Axel Witsel heeft tegen Montenegro zijn comeback gemaakt bij de Rode Duivels, nadat hij in 2023 afscheid had genomen van het interlandvoetbal. Enkele bekende voetballers deden het Witsel voor, zowel bij België als in het buitenland. Maar is zo'n terugkeer wel een goed idee? We zetten 10 opmerkelijke verhalen op een rijtje.
Enzo Scifo - België (1998)
De spelmaker met Italiaanse roots had in zijn carrière een haat-liefdeverhouding met de Belgische nationale ploeg. In aanloop naar het WK van 1990 in Italië kwam het een eerste keer tot een openlijk conflict.
Scifo, die toen actief was bij het Franse Auxerre, eiste de nummer 10-positie op. Bondscoach Walter Meeuws was niet bereid Scifo deze prominente rol te geven, waarop Meeuws werd ontslagen. Zijn vervanger, Guy Thys, gaf Scifo wél die rol. En met succes: Scifo speelde uitstekend op het WK.
Maar 8 jaar later liepen de spanningen opnieuw hoog op. Scifo miste de barragewedstrijden in aanloop naar het WK in Frankrijk door een blessure. Bondscoach Georges Leekens besloot de spelmaker niet op te roepen voor de oefeninterland tegen de VS.
Enzo Scifo liet toen weten niet meer uit te willen komen voor de nationale ploeg. Tot een verzoeningsgesprek soelaas bracht. De Italiaanse Belg was er dus gewoon bij op het WK in 1998. Zijn vierde wereldbeker werd meteen ook zijn laatste. Hij speelde in totaal 84 keer voor de Rode Duivels.
Franky Van der Elst - België (1998)
Nog een Belgische grootheid die een comeback maakte. Na het WK in 1994 besloot Franky Van der Elst een punt te zetten achter zijn internationale carrière. De 33-jarige 'Fox' had er drie WK's opzitten en wou zich focussen op zijn prestaties bij Club Brugge.
Tot bondscoach Georges Leekens aan de deur klopte. Leekens kende Van der Elst van zijn passage bij Club Brugge en wist hem terug uit internationaal pensioen te halen. De middenvelder ging mee naar het WK in 1998 en speelde er elke groepswedstrijd.
De Belgen werden na drie gelijke spelen uit het toernooi geknikkerd. Dit werd het laatste wapenfeit van de 'Fox' bij de Rode Duivels. Hij kwam in totaal uiteindelijk 86 keer uit voor ons land.
Roy Keane - Ierland (2004)
De Ierse middenvelder kreeg het tijdens de voorbereiding op het WK van 2002 aan de stok met bondscoach Mick McCarthy. Keane uitte openlijk kritiek op McCarthy in een interview met een Ierse krant.
McCarthy confronteerde Keane met zijn uitspraken tijdens een spelersbijeenkomst, wat uitdraaide op een kletterende ruzie. De middenvelder werd naar huis gestuurd door de bondscoach.
Pas 2 jaar later zou Keane terugkeren bij de Ierse nationale ploeg, nadat McCarthy was ontslagen. Hij zou nog 9 caps verzamelen voordat hij in 2006 zijn internationale schoenen definitief aan de wilgen hing.
Henrik Larsson - Zweden (2004 & 2008)
Niet één keer, maar zelfs tot tweemaal toe nam de Zweed afscheid van zijn nationale ploeg. De voormalige Celtic-speler vertegenwoordigde de kleuren van Zweden in drie wereldbekers en drie Europese kampioenschappen.
Larsson kondigde zijn eerste afscheid van de nationale ploeg in 2002 aan. Hij had net met Zweden de knock-outfase van het WK van 2002 in Japan en Zuid-Korea gehaald. In 2004 keerde de aanvaller terug en ging hij mee naar het EK van 2004.
Op het WK van 2006 vormde Larsson een spitsenduo met Zlatan Ibrahimovic. De hoge verwachtingen werden niet ingelost. Zweden speelde een teleurstellend WK en strandde in de achtste finale tegen Duitsland.
Na zijn deelname aan het WK van 2006 besloot Larsson opnieuw de stekker uit zijn internationale carrière te trekken. Toch zou hij nog terugkeren. Larsson vertegenwoordigde zijn land nog op 1 eindtoernooi (het EK van 2008) en enkele kwalificatiewedstrijden voor het WK in 2010.
Zinédine Zidane - Frankrijk (2005)
Hoe het verleden er heel wat anders had kunnen uitzien.
Frankrijk plaatste zich met veel moeite voor het WK van 2006 in Duitsland. Veel belangrijke spelers hadden hun internationaal pensioen aangekondigd in aanloop naar het wereldkampioenschap.
Bixente Lizarazu, Marcel Desailly, Claude Makélélé, Lilian Thuram en ook sterspeler Zinédine Zidane. Zware aderlatingen voor de nationale ploeg.
Maar bondscoach Raymond Domenech was in aanloop naar het WK op zoek naar kwaliteit en haalde Zidane terug uit zijn pensioen. Die slaagde erin om Frankrijk naar de finale van het toernooi te leiden tegen Italië.
In die finale speelde Zidane een hoofdrol. Hij scoorde met een panenka de openingsgoal en werd wat later uitgestoten voor zijn legendarische kopstoot aan Marco Materazzi.
