Ga naar de inhoud

Belgisch WK-succes was groter dan Evenepoel, Bakelants: "Dankzij project van federatie & talentdetectie bij jeugd"

 ma 26 september 2022 16:41
De Belgische oogst van het WK in Wollongong, Australië.
De piramide van Belgische WK-medaillewinnaars: 3x brons, 2x zilver, 1x goud.

Het WK in Australië was een van de meest succesvolle WK's in de jongste geschiedenis van het wielrennen. Met 6 medailles schoot het Belgisch team goed raak. Analist Jan Bakelants laat zijn licht schijnen over het fraaie WK van de Belgen en de invloed van de federatie. "Die heeft zeker haar steentje bijgedragen, maar er zijn zoveel andere mensen die belicht kunnen worden of even goed die pluim op hun hoed kunnen steken."

De Belgische ploeg heeft met 6 medailles fantastisch werk geleverd in de breedte. Op de vraag of dit resultaat te danken is aan de Belgische federatie gaf onze analist Jan Bakelants een kritische blik. 

 

"Deels wel, bijvoorbeeld bij de vrouwen  junioren, waar we geen medaille nemen in de wegrit. Maar met 4 Belgische rensters in de top 20 geloof ik echt dat dat een project van de federatie is. Omdat daar minder talentdetectie is", stelt de renner van Intermarché-Wanty-Gobert. 

 

"Maar om de medaille van Alec Segaert (zilver in de beloftetijdrit, red) af te schrijven op de federatie, dat vind ik té gemakkelijk." 

Niemand mag die pluim op zijn hoed claimen. Het zou te gemakkelijk zijn om nu te gaan zeggen: "We hebben 6 medailles gepakt, dus hebben we alles perfect gedaan als federatie"

Analist Jan Bakelants

"Bij de mannen junioren heb je al de WorldTour-ploegen en hun satellietploegen, waar er echt op talentdetectie wordt gewerkt. En waar er relaties zijn met persoonlijke coaches, waardoor talent veel sneller gedetecteerd wordt dan vroeger. Dan denk ik dat dit de vrucht daarvan is", vertelt Bakelants verder.

"In de traditionele wielerlanden is die aanpak nu echt aan het doordringen. Dan kom je automatisch - als alles wat meezit - makkelijker in de medailles."


"Niemand mag die pluim op zijn hoed gaan claimen. Het zou te gemakkelijk zijn om nu te gaan zeggen: "We hebben 6 medailles gepakt, dus hebben we alles perfect gedaan als federatie.""

"Ze heeft zeker haar steentje bijgedragen, maar er zijn zoveel andere mensen die in dit verhaal belicht kunnen worden of even goed die pluim op hun hoed kunnen steken."

België staat op 4e plaats in medaillestand

België sluit Wollongong 2022 af als 4e  land van de medaillestand met 1 gouden, 2 zilveren en 3 bronzen medailles. Groot-Brittannië, Nederland en Noorwegen - in die volgorde - gaan ons land vooraf. 

 

In totaal heeft België het grootste aantal medailles - 6 in totaal - behaald op dit WK. Dat is 1 medaille meer dan Groot-Brittannië en Duitsland.

De Belgische medaillewinnaars:

De eerste bronzen medaille kwam er door Remco Evenepoel in de tijdrit voor de elite mannen. Op het 34 kilometer lange parcours kwam Evenepoel 9 seconden tekort voor goud. Tobias Foss verraste vriend en vijand en sleepte het goud binnen voor de Zwitser Stefan Küng en Evenepoel.

Alec Segart reed naar een knappe zilveren medaille in de tijdrit bij de beloften. De eerstejaarsbelofte van 19 jaar kwam 16 seconden tekort op de Noor Søren Waerenskjold, die 3 jaar ouder is.

 

De tweede bronzen medaille kwam van juniore Febe Jooris. Onze landgenote behaalde de allereerste medaille in een WK-tijdrit voor ons land bij de vrouwen. Goud ging naar de ongenaakbare Zoë Bäckstedt. Zilver was voor de Duitse Justyna Czapla.

 

De derde bronzen medaille ging naar Vlad Van Mechelen, die 3e werd in de wegrit bij de junioren. De Duitser Emil Herzog nam het goud voor de Portugees Antonio Morgado.

 

Het tweede zilver was voor Lotte Kopecky, die na de finish in de wegrit voor elite vrouwen kwaad op haar stuur klopte van ontgoocheling. In de laatste kilometer was de Nederlandse Annemiek van Vleuten ontsnapt en niemand zag haar terug. Het brons was voor de Italiaanse Silvia Persico.

Het ultieme geluk kwam voor België op de laatste dag van het WK, toen Remco Evenepoel een Remcoïaans stukje hardrijden vertoonde. Hij won na een solo met bravoure het goud voor de Fransman Christophe Laporte en de Australiër Michael Matthews, die pas na de finish doorhadden dat ze een medaille in de wacht hadden gesleept.