Zonder wielerprofs was hij wereldkampioen gravel geweest: het opvallende verhaal van Piotr Havik
De top 10 kon zomaar uit een gerespecteerde rittenkoers komen. Het eerste WK gravel werd toch wat gekaapt door profrenners die normaal op de weg het mooie weer maken. Maar wie zou zonder hen wereldkampioen geworden zijn? Wel, de Nederlander Piotr Havik was op plaats 12 de eerste échte gravelspecialist. Dit is zijn opvallende verhaal.
In 2021 zat de professionele wielercarrière van Piotr Havik er definitief op.
De nog maar 27-jarige renner kon geen profcontract meer versieren op continentaal niveau en zag zijn kinderdroom uiteenspatten.
"Ik weet dat ik nog op het profniveau thuishoor", reageerde hij destijds bij Wielerflits. "Maar de strijd voor meer houdt hier gewoon op..."
En dus moest de Zuid-Hollander op zoek naar een nieuw carrièrepad.
Havik vond zijn liefde voor de fiets opnieuw op bredere banden.
Hij legde zich - naast een job als marketeer bij Oneway Bike, verdeler van fietsonderdelen - volledig toe op de gravelbike, waarmee hij wél successen verzamelde.
Dit jaar won hij de Italiaanse Gravel World Series-wedstrijd La Monsterrato. Maar wanneer het om de WK-knikkers ging, zag hij plots jongens met naam en faam het deelnemersveld betreden.
"Van mij had Van der Poel ook een jaartje later mogen meedoen", zei de Nederlander bij In De Leiderstrui met gemengde gevoelens over het grote aantal profs aan de start. "Het WK had van mij ook onder specialisten uitgevochten mogen worden."
"Dat er profs meedoen aan het WK, geeft het nog meer waarde. Maar dat ze zich moesten kwalificeren, had de drempel misschien wat hoger gemaakt. Nu hebben ze een makkelijke instap..."
In februari dacht ik niet aan een vervolg van mijn "sportcarrière", nu word ik 12e in een WK vol profs.
Officieuze wereldkampioen gravelbike
Toch liet Havik zich niet van de wijs brengen en finishte hij op plek 12, als eerste amateur tussen de klinkende namen.
Dat het heel wat emoties bij hem losweekte, bewees een Instagrampost na de wedstrijd. "Wat een verhaal, wat een jaar, wat een race..."
"In februari dacht ik niet aan een vervolg van mijn "sportcarrière". Mensen dicht bij me lieten de liefde voor het gravel ontkiemen, nu word ik 12e in een WK vol profs. Het klinkt bijna onmogelijk."
Een mentale overwinning is het, die 12e plek. Al zou Havik zonder kapers op de kust zijn volgende gravelrit in de regenboogtrui afwerken.
