De Nieuw-Zeelandse gewichthefster Laurel Hubbard (43) wordt de eerste transgender atlete die zal deelnemen aan de Olympische Spelen. Haar Belgische concurrente in Tokio, Anna Van Bellinghen, noemt het "een slechte grap".
Op 43-jarige leeftijd heeft Laurel Hubbard zich weten te plaatsen voor het vijfkoppige Nieuw-Zeelandse team voor de Olympische Spelen. Ze wordt niet alleen de oudste gewichtheffer in Tokio, ze is ook de eerste trans atlete op de Spelen.
Hubbard besloot op 35-jarige leeftijd om als vrouw door het leven te gaan. In 2017 won ze al zilver op het WK en in 2019 kroonde ze zich tot kampioene op de Pacific Games in Samoa.
Nu mag ze ook voor het eerst naar de Olympische Spelen. Hubbard voldoet aan alle voorwaarden van het Internationaal Olympisch Comité (IOC): haar testosterongehaltes liggen al 12 maanden onder het maximaal toegelaten niveau.
"Ik ben enorm dankbaar voor alle steun die ik heb gekregen in Nieuw-Zeeland", zei de gewichthefster. "De laatste 18 maanden hebben getoond dat het loont om samen te werken."
Van Bellinghen: "We staan machteloos"
Het IOC benadrukt dat "een eerlijke competitie" het belangrijkste doel blijft. En net daar hebben enkele concurrenten hun twijfels bij. Het maximaal toegelaten testosteronniveau op de Spelen is 10 nanomol per liter, minstens vijf keer meer dan dat van een biologische vrouw.
Ook Anna Van Bellinghen, een van de twee Belgische gewichthefsters in Tokio en een concurrente van Hubbard in de categorie +87 kg, is sceptisch. Ze noemt het een "slechte grap".
Iedereen die aan gewichtheffen doet, weet diep vanbinnen dat deze situatie oneerlijk is voor de sport en de atleten.
"Ik begrijp dat het heel moeilijk is om een kader te creëren voor de deelname van transgender atleten, omdat er zoveel verschillende situaties zijn. Het is waarschijnlijk onmogelijk om een oplossing te vinden die iedereen tevreden houdt."
"Maar iedereen die aan gewichtheffen doet, weet diep vanbinnen dat deze situatie oneerlijk is voor de sport en de atleten. Sommige atleten missen levensbelangrijke kansen, zoals olympische medailles, en staan machteloos."
"Uiteraard moeten we deze discussie binnen een bredere context van discriminatie tegen transpersonen zien. Daarom is deze vraag nooit vrij van ideologie."
