"Iedereen wil een Britt Herbots in zijn team": hoe het uithangbord de Yellow Tigers naar een hoger niveau tilt

"Ze is heel, heel belangrijk. Maar ik denk dat iedereen dat wel al weet."

Ploeggenote en jarenlange boezemvriendin Celine Van Gestel is ervan overtuigd dat Britt Herbots geen introductie meer nodig heeft. 

"Ze forceert dingen tijdens een wedstrijd en tilt ons naar een hoger niveau met haar enthousiasme. De Tigers appreciëren enorm wat ze allemaal voor ons doet."

"Ik denk dat iedereen een Britt Herbots in zijn team wil." Woorden die vlak voor het EK als muziek in de oren klinken bij de natuurlijke leidster van de nationale ploeg.

Enthousiasme en een lichte vorm van ongeduld sieren de hoekaanvalster van de Yellow Tigers. Eigenschappen die ook haar clubcarrière vormgeven. 

In de zomer van 2017 – nog voor ze 18 jaar moest worden – trok ze al naar het buitenland. Eerst nog op geringe afstand in Frankrijk, daarna trok ze naar de Italiaanse topcompetitie en zette ze er jaar na jaar stappen.

"Vorig jaar trok ik naar Firenze om een nieuwe uitdaging aan te gaan in een super jonge ploeg", vertelt ze zelf over haar opmars in de laars van Europa. "Maar dat liep niet zoals verwacht, want ik kwam er terecht in een van de meest luie ploegen waarvoor ik ooit al speelde."

Een absolute no-go voor de hyperambitieuze Herbots.

In Italië zit ze op haar plek. Is ze ingeburgerd en intussen ook een gekende naam. "Mensen spreken me zelfs op straat aan over "de volleybal" in Firenze", lacht ze. 

Bekendheid verworven door haar prestaties, die Herbots een toptransfer opleverde naar Scandicci. Wie er nog aan twijfelt: de lokale tongval beheerst ze helemaal, dat bewijst haar aankondiging op Instagram.

En de volleyballessen die ze er leert, neemt ze mee naar de Tigers. "In Italië leef je in een cultuur waarin je continu moet presteren. Dat is wat onze nationale ploeg nodig heeft om er te staan op grote toernooien."

(lees voort onder het Instagrambericht)

Bij de Belgische vrouwenploeg is het aanzien van Herbots zo mogelijk nog groter.

"Ik merk vaak dat wanneer er nieuwe speelsters bij komen, ze de eerste dagen vragen om niet te hard naar hen te slaan", geeft ze als voorbeeld.

"Erg schattig", lacht Herbots. "Maar om schattig te zijn, komen we niet samen bij de nationale ploeg. Gelukkig hebben ze dat snel door en is dat van de baan."

Want de co-kapitein heeft een doel met haar land. Er staan op elke afspraak, het liefst ook op die in Parijs anno 2024.

"Ik ken mijn rol in de ploeg, natuurlijk. Ik weet dat ik wel belangrijk ben. Dat ik mijn punten moet maken. Dat ik de ploeg soms op sleeptouw moet nemen ..."

Toch zal Herbots nooit het belang van de vrouwen rond zich vergeten. "Zonder hen – een écht toffe bende – kan ik ook niet presteren."

"Britt is altijd wel heel energiek, enthousiast en agressief. Maar soms voel ik wel wat twijfels of frustraties sluimeren", treedt kapitein Van Gestel haar vriendin bij.

"Dan probeer ik haar gewoon te zeggen: "Gast, je bent de beste. Kom op, sla gewoon die bal op de grond." Waarna ze eens knikt en weer de oude is."

Herbots zal niet ontkennen dat de druk van de natie haar bezighoudt. Al weet ze tijdens een mijmersessie meteen weer waarom die haar zo goed ligt.

"Alles wat ik doe, is voor de ploeg. Als ik een uithangbord kan zijn, met veel plezier. Als ik ervoor kan zorgen dat de zalen vol raken. Heel graag. Ik ben iemand die daar wel op kickt. Mensen die komen kijken en over me praten."

"Maar vooral: ik hou ervan om mensen te motiveren. Met een babbeltje of foto voor een jong meisje dat droomt van een volleybalcarrière. Daar doe ik het voor."

En net daarom wordt het komende EK in België heel, heel belangrijk voor Herbots zelf.