Emile Mpenza - België (2005 & 2009)
Een derde Belg in dit lijstje die terugkeerde uit Rode Duivels-pensioen, tot tweemaal toe zelfs. Op 14 maart 2004 kondigde Mpenza zijn eerste afscheid aan om persoonlijke redenen bij zijn club.
Hoewel Mpenza sterk bezig was bij Standard, kwam hij in een storm terecht na een wedstrijd tegen AA Gent. Nadat de ref een penaltyfout op hem onbestraft had gelaten, reageerde de spits na de wedstrijd vurig. Mpenza noemde het Belgische voetbal corrupt.
Een half jaar later kon bondscoach Aimé Anthuenis weer rekenen op zijn spits, maar twee jaar erna had Mpenza weer last van mentale grillen. Hij gaf aan zich te willen focussen op zijn prestaties bij Manchester City. De deur van de Rode Duivels deed hij daarmee dicht.
Maar dat afscheid zou niet voorgoed zijn. De Nederlander Dick Advocaat verleidde Mpenza tot een korte 'last dance'. Mpenza speelde op zijn 31ste nog twee wedstrijden voor de Belgische nationale ploeg.
In totaal speelde de spits 59 wedstrijden voor de Rode Duivels. Hij scoorde daarin 19 keer.
George Weah - Liberia (2018)
Misschien wel de opmerkelijkste comeback uit dit lijstje.
Voetballen met de president van je land? De spelers van de nationale ploeg van Liberia mochten het meemaken in 2018 toen George Weah eenmalig terugkeerde uit zijn voetbalpensioen.
Voor een speciale vriendschappelijke wedstrijd tegen Nigeria trok de voormalige topspits van onder meer AC Milan, PSG en Monaco nog eens zijn voetbalschoenen aan.
Weah was op dat moment 51 jaar oud en bekleedde het presidentsambt van Liberia. De winnaar van de Ballon d'Or in 1995 is een echte legende in zijn thuisland.
Het nummer 14 dat op de rug van Weah pronkte op het hoogtepunt van zijn carrière, werd na de vriendschappelijke wedstrijd ingetrokken bij de nationale ploeg. De voormalige spits en de toenmalige president kreeg een staande ovatie toen hij werd gewisseld.
Gianluigi Buffon - Italië (2018)
In november 2017 besloot de legendarische Italiaanse doelman om het voor bekeken te houden bij de Azzurri.
Interim-bondscoach Luigi Di Biagio besloot Buffon toch op te roepen voor de vriendschappelijke wedstrijden van Italië tegen Argentinië en Engeland in maart 2018 .
Buffon werd geleid door zijn verantwoordelijkheidsgevoel en besloot om weer voor Italië uit te komen. Hij wilde ook Davide Astori eren, een oud-international en vriend van Buffon, die kort daarvoor overleed.
In de vrienschappelijke wedstrijd tegen Argentinië stond Gianluigi Buffon voor de 176e keer onder de lat voor Italië. En nog een mijlpaal: de doelman was voor de 80ste keer aanvoerder van zijn land. Daarmee ging hij Fabio Cannavaro voorbij als recordhouder.
Na de wedstrijd verklaarde Buffon dat hij definitief niet meer zou terugkeren bij de Italiaanse selectie.
Zlatan Ibrahimovic - Zweden (2021)
Van de ene legende naar de andere.
Zlatan Ibrahimovic besloot na het EK in 2016 te stoppen bij de Zweedse nationale ploeg. De 34-jarige Ibra had toen 116 caps verzameld.
Vlak voor het WK van 2018 in Rusland probeerde de lange spits zijn comeback te maken op het internationale toneel. Het lukte hem echter niet om een plekje in de selectie van bondscoach Janne Andersson te bemachtigen.
Toch zou Zlatan nog terugkeren bij Zweden. Op 25 maart 2021 werd hij na verschillende blessures weer opgeroepen voor de kwalificatiewedstrijden voor het WK tegen Georgië en Kosovo.
Zweden slaagde er niet in om zich te kwalificeren voor het WK van 2022, maar Ibrahimovic ging door bij de nationale ploeg. Zo werd hij de oudste speler in de geschiedenis die voor Zweden uitkwam.
En dat Zlatan van geen ophouden wist, bewees hij in 2023 nog tegen de Rode Duivels. Die wedstrijd werd zijn definitieve afscheid bij Zweden. In totaal scoorde Ibrahimovic 62 keer in 122 interlanduels.
Toni Kroos - Duitsland (2024)
Axel Witsel zal op het EK niet de enige speler zijn die een internationale comeback maakt. Ook Real Madrid-speler Toni Kroos keert terug bij zijn nationale ploeg.
Kroos werd voor het eerst opgeroepen bij "Die Mannschaft" in 2010. De middenvelder kende een succesvolle periode bij de nationale ploeg, met als kers op de taart de wereldtitel in 2014.
In de naweeën van het teleurstellende EK van Duitsland in 2021 besloot Kroos afscheid te nemen van de nationale ploeg. Op die beslissing kwam hij dus terug.
In maart maakte Kroos al zijn rentree bij het Duitse elftal tijdens de oefeninterlands tegen Frankrijk en Nederland.
Waarom hij terugkeerde? "Omdat ik door de bondscoach (Julian Nagelsmann) gevraagd ben en omdat ik er zin in heb. Ik weet zeker dat er voor Duitsland op het EK veel meer mogelijk is dan de meeste mensen denken", aldus de 34-jarige Kroos.
