De 16e Paralympische Spelen zijn afgelopen. Hopelijk heeft u gekeken en genoten? Dat is wat de Belgische delegatie wou en wat ze ook verdiende. Want organisatorisch en sportief moesten de Paralympische Spelen in Tokio niet onderdoen voor de Olympische Spelen.
Doelstelling met 50 procent overtroffen
Met de slogan "Now is the time to stare" en de ambitie om 10 medailles te halen, was Team Belgium naar Tokio gereisd. Met in totaal 15 stuks aan eremetaal is die doelstelling uiteindelijk met 50 procent overtroffen. Het waren dus uitstekende Paralympische Spelen voor ons land.
"Dit succes komt er door een combinatie van atleten die er echt voor willen gaan, die jarenlang keuzes maken gericht op presteren, gekoppeld aan een meer professionele werking waarin samen wordt gewerkt met coaches, kinés en sportpsychologen", zegt Steven Van Beylen van het Belgisch Paralympisch Comité.
Je merkt dat paralympische sport tijdens de Paralympische Spelen echt topsport is, geen spel. Atleten en begeleiders van alle landen zijn serieus met hun deelname bezig.
Met 15 medailles staat België 25e op de ranglijst van landen met de meeste medailles. Het doet daarmee even goed als Turkije, een veel groter land, en beter dan de Scandinavische landen Zweden, Finland en Denemarken. Daartegenover staat wel dat Nederland net als op de Olympische Spelen een straatlengte voorsprong heeft op België met 59 medailles.
Dat China opnieuw de grote slokop is, is geen verrassing. Het is al het vijfde paralympische toernooi op een rij dat de Chinezen de meeste medailles veroveren: liefst 207 in totaal.
De Paralympische Spelen verdienden beleving en fans
In moeilijke omstandigheden waren de 16e Paralympische Spelen organisatorisch top. Venues waren modern, vaak oogstrelend en uitgerust met een leger stewards, die duidelijk voorbereid waren op de aanwezigheid van (veel?) fans.
Aan de vriendelijkheid van de Japanners zal het niet gelegen hebben, maar alle inspanningen staken helaas sterk af tegen de lege tribunes en vaak
verlaten perszalen tijdens het toernooi.
Fans waren finaal niet toegelaten, naar analogie met de Olympische Spelen. Sfeer en ambiance ontbraken daardoor. Of Japanners in normale omstandigheden wel hadden wakker gelegen van de Paralympische Spelen kunnen we u niet vertellen.
Maar we kunnen het wel hopen, want de Paralympische Spelen hebben bewezen meer fans te verdienen. De elementen die de Olympische Spelen zo mooi maken, zijn ook aanwezig op de Paralympische Spelen.
Paralympische Spelen bieden een enorm aanbod aan sporten, voor ieder wat wils. Je leert disciplines kennen die anders zelden aandacht krijgen.
Een boccia-wedstrijd van Francis Rombouts tegen de nummer 1 van de wereld bleek razendspannend, goalball of rugbybasketbal is verrassend leuk om te volgen - en de inspanningen en emoties van atleten die jaren naar deze apotheose hebben toegewerkt, is even puur.
Vandaar de warme oproep om paralympische sport een kans te geven als u dat nog niet had gedaan.
Koningin George, koning Genyn en kroonprins Devos
De ongekroonde koningin van deze Belgische delegatie was zonder twijfel Michèle George, die als enige met twee gouden medailles terug naar België vloog. Ze won nog overtuigender in de dressuur dan op voorhand werd gehoopt.
Naast haar op de troon mag Peter Genyn plaatsnemen. Hij overwon zijn teleurstelling na zilver op de 200m rolstoelsprint (dat op zich zegt al veel), maar meer nog de sabotage van zijn rolstoel net voor de finale van de 100m om dan toch te grijpen waar hij voor gekomen was: goud.
