal nog moeilijk voor hen, maar we blijven daarover in dialoog.
Noor Vidts als voorbeeld
Volgens Jacques Borlée is een gebrek aan geld een van de grote pijnpunten. Is atletiek slachtoffer van het eigen succes? Moet de federatie op zoek naar extra centen?
Extra geld is mooi, maar onze externe partners zijn ook beperkt. Intern zijn we ook op zoek naar sponsoren. Er wordt binnenkort wel een nieuwe sponsor aangekondigd, dat is wel positief.
Of we slachtoffer van ons succes zijn? De delegaties worden groter. De elite atleten die voldoen aan een bepaald statuut worden groter. Dus ja, de kosten worden daardoor hoger. Maar we proberen dan op bepaalde manieren dat dat goed te coveren en met bepaalde initiatieven, waaronder centralisatie.
Ik zal tevreden zijn als er echt een eigen huis staat voor de atletiek.
Wanneer zal het centraliseringsproject voor jou geslaagd zijn?
Een beleidsverandering of een grote verandering zoals dit, daar zie je niet in een paar jaar de resultaten van. Dan spreek je wellicht over 2 olympiades. Maar we zijn ambitieus en we denken dat we nu al een groot deel mee kunnen sleuren naar succes richting LA 2028.
Kijk naar de meerkamp en Noor Vidts. Daar hebben we dat programma al langer lopen en daar heeft Noor de vruchten van geplukt. Zij werd 4e in Tokio en 3e in Parijs.
Dat willen we nu met meer atleten gaan doen. Ook met betrekking tot accommodatie. Dus ik zal tevreden zijn als er echt een eigen huis staat voor de atletiek.
