Tweevoetige "Zidane" met ongelofelijke werkethiek: hoe Ivan Perisic ontbolsterde in België

Ivan Perisic begon zijn voetbalverhaal bij de Franse club Sochaux. Die leende de Kroaat in 2009 uit aan een Roeselare.

Een transfer die Dennis van Wijk - toen trainer bij Roeselare - zich nog goed herinnert: "Iemand had hem aangeboden bij ons, waarna ik ben gaan informeren bij mijn contacten. Iedereen zei hetzelfde: toptalent."

Na een ontbijtje met de Kroaat was Van Wijk helemaal overtuigd. "Ivan ging direct mee op trainingskamp. In de eerste vriendschappelijke wedstrijd was hij zo goed, dat we hem uit voorzorg gewisseld hebben." 

"Perisic werd toen een beetje boos, maar we wilden hem gewoon sparen voor de eerste ploeg", vertelt de Nederlander lachend.

En Van Wijk had gelijk, want Perisic was meteen van goudwaarde voor zijn ploeg: "In onze bekerwedstrijd na de winterstop tegen Club Brugge wonnen we 0-1. Wie scoorde de enige goal?". U raadt het al: Ivan Perisic.

Ivan Perisic speelde 13 jaar geleden voor de West-Vlaamse club, maar sommige kwaliteiten zijn de coach na al die jaren nog steeds bijgebleven.

"Na iedere training ging hij elke keer met zijn linkervoet vrije trappen oefenen. Een halfuurtje zijn linkerbeen perfectioneren, iedere keer opnieuw. Zijn werkethiek was ongelofelijk, zeker voor zo'n jonge gast."

"Maar hoe snel hij de zaken oppikte, dat was pas indrukwekkend. Ik had een bepaalde looplijn in gedachten voor Ivan, en na 1 of 2 trainingen had hij die al beet. Hij wilde alles tot in de puntjes onder de knie hebben, toen al."

"Ivan was eigenlijk gewoon veel te goed voor ons", besluit Van Wijk. "Hij kon goed koppen, had een hoge handelingssnelheid, was tactisch altijd aan het meedenken, tweevoetig... Na zes maanden was hij Roeselare al ontgroeid."

Sherjill Mac-Donald speelde als spits samen met Perisic bij Roeselare en heeft alleen maar mooie herinneringen aan de Kroaat: "Ivan was een heel aangename, down to earth persoon. Iedereen had hem graag in de kleedkamer."

"Ivan gunde iedereen alles op het veld. Hij stond bijvoorbeeld op het blad voor penalty's, maar hij zei op een keer: "Hey, Mac, neem jij hem maar". Dat heb je echt niet vaak met andere spitsen, die willen hem normaal zelf nemen."

De Nederlandse aanvaller heeft vooral het karakter van Ivan Perisic onthouden. 

"Het was belangrijk voor Ivan dat iedereen zich goed voelde in de ploeg, een echte teamspeler dus. Hij is ook nooit boos geworden op zijn teamgenoten, zo'n persoon was hij totaal niet."

Mac-Donald eindigt met een leuke anekdote: "Ik noemde hem Zidane, omdat hij zo rustig kon blijven als hij onder druk kwam. Hij noemde mij dan de dikke Ronaldo. Dat was altijd wel grappig."

Na een half jaartje bij Roeselare te vertoeven, trok Perisic op aanraden van Van Wijk naar Club Brugge. Ook daar scoorde hij bij zijn debuut. 

In 2009 werd hij door onze lezers zelfs uitgekozen tot voetballer van het jaar. In het seizoen 2010/2011 werd de Kroaat op 22-jarige leeftijd topschutter met 22 doelpunten en won hij de prijs 'Profvoetballer van het Jaar'. 

Stijn Stijnen was kapitein van blauw-zwart op dat moment. "Ivan voerde niet het grote woord in de kleedkamer, maar was er wel altijd bij als er gelachen werd", begint hij zijn verhaal over Perisic. 

"Hij trok de boel niet, hoor. Hij was zelfs eerder een beetje timide. Maar hij had enorm veel ambitie én vertrouwen in zichzelf. Hij stak er dan ook op alle vlakken bovenuit: fysiek, mentaal en technisch."

"De indruk die hij naliet op training is me dan ook altijd bijgebleven. Hij kon alles met beide voeten, had een zeer hoge snelheid van uitvoering en veel precisie."

"Dat liet hij ook zien in bomvolle stadions op belangrijke momenten. Het verwondert me niet dat hij zo'n carrière heeft uitgebouwd", besluit Stijnen.

Schrijft de Kroaat morgen een nieuw hoofdstuk aan zijn rijke carrière met een stuntzege tegen Brazilië?