Van vijfde wiel tot de absolute nummer één: het verhaal van Alexander Doom, die halfjaar geleden wilde stoppen
De hele wereld weet intussen hoe verschroeiend zijn eindsprint is. Alexander Doom (26) mag zichzelf tweevoudig wereldkampioen noemen na zijn bezoek aan Glasgow. Op het WK indooratletiek bezorgde hij zichzelf en de Tornados een "surreële" gouden rand. Hoog tijd voor zijn verhaal, dat begon in 2013 en nog niet zo lang geleden bijna eindigde.
"Amai, ik kan echt niet geloven dat ik wereldkampioen ben."
De realiteit was afgelopen weekend moeilijk te vatten voor Alexander Doom. In zijn beste vorm ooit kroonde hij zowel zichzelf als de Belgian Tornados tot wereldkampioen op de (4x)400 meter.
En zo ontbolstert de eeuwige belofte dan toch.
Want Doom wist al meer dan een decennium - van toen hij 16 was - dat de ogen van de Belgische atletiekwereld op hem gericht waren. Sinds het Europees Olympisch Jeugdzomerfestival in 2013.
In Utrecht plukte hij de vruchten van een moeilijke keuze: hij liet het discuswerpen en kogelstoten links liggen en stortte zich vol op de 400 meter. Met succes, want hij klopte iedereen in zijn leeftijdscategorie.
Het begin van de verwachtingen die voor een hobbelig parcours zorgden.
Vloek en zegen van Borlées
De volgende hemelbestormer leek gelanceerd.
Zeker wanneer trainer Philip Gilson - een naam als een klok in het wereldje sinds de jaren 80 - zijn schouders onder de droom van het sprinttalent zette.
Al snel kwam de vergelijking met de broers Borlée. Een grote eer, maar ook een vloek op het moment dat de progressie plots stagneerde. Daar kampte de student lichamelijke opvoeding mee.
Toch aarzelde de federatie niet om Doom op te nemen in het estafetteproject. Een unieke kans voor de hardwerkende West-Vlaming om zijn potentieel te etaleren, al werd het ook een realitycheck.
Zo nam Jacques Borlée hem in 2019 mee naar het WK in Doha. Als vijfde wiel, weliswaar. Een wedstrijd lopen, deed Doom er niet. De coach van de Tornados zag hem gewoon niet staan - onder het motto: "Wie niet loopt, bestaat niet."
"Daar had Alex het mentaal heel moeilijk mee", gaf zijn trainer toe bij HLN. "Hij belde me dan ook meermaals met tranen in de ogen."
Zowel de mindere individuele prestaties als de bikkelharde ervaring met de Belgische topcoach stelden de veerkracht van Doom in vraag. Maar opgeven? Neen, nooit in het woordenboek gestaan.
De daaropvolgende jaren zette hij een stijgende lijn - zowel collectief als individueel - in bij de Belgische 4x400-ploeg. Die hield zijn carrière, ondanks de moeilijke momenten, in leven.
Lokroep van zekerheid
Hoe zeer Alexander Doom ook wilde leven voor zijn sport, zonder inkomen werd het een onmogelijk verhaal.
Gelukkig zorgde Defensie voor hét kantelpunt. In 2021 gooide het een reddingsboei in de vorm van een sportcontract. Doom ging met ambitie aan de slag en kon eindelijk leven, eten en trainen als een volwaardige prof.
Een combinatie die klikte. De sprinter kwam afgelopen zomer helemaal boven water. Hij eiste zijn plek op bij de basislopers van Borlée en dook ook individueel onder de 45 seconden.
Goed voor een halvefinaleplaats op het WK én een persoonlijk ticket naar de Spelen.
(Lees voort onder het Instagrambericht)
Tot de trein op volle toeren abrupt stopte.
Een halfjaar geleden hing Doom ei zo na zijn spikes aan de haak. De leerkracht lichamelijke opvoeding kreeg een aanbieding om voltijds aan de slag te gaan in het onderwijs. Een voorstel waar vooral vader Christ oren naar had.
Ook de zekerheid van een vaste job (en inkomen) kon de atleet bekoren, maar het eeuwige atletiekvuur wilde hij niet laten uitdoven.
Op karakter, voor Watrin
Fast forward naar 3 maart 2024.
Zonder verwachtingen - na maar één wedstrijd op de teller - staat Doom op het WK indoor in Glasgow. Zo kan hij zich zorgeloos nestelen in de rol van underdog.
Voor het laatst in zijn 26-jarige leven.
Met een Belgisch record klopt hij levende legende Karsten Warholm op weg naar goud. Voor dat eerste had hij de toestemming gekregen van goede vriend Julien Watrin, die wordt behandeld voor teelbalkanker.
Als hart onder de riem in een zware periode, kan dat tellen.
Eigenlijk heb ik niet veel kunnen slapen.
Een dag later laat hij heel België dankzij zijn verschroeiende sprint nog maar eens zegevieren. Opnieuw op karakter, want Doom sukkelde al van voor zijn individuele finale met felle krampen in zijn kuit.
"Eigenlijk heb ik niet veel kunnen slapen", gaf hij achteraf toe. "We hebben er nog serieus aan moeten werken om me wedstrijdklaar te krijgen voor de Tornados."
Toch zorgt de slotloper voor een orgelpunt op een enorm succesvol toernooi voor de Belgen - met 3 gouden en 1 bronzen medaille.
Een WK dat altijd herinnerd zal worden als dat van Alexander Doom, die aan de veelbelovende jeugdjaren een gouden vervolg breit.
