Tim Merlier had door een elleboogblessure en besognes over zijn toekomst een kwakkelende aanloop naar het BK. Maar in Middelkerke vielen alle puzzelstukjes toch in elkaar.
Het parcours in Middelkerke was op de maat van de sprinters, maar lange tijd zag het er niet uit dat het een massasprint zou worden. "Dat had ik ook al snel in het snotje", vertelt Tim Merlier.
"Ik ben een paar keer meegesprongen, maar je moet toch ooit eens gokken. Het was duidelijk de foute gok. We waren wel met 2 renners mee, maar ik dacht dat het voorbij was voor mij."
"Toen het 2e peloton terugkwam, begon ik er toch weer in te geloven. En uiteindelijk kwam alles nog goed. Zo zie je maar dat je er altijd in moet blijven geloven. Het zal allemaal mee vandaag."
De sprint was nochtans ook geen evidentie. "Ik moest van redelijk vroeg aangaan. Ik denk dat (ploegmaat) Taminiaux mij niet goed begreep. Ik riep nog "hup! hup!", maar ik kwam vroeg in de wind en moest even inhouden."
"Ik had niet het gevoel dat ik een 2e versnelling had zoals ik normaal wel heb. Maar ik heb het dan toch aangedurfd en dat heeft geloond."
Merlier zal zijn tricolore een heel jaar mogen dragen, maar dat is wellicht nog maar een paar maanden voor Alpecin-Fenix. Hij wordt al wekenlang bij Quick-Step geschreven. "Maar het is niet aan mij om daar iets over te zeggen", blijft hij op de vlakte over dat hete transferdossier.