Laurens Devos mag zich in dit mooie gezelschap de kroonprins noemen. Ook hij maakte zijn favorietenrol waar en zorgde voor de vierde Belgische gouden medaille. Met zijn 21 lentes op de teller, kan hij nog vele jaren schitteren voor ons land. Hij droomt van de combinatie Paralympische Spelen en Olympische Spelen.
Vijf medailles in het wielrennen
België is een wielerland, ook in de paralympische sport. Twee van de drie zilveren medailles - de derde was voor Peter Genyn - werden gehaald op de Fuji Speedway (waar de wegritten en tijdritten werden gereden).
Het zilver van Ewoud Vromant is gedrenkt in een Aziatische zuur-zoete saus. Zuur omdat Vromant kwam voor goud op de individuele achtervolging op de piste. Alles wees erop dat niets of niemand hem zou kunnen stoppen, behalve een diskwalificatie door een niet-reglementair zadel dan. Maar de manier waarop hij in de tijdrit op de weg revanche nam, smaakte daardoor extra zoet.
Tim Celen mag thuis een plaatsje zoeken voor een zilveren en een bronzen medaille. De wereldkampioen in zijn klasse fietste naar zilver op de weg en had eerder al brons gepakt in de tijdrit. Op zijn 23e is dat bijzonder veelbelovend voor de toekomst van de enthousiaste man uit Ham.
Voor Griet Hoet werden het de Paralympische Spelen van de gemengde gevoelens. Wie met brons (op de tijdrit over 1km) en een vierde plaats op de piste terugkeert, kan niet ontevreden zijn. Maar op de weg werd zowel de tijdrit als de wegrit een tegenvaller. De 43-jarige Hoet heeft al aangegeven even te willen nadenken over haar toekomst.
Handbikers Maxime Hordies en Jonas Van de Steene toonden dat Belgen ook snel zijn als ze fietsen met hun armen. Hordies zorgde in de tijdrit voor een vijfde Belgische medaille in het wielrennen: brons. Van de Steene eindigde in de wegrit op de ondankbare, maar knappe vierde plaats.
Lees ook:
Manon Claeys de revelatie, Gérard stelt zichzelf teleur
De overige vijf medailles werden behaald door drie atleten uit drie verschillende sportdisciplines: atletiek, tafeltennis en paardensport.
Manon Claeys is misschien wel dé verrassing van de Paralympische Spelen. Ze droomde ongetwijfeld van een medaille, maar dat ze terug zou keren met twee bronzen medailles in de dressuur overtreft haar meest opportunistische scenario's.
Rolstoelatleet Roger Habsch zit eindelijk in de klasse waar hij wou in zitten en bewees dat hij daar meer dan zijn plaats heeft. In dezelfde klasse als Peter Genyn veroverde hij twee keer brons. Op de 100m en de 200m rolstoelsprint.
Florian Van Acker groeide door zijn onwapenende stijl opnieuw uit tot een van de smaakmakers van deze Paralympische Spelen. Maar ook over zijn doelstelling was hij eerlijk en duidelijk geweest. Florian wou goud. Dat lukte niet. Daarvoor vocht hij naar eigen zeggen te veel met de luchtvochtigheid. Na goud in Rio is brons in Tokio een goede prestatie, maar voor Parijs 2024 is de eerlijke Van Acker nu al bezig met goud.
De grootste teleurstelling kwam er in het tennis. Het Ariake Tennis Park bleek uiteindelijk geen goede ondergrond voor rolstoeltennissers Joachim Gerard en Jef Vandorpe. Ze sneuvelden beiden in de 1/8e finales in het enkelspel en samen in de kwartfinale van het dubbelspel.
Voor de 20-jarige Vandorpe is het onbetaalbaar leergeld, maar van Gérard - de nummer drie van de wereld - werd veel meer verwacht. De uitschakeling is ondertussen niet meer dan een voetnoot. Gérard werd enkele dagen na zijn uitschakeling plots opgenomen in een Japans ziekenhuis met cardiologische problemen. Gelukkig is hij aan de betere hand.
