Cian Uijtdebroeks amuseert zich als neoprof: "Niks overhaasten, er is genoeg tijd"

Amper 19 jaar is hij, maar Cian Uijtdebroeks mag zich nu al enkele maanden profrenner noemen. En dat bevalt prima, zo bleek aan tafel bij Karl Vannieuwkerke. 

"Ik ben heel tevreden. Ik had niet verwacht dat ik kon wat ik nu al gedaan heb. Winnen is nog wat veraf, maar het had veel slechter kunnen gaan. Ik voel me goed in het peloton, ik amuseer me. Dat is het belangrijkste."

Uijtdebroeks liet al enkele fraaie resultaten optekenen. Zo werd hij 8e in de Ronde van Noorwegen en eerder deze week eindigde hij als derde in de Sibiu Tour in Roemenië.

De sprong van junioren naar profs lijkt dus goed verteerd, al merkt Uijtdebroeks wel een duidelijk verschil. "De snelheid ligt veel hoger, in de afdalingen of als er
waaiers zijn."

"De kracht bergop valt eigenlijk wel mee, maar op het vlakke voel je echt een verschil. Er wordt ook meteen een splitsing gemaakt qua type renner, bij de jeugd is dat niet zo."

De strafste prestatie in zijn nog prille wielercarrière leverde Uijtdebroeks misschien wel vorig jaar als junior op het WK in Leuven. Na een vroege valpartij bleef hij rondenlang dapper strijden, in een kansloze jacht.

"Het was verschrikkelijk. Een WK in België en na 5 kilometer was het al gedaan. De eerste optie was toen terugkomen. Na een halve koers weet je dat dat bijna onmogelijk wordt, maar er was toch een stemmetje in mijn hoofd dat zei: niet opgeven, blijven gaan. Opgeven was geen optie."

Het tekent het karakter van Uijtdebroeks. De jonge renner wil rustig progressie maken en geen stappen overslaan. "Zo zien ze het ook bij de ploeg. We willen niet op één dag iets geweldigs doen, maar stap voor stap."

"We rijden wedstrijden die mij liggen en die mij niet liggen, zodat we ook de zwaktes eruit kunnen halen. We hebben tijd genoeg, ik moet er niet over een jaar al staan. We zien wel hoe ver we ooit komen.”

Als rastalent had Uijtdebroeks de ploegen voor het uitkiezen voor zijn profdebuut. Hij deed stage bij Deceuninck-Quick Step en Jumbo-Visma, maar koos uiteindelijk toch voor Bora-Hansgrohe. Waarom?

"Ik heb bij alle ploegen een gesprek gehad. Zonder manager, dus ik babbelde er zelf mee. Op het einde ben ik echt puur op mijn gevoel afgegaan. Bij welke persoon voel ik mij het best?"

"Bij Bora-Hansgrohe had Dan Lorang, mijn huidige trainer, mij gecontacteerd. Dat was zo’n rustige man en ik voelde mij daar gewoon thuis."

Bij Bora-Hansgrohe moest Uijtdebroeks wel een doop doorstaan. Al vond hij daar een handigheidje op. “Normaal moet je een paar biertjes drinken als je binnenkomt bij Bora-Hansgrohe, maar ik drink geen alcohol."

"Het was ook niet de bedoeling dat ik dat daar zou doen. Voor het zou gebeuren heb ik nog met Nils Politt gesproken en die had dan water in mijn flesjes gedaan. En ik maar drinken. Hij heeft mij zo uit de wind gezet.”

Uijtdebroeks wordt een toekomst als ronderenner toegedicht. Ziet hij dat ook zelf nog altijd zo? "Het is moeilijk te zeggen wat het gaat worden of hoe goed ik ergens in zal worden. Maar als we puur naar waarden kijken, dan zou dat wel mijn sterkste kant moeten zijn.”

Een Tourdebuut is wel nog niet voor meteen. "Om te beginnen zou de Giro mooier zijn. Volgend jaar zal dat zeker nog te vroeg zijn. Dan moet ik naar iets grotere rondes van één week gaan."

"In 2024 is het misschien wel een mogelijkheid. Maar of het nu een jaar vroeger of later is, we moeten het zeker niet overhaasten. Er is genoeg tijd.”

De nabije toekomst is wel al duidelijk. "Het volgende doel is de Ronde van de Toekomst in de 2e helft van augustus, dat is eigenlijk de Tour de France van de beloften. Het zal een andere manier van koersen zijn dan ik gewoon ben bij de profs. Misschien rij ik daarvoor nog de Ronde van Wallonië als voorbereiding."