Ze is jong, vlot en sterk. Zowel lichamelijk als mentaal. Het WK gewichtheffen vorige week in Bogota in Colombia was een beproeving, maar Nina Sterckx (20) zette er haar sterke schouders onder. In De Tribune vertelde ze hoe iemand van 13 jaar begint met gewichtheffen en zelfs bereid is om er kou voor te lijden. Het doel: schitteren in Parijs in 2024.
Op je 20 jaar al een tijdje vaandeldraagster zijn van je sport in België. Niet te veel atleten die dat kunnen zeggen. Wel Nina Sterckx.
Als gewichthefster is ze nochtans een absoluut jonkie. "De meeste van mijn concurrentes zijn tussen de 27 en 32 jaar", lacht ze. "In het gewichtheffen ben je meestal top als je eind de twintig bent. Ik heb dus nog wel wat jaren te gaan."
Niet slecht voor iemand wiens palmares al niet meer in een ademstoot uit te spreken valt. Zeven keer Belgisch kampioen, regerend wereld- en Europees kampioene bij de junioren -55kg, twee keer EK-brons bij de senioren in diezelfde categorie en op de Spelen van Tokio 5e in de categorie -49kg.
Op het WK in Colombia vorige week behaalde ze een zesde plaats in de categorie -49kg met een totaal van 193 kg (89 kg bij de snatch, 104 kg bij de clean&jerk). Bijna was het brons, maar de jury keurde een stoot van 109kg af.
Strijd tegen de weegschaal
Nina Sterckx baalt nog altijd een beetje dat ze naast een medaille greep. Zeker omdat de trip naar Colombia geen plezierreisje was. Behalve een strijd met de gewichten aan een halter moest ze ook een strijd met de weegschaal winnen.
"Gewichtheffen heeft de laatste jaren een slechte reputatie opgebouwd door doping. Het Internationaal Olympisch Comité reageerde daarop door minder en minder categorieën toe te laten op de Spelen en helaas is mijn categorie (-55kg) er uit gevallen."
Sterckx moet dus kiezen. Meedoen in de categorie -49kg of de categorie -59kg. Ze koos voor de eerste optie, maar voor iemand die normaal rond de 57kg weegt, betekende dat een wekenlange strijd tegen de kilo's.
"Het is simpel. Als je 49,1 kg weegt tijdens de weging op een toernooi, dan mag je niet meedoen. Dat zorgt voor redelijk veel stress."
Ik zou niet willen dat mensen lukraak gaan nadoen wat ik gedaan heb zonder begeleiding.
"De laatste tien tot twaalf weken zijn redelijk heftig geweest", blikt ze terug. "Omdat ik moest afvallen in de winter had ik constant koud en was het moeilijk om mezelf op te warmen tijdens mijn trainingen."
Het vrolijke meisje wordt even heel serieus. Ze beseft dat de strijd tegen gewicht een gevoelig onderwerp is. Daarom benadrukt ze dat het haar eigen keuze was.
En dat ze voortdurend intensief begeleid werd. "Ik voelde me gewoon zekerder als ik zou meedoen in de categorie -49kg. Dat heb ik eerder gedaan."
"Ik praat ook niet graag over hoeveel calorieën ik eet en hoeveel ik weeg. Ik zou niet willen dat mensen lukraak gaan nadoen wat ik gedaan heb zonder begeleiding en dan in slechte situaties terechtkomen."
Turnster wordt gewichthefster
Over anderhalf jaar wacht het volgende grote doel voor het jonkie, met al bakken ervaring. "De Spelen in Parijs zijn inderdaad het grote doel. Al zal ik pas in mei 2024 weten of ik mag gaan."
Daar komt ze misschien dat andere toptalent met dezelfde voornaam tegen: Nina Derwael. De twee Nina's hebben nog iets meer gemeenschappelijk.
"Als kind heb ik altijd geturnd", vertelt Nina Sterckx. "Tijdens een turnkamp in de zomer - ik was 13 jaar - mochten we een keer een andere activiteit doen. We gingen naar een fitnesszaal, maar niemand had zin om bezig te zijn met fitnesstoestellen."
"Heel toevallig was er ook een gewichtheftrainer aanwezig en die vroeg of we het eens wilden proberen. Bij mij zag hij vrij snel dat ik er wel goed in was. Die trainer kende mijn huidige trainer Tom Goegebuer en zo ben ik er heel toevallig ingerold."
