"Je gaat me niet met veel stelligheid horen beweren dat dit nu dé ommekeer was"

Dit was eigenlijk het verhaal van de drie wedstrijden al van Union tegen Club Brugge. Drie keer al was Union in grote delen van die wedstrijden de betere ploeg en had het zeker ook de betere kansen, maar het heeft nog geen een keer weten te scoren. Het heeft 1 op 9 gehaald tegen Club.

En gisteren heeft het dus ook nog eens een penalty gemist. Het is een moment dat Dante Vanzeir zich misschien voor altijd zal heugen als straks blijkt dat het geweldige sprookje van Union geen happy end kent. 

De basis van het volgehouden succes van de Brusselaars was een stevig, niet te manoeuvreren blok, grote solidariteit en vechtlust met fysieke paraatheid, en een uitzonderlijk complementair en efficiënt duo voorin: Undav en Vanzeir.  Die eerste twee elementen zijn er nog altijd. Ik vind ook dat Union bij momenten nog heel goed voetbalt, zoals met Lapoussin en Teuma bijvoorbeeld gisteren in de eerste helft en een stuk in de tweede helft.

Maar de spitsen scoren niet meer. En dat gebeurt nu eenmaal, dat overkomt elke aanvaller, alleen is de timing nu hoogst ongelukkig. Al moet ik wel zeggen, ik heb het even nagekeken, het is al een tijdje minder bij Dante Vanzeir. Na nieuwjaar zit hij aan 3 doelpunten in 11 wedstrijden. En Undav die heeft er dan wel 9 dit jaar, maar in 10 van de 15 matchen die hij gespeeld heeft, heeft hij toch ook niet gescoord.

Club Brugge heeft gewonnen, maar de aanpak van coach Alfred Schreuder stuitte voor de wedstrijd al op heel wat onbegrip. En de twijfels erover zijn wat mij betreft door de wedstrijd ook gewoon bevestigd. 

Maar Club heeft gewonnen en dus kon de winnende coach achteraf simpel uitleggen dat het allemaal zo voorzien was. En daar kunnen wij dan eigenlijk niets tegenin brengen. Hij had, een beetje on-Nederlands maar wel begrijpelijk, veel respect getoond voor Union. Hij had Balanta gezet in de plaats van Vormer om een beetje een antwoord te bieden op die fysieke power van Union. En tot daar konden we hem nog wel volgen.

Maar Skov Olsen, toch de betere man van Club Brugge de voorbije weken, op de bank zetten, dat was voor mij verkeerd. En De Ketelaere na al die tijd nog eens op links zetten en achter Nieuwkoop doen rennen, dat was ook verkeerd als je het mij vraagt. 

Club Brugge heeft eigenlijk een uur lang nauwelijks gevoetbald. En pas toen iedereen bij wijze van spreken weer op zijn plaats stond en Skov Olsen erbij was, bleek hoeveel beter het liep. Al zal de coach opwerpen dat dat ook door de wedstrijdsituatie kwam.

Club Brugge is wat mij betreft in het Dudenpark gered door zijn ervaring, zijn groepsgeest, zijn discipline en de klasse van een paar jongens op bepalende momenten. Simon Mignolet, eigenlijk al een hele tijd, en Hans Vanaken. Die had een moeilijke wedstrijd, maar daar was hij toch maar weer met een belangrijk doelpunt. 

En Club had een portie meeval met die penaltymisser van Vanzeir. Maar goed, het pakt 7 op 9 tegen Union zonder tegendoelpunt, en 7 op 9 in deze play-offs zonder tegendoelpunt. Dan kan je als trainer wel al eens laatdunkend uit de hoek komen als een journalist een opmerking maakt.

Maar of dit nu de definitieve ommekeer was, dat ga je me toch niet met veel stelligheid horen beweren. De strijd is minstens tot woensdag nog niet gestreden. Er zijn heel veel argumenten om Club Brugge nu het voordeel te geven, daar kan geen twijfel over bestaan. 

Te beginnen met de mentale boost die het gekregen heeft met die overwinning en met de koppositie. Club heeft ook de ervaring en metier om het af te maken. Het heeft al zo vaak in deze situatie gezeten. En het heeft op papier ook de betere en bredere kern. 

En Union heeft een geweldige klap gekregen. Dat zag je en dat voelde je aan alles in die spelersgroep en in het stadion ook wel een beetje. Het heeft 200 dagen, zo ongeveer 25 speeldagen, op kop gestaan. En er is dat besef van de gemiste kans en het gebrek aan vorm toch minstens bij de spitsen. Dat ziet er even toch niet al te best uit. Te meer omdat ik denk dat Union toch maar beter wint nu op het veld van Club Brugge. 

Tegelijkertijd is Union al het hele seizoen veel beter uit dan thuis, het heeft daar veel meer punten gepakt, en heeft al blijk gegeven van mentale kracht.

En Club Brugge is nog niet zo geweldig goed geweest in deze play-offs. Eigenlijk doet het het zonder veel overwicht of overtuiging. Het is niet zo dat je zegt Club Brugge alles oprolt en over iedereen met gemak heen walst. Het had in die drie wedstrijden die het heeft gespeeld, eigenlijk ook anders kunnen lopen. Maar oké, het is wel duidelijk dat het grote voordeel nu bij Club zit.

En dan nog even naar de pijnlijke afgang van Antwerp. Ik lees dat het de zwaarste thuisnederlaag was voor Antwerp op het hoogste niveau in 20 jaar. De grootste nederlaag ook sinds de promotie. En daarmee is dat voorzichtige optimisme dat er toch weer was na de 1 op 6 maar vooral na de twee degelijke prestaties in POI weer weggeveegd.

Dat falen was een zeer collectieve verdienste. Er waren individuele fouten niet normaal, individuele prestaties die ver beneden de norm waren en gaandeweg ook een gebrek aan drive en een, op zijn zachtst gezegd, toch ongelukkige tactische omzetting van de coach bij de rust. Ineens gingen alle sluizen open en kon Anderlecht daar met flair en klasse profiteren en drie keer scoren op een handvol minuten. Ik denk niet dat Priske daarmee gescoord heeft.

De balans is 1 op 9, en Antwerp heeft nog geen enkele goal gemaakt in deze play-offs. Het is misschien donderdag al veroordeeld tot plaats 4 als het verliest bij Anderlecht. Ik denk niet dat Paul Gheysens het zo voorzien had in de zomer.

Aan de fans heeft het wel niet gelegen. Die aanhoudende gezangen en aanmoedigingen bij 0-4, dat heb ik nog maar zelden, misschien nog nooit, gezien in ons land. Dat was ronduit geweldig.