Een afscheid betekent ook herinneringen ophalen. En één Belg heeft wel een heel bijzondere anekdote over de uitgetenniste Rafael Nadal. Olivier Rochus was namelijk de eerste die ooit een ATP-match won tegen het Spaanse fenomeen. "Al had ik wel een beetje geluk", lacht Rochus 22 jaar later.
We schrijven april 2002.
Op dat moment is ene Rafael Nadal nog een nobele onbekende in het tennis, gerangschikt in de kelder van het klassement op plaats 762. Kenners hebben de naam van het 15-jarige talent dan wel al even omcirkeld als 'one to watch'.
Zeker op zijn thuiseiland.
De toernooidirecteur van de Mallorca Open geeft de piepjonge Nadal zelfs een wildcard voor de hoofdtabel. De Spanjaard krijgt zo een unieke kans om zijn debuut te maken op het hoogste niveau - de ATP-tour.
In de eerste ronde wacht er wel meteen een stevige tegenstander op Nadal: de Paraguayaan Ramon Delgado, nummer 81 van de wereld en volgens de bookmakers de overduidelijke favoriet.
Tegen alle verwachtingen wint Nadal, die meteen zijn onversneden talent op gravel laat zien, in twee sets met 6-4, 6-4.
Kan tellen als binnenkomer.
Beetje geluk
Nadal stoot door naar de tweede ronde, waar ene Olivier Rochus op hem wacht.
Op dat moment draait onze 21-jarige landgenoot al enkele jaren mee op het hoogste niveau en staat hij verdienstelijk 70e op de ATP-ranking.
"Of ik me mijn eerste match tegen Nadal nog herinner? Alsof het gisteren was", lacht Rochus 22 jaar later.
"Nadal was nog een groentje zonder brede schouders. Maar ik was sowieso op mijn hoede na zijn stunt tegen die Paraguayaan in de eerste ronde."
Ondanks dat fenomenale debuut kan Nadal zijn krachttoer niet herhalen tegen Rochus. De zes jaar oudere Belg wint relatief vlot met 6-2, 6-2 en dient de Spanjaard zijn eerste nederlaag op de ATP Tour toe.
"Al had ik wel een beetje geluk", geeft Rochus toe. "Nadal was namelijk geblesseerd aan zijn schouder. Daardoor kon hij niet goed serveren en allerminst voluit gaan."
De dag na onze wedstrijd zag ik Nadal - ondanks zijn blessure - om 8 uur alweer op het trainingsveld staan.
Toch voelt Rochus dat hij in Mallorca kennismaakt met een uitzonderlijk talent.
"Dat merkte ik aan alles, maar vooral aan zijn mentaliteit. Want de dag na onze wedstrijd zag ik Nadal - ondanks zijn blessure - om 8 uur alweer op het trainingsveld staan. Dat moment is me altijd bijgebleven."
Na het toernooi maakt Nadal een jump van bijna 200 plaatsen in de ranking. Vervolgens wint de Spanjaard zes Futures-titels op rij en zou hij het kalenderjaar als nummer 200 afsluiten.
De rest is geschiedenis.
Rochus zou nadien nog vier keer tegenover Nadal staan, maar slaagt er nooit meer in om te winnen.
"Nochtans kreeg ik in Marseille een matchbal", grijnst Rochus. "Weet je, het deed me wel iets toen ik Nadal afscheid zag nemen. Net als Roger Federer was het een collega waar ik naar opkeek."
Én die Rochus toch maar mooi als eerste klopte.
