Met 19 punten, 5 rebounds en 4 assists per match droeg Kevin Durant Team USA bijna eigenhandig naar zijn derde olympische finale. Zijn levenswandel is even beklijvend als zijn basketbalprestaties: moeilijke jeugd met alleenstaande moeder, leeglopende zalen tijdens zijn debuutseizoen, een clash met zijn oude vrienden, een carrièrebedreigende achillespeesblessure, ontelbare trofeeën. En een meme...
"Aan de persoon die effectief betaalt voor het Netflix-account dat iedereen gebruikt, jij bent de echte MVP", waarbij MVP staat voor Most Valuable Player, of meest waardevolle speler.
Sommigen zullen Kevin Durant enkel kennen als ongewilde hoofdrolspeler in deze internetmeme die sinds 2014 miljoenen keren gedeeld en verbasterd is, maar geen flauw benul hebben dat ze om de foto van één van de beste basketballers ooit gniffelen.
En ze zullen ook geen idee hebben wat de de échte, beklijvende betekenis is van het zinnetje "You the real MVP", dat de conclusie was van een heel emotionele speech die een 25-jarige Durant gaf toen hij net verkozen was tot meest waardevolle speler van het NBA-seizoen 2013-2014.
Een onnoemelijk oprechte ode aan zijn moeder, was het:
"Je kreeg mijn broer toen je 18 jaar oud was. Drie jaar later kwam ik eraan. Alle kansen waren tegen ons. Een alleenstaande moeder met twee jongens toen je 21 jaar was. Iedereen vertelde ons dat we hier niet hoorden. We verhuisden van het ene appartement naar het andere."
"Eén van mijn allerbeste herinneringen was toen we introkken in ons eerste appartement: geen bed, geen meubels en we zaten gewoon in de woonkamer en omhelsden elkaar. We dachten dat we het hadden gemaakt."
Wij hoorden hier niet thuis. Jij deed ons erin geloven. Jij hield ons van de straat. Jij kleedde ons aan en zette eten op tafel. Als je zelf niet kon eten, zorgde je ervoor dat wij zeker wel eten hadden. Jij offerde jezelf op voor ons. Jij bent de echte MVP!
Het moet één van de meest emotionele sportieve speeches ooit zijn geweest. Recht uit het hart. Vooral Durants jonge kindertijd was dan ook totaal niet gemakkelijk. Toen hij nog een boorling was, liet zijn vader hem, zijn broer en zijn moeder alleen achter in Prince George's County, een randstad van Washington D.C.. Brood op de plank en een vaste stek waren allesbehalve een evidentie.
Reusachtige groei tijdens tienerjaren
Wellicht redde basketbal hem in zijn tienerjaren van drugs en andere illegale activiteiten die welig tierden in de buurt. Op zijn 13e was Durant al 1,83 meter groot. Rond die tijd kwam zijn vader terug in zijn leven en voerde hij zijn basketballende zoon de hele oostkust rond om toernooitjes te spelen.
Daar legde hij de basis voor zijn fenomenale carrière. Nadat hij als 18-jarige rookie bij de Texas Longhorns tot beste college-speler van het jaar uitgeroepen werd, selecteerde Seattle Supersonics hem als tweede in de NBA-draft (waarin elk NBA-team de kans krijgt om jonge spelers aan te werven).
Tot op de dag van vandaag slaan de Portland Trail Blazers zich voor het hoofd dat zij met hun eerste keuze niet voor Durant, maar voor de blessuregevoelige (en intussen al gestopte) Greg Oden kozen.
Na een moeilijke jeugd leek het (basketbal)leven Durant nu toe te lachen, maar ook zijn NBA-jaren liepen lang niet altijd over rozenblaadjes...
14 opeenvolgende nederlagen, leeglopende arena en constant gekissebis
De ster van de jonge Kevin Durant was sterk rijzende (onder meer met 18 punten in zijn eerste NBA-match), maar die van zijn team Seattle was heel snel tanende. De eigenaars van het team en het stadsbestuur leefden op voet van oorlog in verband met een nieuwe arena (wie zou dat betalen?) en die onvrede had ook repercussies op het veld.
De Supersonics begonnen hun seizoen (dat uiteindelijk hun laatse zou blijken) met 8 nederlagen op een rij. In januari deden ze nog slechter: toen konden ze maar liefst 14 matchen lang niet zegevieren. Ze eindigden het seizoen met een beschamend record van 20 zeges en 62 nederlagen.
