"Hij leest het zo goed" en "een blijvend geloof": hoe Mark Cavendish op zijn 39e zijn 35e Tourrit won

“We weten wat we aan het doen zijn”, waren de woorden van Mark Cavendish na een lastig openingsweekend in deze Tour, waar hij op dag 1 bijzonder vroeg in de problemen kwam.

Veelzeggend, dat zag ook Christophe Vandegoor. "Maar ik zat ook bij de non-believers", bekent hij. "Alle randfactoren waren in rit 5 natuurlijk perfect voor hem, met dat slakkengangetje en het weinige afzien onderweg.”

Ook co-host bij Sporza Tour Sven Nys geeft toe dat hij in het kamp van de non-believers zat. "Cavendish is zeker niet meer de snelste van het peloton, maar hij leest het zo goed. Je hoeft niet altijd de snelste te zijn."

“Op vlak van positie kiezen en het laveren van wiel naar wiel is hij ongelofelijk straf. Hij probeert zo lang mogelijk uit de wind te blijven en gaat op het juiste moment aan. Ze hebben hem goed gebracht, maar dan doet hij het helemaal zelf."

“Als je maar blijft geloven in iets, ook al lijkt het onbereikbaar geworden, is er altijd een kans op succes.”

35e ritzege in de Tour, en dat terwijl Cavendish 4 jaar geleden nog in tranen vreesde dat Gent-Wevelgem zijn laatste koers was. "Hij zat in zak en as en kon amper volgen", zag Vandegoor toen.

"Uit een gigantisch diep dal werd hij opgevist door Patrick Lefevere. Zo makkelijk is dat verhaal dus niet van erin blijven geloven."

“Iedereen is aan diezelfde koord blijven trekken bij Astana. Daar worden ze nu voor beloond", vindt Nys.

"In een iets competitievere ploeg zou hij misschien al lang op een zijspoor zijn gezet. Het verhaal van erin blijven geloven heeft dus toch de bovenhand voor mij vandaag.”

Om de persoon Cavendish te schetsen, haalt Vandegoor een anekdote boven vanop een mediadag uit zijn tijd bij Quick Step. “Hij kreeg altijd dezelfde vragen van journalisten, je zag het onweer op zijn gezicht."

"Hij verwachtte van journalisten namelijk meer dan dat. Ik was de volgende in lijn en wou met een onnozelere vraag openen. Ik vroeg hem wat zijn favoriete nummer van de Arctic Monkeys was.”

“Hij keek naar mij alsof ik van een andere planeet kwam, maar ik had wel zijn aandacht. En had een interview van een minuut of 5, terwijl collega’s het met anderhalve minuut moesten doen."

"Dat is Mark Cavendish. Als hij voelt dat je er ook maar een klein beetje moeite voor hebt gedaan, kan hij ook grappen en grollen", besluit Vandegoor.