Wie is Rohan Dennis? Het eigenzinnige tijdritfenomeen dat worstelde met zichzelf

"Een renner met een handleiding, enorm gefocust op zijn vak en erg veeleisend", zo werd Rohan Dennis tijdens zijn carrière omschreven door zijn entourage.

Zijn abrupte opgave in de Tour van 2019 was daar een schoolvoorbeeld van. Dennis pakte zijn boeltje daags voor de tijdrit naar Pau, waar hij topfavoriet zou geweest zijn.

De reden voor zijn exit? Irritaties over het tijdritmateriaal van zijn toenmalige werkgever Bahrain-Merida.

2 maanden later werd Dennis op straat gezet door zijn team en veroverde hij op een BMC-fiets zijn 2e wereldtitel tegen de klok. Met een vinger naar zijn hoofd kwam de Australiër toen over de streep: "Het was de zege van het hoofd."

Dennis leerde de kneepjes van het vak bij het belofteteam van Rabobank, waar hij naar eigen zeggen een jaar lang vernederd en achtergesteld werd.

"De enige buitenlander in het belofteteam is het spreekwoordelijke pispaaltje en krijgt keer op keer te horen dat hij he-le-maal niks kan tegenover zijn Nederlandse ploegmakkers Wilco Kelderman en Jetse Bol", schreef Raymond Kerckhoffs 3 jaar geleden in een column op Wielerflits.

Dennis draagt die negatieve periode lang met zich mee en teert op revanchegevoelens. Met een tijdritzege in Utrecht en de eerste gele trui haalt Dennis in 2015 een eerste keer zijn gram.

De "speciale" Australiër stootte ook Tony Martin van de troon als beste tijdrijder ter wereld, maar moest wel tot 2018 wachten op een eerste regenboogtrui in die discipline.

Een jaar later, in 2019, doet Dennis dat huzarenstukje nog eens over, 2 maanden na die bizarre Tour-exit. Het was  meteen ook de laatste grote triomf uit zijn carrière.

Collegiaal en sympathiek kwam Dennis niet over in het peloton.

"Hij is de enige renner die niet tegen mij praat", bekende Victor Campenaerts in De Morgen.

"Voor de tijdrit in de Vuelta vroeg ik Dennis eens of hij klaar was voor het WK tijdrijden. Dennis bleef voor zich uitkijken en zei geen woord."

Mentaal lag Dennis vaak met zichzelf in de knoop.

In het peloton deed de ronde dat hij manisch depressief was. Na zijn 2e wereldtitel onthulde Dennis dan weer dat hij op de rand van een eetstoornis stond.

"Ik dacht lang dat ik een grote ronde kon winnen en droomde van eindwinst in de  Giro."

"Maar ik wist niet of ik die opofferingen kon doen. Als ik een pintje zou drinken, zou ik me schuldig voelen en de dag erna niks eten. Maar daardoor zou ik niet goed kunnen trainen", vertelde Dennis aan Australische media.

Zijn groteronde-droom zette Dennis voorgoed van zich af toen hij in 2020 naar Ineos verkaste.

Dennis duwde zichzelf in de rol van meesterknecht. En met succes.

In de corona-Giro van 2020 reed hij bergop alles aan flarden op de Stelvio en op weg naar Sestrière. Krachttoeren waarmee hij zijn kopman Tao Geoghegan Hart aan de eindzege hielp.

Dennis werd in 2022 in die rol binnengehaald bij Jumbo-Visma, maar vond zijn klimmersbenen niet meer terug en viel naast Tour-selecties.

Toen de Australiër begin dit jaar aankondigde dat hij bezig was aan zijn laatste seizoen ooit, richtte hij zich in zijn statement tot zijn familie en in het bijzonder zijn vrouw Melissa.

"Bedankt dat je me altijd gesteund hebt tijdens mijn carrière, terwijl je twee kinderen opvoedde. Zij zijn de beste kinderen die ik me had kunnen wensen", klonk het.