Protagonist van toen is nu pizzabakker: hoe gaat het nog met Club-legende Andres Mendoza? "Ik heb nog één grote droom"

Soms zijn herinneringen zo mooi dat je er niet genoeg over kunt praten.

Dag op dag 21 jaar geleden trapte Andres Mendoza het bescheiden Club Brugge naar de zevende hemel in San Siro. Toen nog tegen het iconische Milan dat enkele maanden eerder de Champions League had gewonnen.

Hou u vast voor volgende basiself: Dida, Cafu, Maldini, Nesta, Pancaro, Pirlo, Brocchi, Seedorf, Kaka, Inzaghi, Sjevtsjenko.

Vanavond staat blauw-zwart opnieuw in zijn sprookjespaleis van toen. Je moet dan niet de grootste ideeënmachine zijn op een sportredactie om de naam van Mendoza nog eens op tafel te gooien. Ongetwijfeld kreeg de Peruviaanse held van 2003 de voorbije 20 jaar nooit zoveel +32-telefoontjes als de voorbije dagen.

Máár Mendoza beantwoordde ze deze week allemaal met de glimlach. Nog een extra vraag? Sin problema, señor. Ook nog een filmpje in Club-shirt? Evenmin een probleem.

Het toont aan hoe hard hij de herinning koestert.

Milan-Club?

Bijna op automatische piloot doet Mendoza vanuit Lima zijn relaas van die wonderlijke confrontatie.

"Ik weet nog dat iedereen na de loting meteen bijzonder hard uitkeek naar de confrontatie met de sterren van Milan. Maldini, Kaka, Sjevtsjenko ... Met alle respect, maar daar kan je de ploeg van vandaag niet mee vergelijken, hé. In het hotel voelde je de focus, maar uiteindelijk wilde ik me vooral amuseren."

"Tijdens de wedstrijd gaven mijn ploegmaats alles. Ze liepen voor iedere meter. En toen kwam het moment van mijn doelpunt. Na een corner voor Milan konden we counteren. Een ploegmaat speelde me aan, ik keek even waar Dida stond en besloot dan om hard naar de verste hoek te knallen."

Mendoza haalt zich de heerlijke treffer nogmaals voor de ogen en glundert.

"Het was mijn mooiste moment voor Club Brugge. Dat doelpunt heeft het team, de fans en veel andere mensen zoveel vreugde bezorgd. Zelfs in Peru waren de mensen dolgelukkig dat ik kon scoren in de Champions League. (lacht) Als ik nu in trainingswedstrijdjes een goal maak, trekken mensen meteen de vergelijking met Milan."

"Weet je, na de match wilde ik truitjes ruilen met Kaka. Maar hij was zo boos dat ik uiteindelijk met Rivaldo wisselde. (grijnst) Ook niet slecht, hé. Dat witte truitje hangt nog steeds hier in huis."

De ondertussen 46-jarige Mendoza vertelt de anekdote gehuld in een vintage shirt van Club. Het verraadt dat de voormalige sluipschutter nog steeds veel affectie voor blauw-zwart voelt.

"Mijn tijd in Brugge was om meerdere redenen fantastisch. We wonnen de landstitel en pakten bekers, maar daarnaast waren de fans en de stad altijd geweldig voor mij."

"Ik zou het leuk vinden om weer contact te hebben met iedereen van vroeger. Want ik denk nog vaak aan die periode terug", aldus de spits, die vroeger vanwege zijn flamboyante karakter bijnamen zoals Zotten André kreeg.

"Zeven jaar geleden was ik voor het laatst in België met Khalilou (Fadiga, red.). Toen heb ik veel ex-ploegmaats teruggezien. Tegenwoordig volg ik wel wat mensen via sociale media. Zo weet ik dat Gert Verheyen nu voetbalanalist is. En dat Philippe Clement en Timmy Simons op een hoog niveau coachen."

Na vier jaar Club Brugge - met 71 goals in 171 matchen - zou Mendoza in het seizoen na zijn Milan-moment ons land verlaten voor een avontuur bij het Oekraïense Metaloerh Donetsk.

Nadien volgt nog een halve wereldreis langs onder meer Rusland, Frankrijk, Roemenië, Mexico, Turkije en de VS. Al zou Mendoza nooit meer de successen van in ons land evenaren.

"Toch ben ik blij met hoe alles gelopen is", blikt de aanvaller die in 2015 definitief stopte bij het Peruviaanse Alianza terug. "Overal heb ik doelpunten gemaakt en bleef ik gespaard van blessures. Nooit heb ik een operatie moeten ondergaan. Maar misschien heb ik achteraf wel spijt dat ik vertrokken ben bij Club. Ik had er gerust langer willen spelen."

Mendoza heeft wel nog steeds een onbreekbare band met België.

Zijn zonen van 25 en 22 jaar wonen, samen met Mendoza's toenmalige vrouw, nog steeds in ons land. De oudste speelt voetbal in de lagere reeksen, terwijl de jongste vechtsporten beoefent en rechten studeert.

"Zonen zijn nooit helemaal gelijk aan hun vader", glimlacht de Club-legende. "Ze hoeven niet mee te maken wat ik beleefde. Ik heb regelmatig contact met hen en denk vaak aan ze. Hopelijk hebben ze een goed leven."

Zo'n 10.000 kilometer verderop lijkt Mendoza daar zélf alvast in te slagen in Lima, de hoofdstad van zijn geboorteland. Uit zijn sociale media valt af te leiden dat de ex-international een druk leven leidt.

"Ik heb hier een pizzeria", aldus de ondernemer, die graag uitpakt met het feit dat hij de grootste pizza's van het land heeft én die als promostunt zelf geregeld aflevert.

"Daarnaast ben ik ook ambassadeur van een gokbedrijf. Dan reizen we met enkele oud-spelers rond naar events. Op het gemakje, dus. Al blijft het mijn grote droom om ooit een voetbalschool op te richten. Wie weet kan ik Club dan wat spelers aanleveren."

Een laatste glimlach volgt: "Zeg zeker aan de fans dat Andres hen een stevige knuffel opstuurt."

Bij deze ...