Sammy Neyrinck ging gisteren op bezoek bij Jean-Marie Leblanc voor Vive le Vélo. Leblanc was te gast in de Tour. Hij was de directeur van de Tour tussen 1988 en 2006. Daarvoor was hij wielerjournalist en in een nog verder verleden heeft hij twee keer de Ronde van Frankrijk gereden. Het was niet makkelijk om hem te strikken, maar voor een journalist uit het land waar de koers koning is, lukt dat net iets beter.
"De Ronde van Frankrijk is meer dan een wielerwedstrijd. Het is een sociaal evenement", schetst Jean-Marie Leblanc.
"De eerste Tour die ik in goede banen heb geleid, was die van 1989. En dan heb ik over de driestrijd tussen Delgado, Lemond en Fignon."
"Ze hebben een magnifieke strijd geleverd. Ze bemachtigden elk om beurten de gele trui. De ene aanval volgde na de andere. Het was een zeer mooie Ronde van Frankrijk. Dat was een formidabele herinnering." Lemond won uiteindelijk met 8 seconden voorsprong op Fignon na die beruchte tijdrit op de Champs-Elysées.
Meneer en mevrouw Casartelli kwamen naar me toe met een cadeau. Beeld u eens in: ik was onrechtstreeks verantwoordelijk voor de dood van hun zoon en ze gaven mij een cadeau.
Naast vreugde, was er ook verdriet. Jean-Marie Leblanc rakelde het meest aangrijpende moment in zijn carrière als Tourbaas op.
"De val van Fabio Casartelli in de afdaling van de Portet-d'Aspet in 1995. Het had alle schijn van een drama", vertelt hij zeer geëmotioneerd. "Hij was al overleden toen we aankwamen in het ziekenhuis. Zijn gezicht was helemaal gebroken. Het was afgrijselijk. Deze herinnering heeft nadien nog meer indruk op mij gemaakt."
"Enkele maanden later hebben we een monument ingehuldigd op de Portet-d'Aspet. Ik zag daar meneer en mevrouw Casartelli met rode ogen. Dat vergeet ik nooit. Ze kwamen naar me toe met een cadeau. Beeld u eens in, ik was onrechtstreeks verantwoordelijk voor de dood van hun zoon en ze gaven mij een cadeau."
"Sindsdien zeg ik en denk ik dat we niet moeten wanhopen over onze menselijkheid."
