In de Verenigde Staten is voormalig basketballer en tv-commentator Bill Walton op 71-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker. Walton was in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw een van de grote figuren in de NBA en werd in 1993 opgenomen in de Hall of Fame.
Duizelingwekkende individuele statistieken heeft de 2,11m grote Bill Walton tijdens zijn veel te korte NBA-carrière nooit laten optekenen. Zijn loopbaan werd gekenmerkt door enorm veel blessures, maar desondanks was hij in de jaren 70 en 80 een van de toonaangevende spelers in de NBA.
De center met de typerende rosse krullen veroverde 2 NBA-titels, met Portland (1977) en Boston (1986). In 1978 werd hij verkozen tot MVP, nadat hij een jaar eerder ook al uitgeroepen werd tot MVP van de Finals.
Hoe groot de impact van Walton écht was, werd misschien nog het best verwoord door Boston-legende Larry Bird, aan wiens zijde hij met de Celtics in 1986 kampioen werd.
"Een fitte Bill Walton kan met iedereen wedijveren", vertrouwde hij zijn ploegmakker ooit toe in een interview. Walton zelf repliceerde bescheiden: "Van de centers?" Het antwoord van Bird was veelzeggend: "Neen, van alle spelers."
Die fitheid was de achilleshiel van Walton, die tijdens zijn NBA-carrière talloze keren onder het mes ging. In zijn biografie vertelde de Amerikaan dat zijn lichaam eigenlijk al op was toen hij op zijn 22e in de NBA debuteerde. "Mijn piek lag op mijn 12e."
Eind de jaren 80 hing Walton zijn basketbalschoenen aan de haak. In 1990 maakte hij nog een vergeefse comebackpoging, die - typerend - door blessures in de kiem gesmoord werd.
Na zijn definitieve pensioen als basketballer maakte hij een carrièreswitch als commentator en analist, tot zijn eigen grote verbazing. "Ik had rood haar, een grote neus en sproeten. Vroeger durfde ik niets te zeggen. Pas op mijn 28e leerde ik te praten zonder te stotteren."
Dat laatste noemde Walton een van de strafste prestaties van zijn leven. "En een nachtmerrie voor al de rest", lachte hij.
Zo welbespraakt, grappig en vrolijk Walton was als commentator, zo ernstig was hij over zaken die hem na aan het hart lagen. Een van de bekendste foto's van Walton dateert al uit 1972, wanneer hij aan de universiteit van LA gearresteerd werd bij protesten tegen de Vietnamoorlog.
"Het zijn mijn klasgenoten en mijn vrienden die terugkeren in lijkzakken en rolstoelen", schreef hij daarover in zijn memoires. Walton was ook een uitgesproken voorstander van de legalisering van marihuana.
Zijn rosse krullenbol was de laatste jaren al een poos grijs geworden, maar met zijn humor en zijn kenmerkende tie-dye T'shirts bleef Walton tot aan zijn dood een van de meest kleurrijke en geliefde personen in en om de NBA.
"Hij was er eentje uit de duizend", neemt NBA-baas Adam Silver afscheid van Walton. Ook voormalig ploegmaat Larry Bird zwaait Walton uit. "Hij was echt een van de allerbeste spelers ooit. Het was zo'n plezier om hem te kennen en hij zal ontzettend gemist worden."
Walton is 71 geworden en overleed na een lange strijd tegen kanker. Hij laat een vrouw en 4 kinderen na. Zijn zoon Luke speelde zelf ook in de NBA en is nu assistent-coach van de Cleveland Cavaliers.
