De 15 van 2022: Matthias Casse verzilvert zijn status aan de judotop
2022 was weer een sportjaar om duimen en vingers bij af te likken. Tot en met oudjaar blikken we terug op de strafste Belgische prestaties. Vandaag op 11: Matthias Casse (25) heeft er weerom een boerenjaar op zitten.
Parijs is nog ver, zo wordt door sommigen toch weleens beweerd.
Maar sinds Casses olympische bronzen medaille in Tokio staat alles in het teken om in de Franse hoofdstad beter te doen. Een sabbatjaar werd 2022 dus allerminst. Want zo ver is Parijs toch ook weer niet.
Al vroeg op het seizoen behaalde Casse in Tel Aviv, Israël, zijn derde grandslamzege ooit. Een perfecte start die het beste deed vermoeden voor de grote doelen: de Europese en Wereldkampioenschappen.
Coachwissel en Europees zilver
Toch bracht het begin van 2022 niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Mark van der Ham, de Nederlandse hoofdcoach van Judo Vlaanderen, vertrok al vroeg in het jaar voor een nieuw avontuur in Azerbeidzjan. Toch even slikken voor Casse na vijf jaar succesvolle samenwerking.
Pas zes maanden later kwam Judo Vlaanderen met de Duitser Udo Quellmalz als opvolger.
Goud op het EK en WK, dan ben ik tevreden
Ondertussen moest Casse dus wel aan de bak op het EK in de Bulgaarse hoofdstad Sofia. Met alle wijsheid van de voorbije jaren schuwde de Europese kampioen van 2019 de grootspraak niet. Hij kent dan ook zijn status. "Als ik dit jaar het EK en het WK win, ben ik tevreden."
Een gezondheidswandeling richting de finale werd het echter niet. Pas na een reeks uitputtende kampen mocht Casse zich opmaken voor de titelstrijd.
Daarin wachtend: de Georgiër Tato Grigalasjvili. Op de Spelen van Tokio won Casse nog de strijd om het brons tegen hem. Deze keer had hij het niet onder de markt: Georgisch goud, Belgisch zilver.
Titanenstrijd tegen Georgische boeman
Tweede op het EK, dat is voor de immer ambitieuze Casse net niet genoeg. Op het WK in oktober moest het een plekje hoger.
De topvorm was aanwezig, het scenario leek Casse nu ook beter gezind. In Tasjkent, Oezbekistan, schopte de titelverdediger het relatief gemakkelijk tot in de finale.
Er is nog werk voor Parijs, maar ik kan nog groeien
Opponent in die titelstrijd: wie anders dan de Georgische boeman Grigalasjvili?
Met de wereldtitel op het spel hielden de titanen elkaar minutenlang in evenwicht. Een zenuwslopende golden score moest voor de beslissing zorgen. Na in totaal acht (!) minuten kampen was het uiteindelijk onze landgenoot die als eerste kraakte.
"Ik denk niet dat ik een foutje heb gemaakt tijdens de finale", zo klonk Casse nadien. "Er is nog werk voor Parijs, maar ik denk dat ik in de toekomst nog kan groeien".
Dat belooft voor wat komt.
