Luca Brecel praat bij Sporza vrijuit over zijn carrière: "Miserie met hyperventilatie en verloren keu"

Luca Brecel lijkt al een eeuwigheid mee te draaien. Onze beste snookerspeler kwam als jong veulen kietelen, maar zijn carrière ging gepaard met ups en helaas ook heel veel downs.

In 2021 bewaarde hij het beste voor het laatst: Brecel verloor in december de finale van het zeer prestigieuze UK Championship en won nadien de Scottish Open. "De puzzel valt in elkaar", verklaart hij in Sporza Thuismatch zijn opmars.

"Ik heb het al vaak aangehaald, maar ik heb miserie gehad met een schouderblessure, een verloren keu en hyperventilatie. Er leek nooit een einde aan te komen. Toen het ene verdween, was het volgende er al."

"Ik haat mensen die excuses zoeken, maar ik heb veel miserie meegemaakt naast de tafel. Je weet wat je kan, maar het komt er niet uit door omstandigheden."

De aanvallen van hyperventilatie hebben Brecel een poosje achtervolgd. "Het gebeurde tijdens een vlucht van China naar Amsterdam. Er was wat turbulentie, maar ik werd plots paniekerig en zenuwachtig."

"Dat gevoel bleef, ook thuis. Na die trip naar China heb ik 3 dagen op mijn kamer gezeten bij mijn ouders. Ik durfde niet meer naar buiten te komen."

"Medicatie en een psycholoog: het hielp een klein beetje, maar niet genoeg. Ik heb dan beseft dat ik er moest mee leven. Soms is er nog een kleine aanval, maar het is hoofdzakelijk verdwenen."

Bij de paniekaanvallen kon Luca Brecel rekenen op veel steun van zijn ouders. Zijn band met zijn vader wordt benadrukt in het gesprek met Ruben Van Gucht. "Of ik dit zonder hem gekund zou hebben? Neen, zeker niet", klinkt het formeel.

"Als hij in iets gelooft, dan moet alles wijken. Dat is zijn mentaliteit en zo is hij nog altijd. Hij houdt van discipline. Alles wat negatief is, moet je ontwijken."

"Ook als ik een match verloren had, bleef hij positief. Ik wist zelf altijd wat ik verkeerd had gedaan, hij hoefde het niet te zeggen. En wat je dan bijblijft, zijn de positieve gesprekken. Daardoor heb ik vertrouwen."

Dat vertrouwen is er evenwel niet altijd geweest. Laat je dan ook niet misleiden door een tattoo met de boodschap "believe". "Ik heb het geluk dat ik niet de naam van eeuwig talent heb moeten blijven dragen en dat ik toch wel gepresteerd heb."

"Als 16-jarige verloor ik in Antwerpen tegen Stuart Bingham. Er stond toen in de krant dat ik als de Rode Duivels was: veel talent, maar er moest nog aan geschaafd worden."

"Daar zit of zat een waarheid in, maar ik heb het zo niet ervaren. Ik ben vrij nuchter en ik wil mezelf ook bewijzen. En ik lees heel veel, maar nooit kritiek over mezelf."

Zou Brecel dan bij een herkansing hetzelfde traject volgen? "Neen. Als ik nu kon beginnen, dan zou ik alles hetzelfde doen sinds de laatste 2 jaar."

"Ik heb een klik gemaakt en die komt er alleen door ervaring, leeftijd, nederlagen en door te zien hoe het niet moet."

"Na een verloren WK-match tegen Ricky Walden (2018) heb ik gezegd: "Vanaf nu gaat het anders en dat zal het ook blijven. Ik sta elke dag aan de tafel, zonder uitzonderingen." Als ik dat vanaf mijn 16e had kunnen doen, dan had ik misschien vroeger verder gestaan."

Luca Brecel flirtte in december met de zege op het UK Championship, met het WK en de Masters vormt dat toernooi de triple crown in het snooker. De Chinees Zhao Xintong klopte hem in de finale.

"Ik zou graag willen weten wat hij gegeten had, want hij haalde het beste niveau dat ik ooit heb meegemaakt bij een tegenstander", lacht Brecel.

De droom om zo'n toptoernooi te winnen komt een stuk dichter. Wanneer zal een 50-jarige Brecel tevreden zijn? "Ik ben nu al heel blij met het leven dat ik leid."

"In deze sport heb je vrijheid en vrije tijd, je reist veel en je ziet veel van de wereld. Voetballers hebben veel verplichtingen, wij moeten meer onszelf verplichten en dat werkt iets makkelijker. Ik zie mezelf op mijn 45e nog spelen, hopelijk nog wat langer."

"Wat een eventueel gevaar kan zijn? Het probleem is dat wij fysiek niet in orde hoeven te zijn. Je hebt de keuze of je gezond leeft of niet. Doe je dat niet, dan heb je kwaaltjes. Je moet jezelf begeleiden en dat is een potentiële valkuil."

"Op dit moment ben ik heel slecht bezig", geeft Brecel ruiterlijk toe. "In april was ik super en stond ik 20 kilogram lichter. Na enkele weken vakantie heb ik de draad niet meer opgepikt. Daar heb ik nu dik spijt van."

"Het toeval wil dat ik in 2017 een superseizoen had met dat gewicht. Toen was ik ook ongezond bezig. Nu lijkt het alsof je vettig moet eten om goed te kunnen spelen. Maar ik voelde me echt wel beter toen ik fit was. Ik zou een balans moeten vinden."

(lees voort onder de Instagram-foto)

In onze podcast vertelt Luca Brecel nog over zijn tatoeages, over wat een snookerspeler verdient, over het aparte liefdesverhaal met zijn partner Gaelle en over hoe een ontmoeting met Youri Tielemans in Dubai hem tot bij het managementbureau van Peter Smeets heeft gebracht.

Ook zijn band met snookerlegende Ronnie O'Sullivan (46) komt aan bod. "Hij is zeer speciaal", schetst Brecel. "Soms denk je dat je tot zijn vriendengroep behoort, maar de volgende keer ziet hij je niet staan. Dan besef je: dat is Ronnie. Hij is ongrijpbaar, voor iedereen."

"Ik heb nu niet meer een wow-effect als ik hem zie, maar hij is sowieso de beste speler ooit. Er wordt vaak gezegd dat hij geen zin heeft, maar er is niemand die zo hard werkt aan zijn snooker als hij. Ik hoop dat hij nog lang niet stopt."

Staat er een opvolger in de coulissen klaar? Qua talent komt Zhao Xintong volgens Brecel in de buurt, maar de Limburger vergeet ook zichzelf niet.

"Als alles goed draait, als ik de juiste techniek vind en als ik nog een paar jaar kan rijpen, dan kan ik in zijn buurt komen. Buiten Judd Trump komt er niemand in de buurt van Ronnie. Ik weet wat ik op een tafel kan. Het is de kunst om het altijd op een matchtafel te doen."