Het enige lichtpuntje in dat rampseizoen is de 19-jarige Kevin Durant, die zich met 20 punten per match en enkele matchwinnende buzzer beaters weinig aantrok van die extrasportieve malaise. Hij was wel erger gewend.
Alweer verhuizen, 3.000 kilometer ver dit keer
Ondanks alle problemen was Durant verknocht geraakt aan de stad Seattle (hij ijvert nu voor de terugkeer van een NBA-team naar Seattle), maar toch werd hij na amper één jaar wederom gedwongen om te verhuizen.
Van de ene op de andere dag kleurde het team niet langer geel en groen, maar wel blauw, wit en oranje. En speelde het 3.000 kilometer verderop in Oklahoma City. Afgezien van het jaarlijkse tornadoseizoen valt daar maar heel weinig te beleven.
Basketballend timmerde Durant wel verder aan zijn weg naar de top. In zijn derde jaar mocht hij op zijn 22e voor het eerst meedoen aan het All Star Game en werd hij de jongste topschutter ooit in de NBA.
Zijn eerste échte hoogtepunt en tegelijk ook één van de grootste ontgoochelingen van zijn carrière deed zich voor in 2012: toen behaalde hij samen met James Harden (waarmee hij nu herenigd is bij de Brooklyn Nets) en Russell Westbrook de NBA-finale, maar daarin ging Oklahoma kansloos onderuit tegen Miami Heat, nota bene het enige team dat tijdens Durants debuutseizoen nog lager eindigde dan Seattle.
Het was een klap die de "Thunder" tot op heden nog niet te boven zijn gekomen. Ze haalden wel bijna altijd de play-offs, maar keerden keer op keer met lege handen Oklahoma-waarts. Het verlies tegen het nieuwe superteam Golden State Warriors in 2016 was de druppel die Durants emmer (der vernederingen) deed overlopen.
Truitje verbrand, uitgejouwd, heel hoge toppen en extreem laag dal
In het tussenseizoen besloot Durant uitgerekend naar dat superteam Golden State te verkassen. Dat werd hem niet in dank afgenomen door de Oklahoma-fans. Zijn truitje werd verbrand, hij werd uitgejouwd en uitgescholden voor "geldwolf" tijdens zijn terugkeer naar Oklahoma én hij ging in de clinch met zijn vroegere maatje Westbrook.
Sportief gezien legde de overstap Durant geen windeiren. Samen met onder meer Steph Curry en Klay Thompson was hij bijna onoverwinnelijk. Hij won twee keer op een rij het NBA-kampioenschap (in 2017 en 2018), waarbij hij telkens tot MVP van de finale werd verkozen.
Op zoek naar een "three-peat" sloeg het noodlot echter toe het jaar nadien. In de play-offs liep hij eerst een kuitblessure op, maar dat was nog niet het ergste leed. In de finale (waarin de Warriors aan de verliezende hand waren) scheurde hij bij een onschuldig lijkende actie zijn achillespees. Zelfs Drake was er het hart van in, terwijl er in Oklahoma bij enkelingen leedvermaak was. Vaarwel, titel. Vaarwel, het volledige volgende seizoen. De vraag was maar of Durant ooit nog zijn oude niveau zou halen.
Coronabesmetting, door het slijk op sociale media en 3e olympische titel?
En of dat lukte. Met dezelfde vechtlust als in zijn jeugd timmerde de intussen 32-jarige Durant aan de weg terug. Ondanks een coronabesmetting vorig jaar en met een fikse smet op zijn blazoen (en een bijhorende boete van 50.000 dollar) door bedreigingen met een homofoob karakter aan het adres van acteur Michael Rapaport, speelde hij meteen de pannen van het dak bij zijn nieuwe team Brooklyn Nets.
Met een indrukwekkend gemiddelde van 27 punten per wedstrijd (het derde hoogste gemiddelde uit zijn carrière) en een driepuntpercentage om bij te duizelen, loodste hij de Nets naar de play-offs. Daarin bleek de latere kampioen Milwaukee Bucks te sterk, ondanks 48 punten van Durant in de allesbeslissende wedstrijd.
Op deze Olympische Spelen (waar hij zelfs met Julie Vanloo op de foto mocht) wil hij zich de kaas niet van het brood laten eten. Na een dramatische voorbereiding en dito openingsmatch tegen Frankijk nam hij zijn ploeg op sleeptouw richting finale. Onderweg stak hij Carmelo Anthony voorbij als best scorende Amerikaan op Olympische Spelen. Tegen uitgerekend Frankrijk wil Durant zijn derde olympische gouden medaille grijpen. Om zijn moeder trots te maken.
