De Spaanse Carla Suarez Navarro tegen de Amerikaanse Sloane Stephens, een doodgewone wedstrijd in de eerste ronde op Roland Garros? Neen, verre van zelfs. Dirk Gerlo, onze man in Parijs, legt u uit waarom.
U zou kunnen denken dat de man in Parijs het wil hebben over Sloane Stephens, in 2017 winnares van de US Open en in 2018 finaliste op Roland Garros.
Nu staat ze nog maar net in de top 60. Wat is er met haar aan de hand? Laten we het er op houden dat de gretigheid wat weg is en dat andere bezigheden aan belang hebben gewonnen.
Neen, dit is het verhaal van Carla Suarez Navarro. Dat ze hier op de baan komt, is niets minder dan een klein mirakel.
Misschien herinnert u zich Suarez Navarro van de editie 2015 van de Diamond Games in Antwerpen. Suarez was toen volop bezig aan haar opmars naar de top 10 van de wereld, maar in het Sportpaleis moest ze afzeggen voor de finale tegen Andrea Petkovic door een nekblessure. Kim Clijsters zou dat jaar nog een demonstratiesetje spelen tegen Petkovic.
De trainingen verliepen van langsom minder vlot, tot ze die zelf moest stopzetten. Bezoeken bij de dokter volgden, al snel kwam de diagnose. Carla Suarez Navarro had de ziekte van Hodgkin.
Maar dus Carla Suarez Navarro. Met haar 1,62 meter echt wel kort van
stuk, maar enorm vinnig. En een eenhandige backhand - bijna uitgestorven nu - die veel weg had van het pareltje van Justine Henin.
Niet dat haar palmares uitpuilt van de titels, maar Suarez won er wel 2, speelde 7 kwartfinales in de grandslams, ze was 6e op de wereldranglijst, stond 12 jaar in de top 100 en zelfs 4 jaar in de top 20.
Begin vorig jaar kondigde Suarez tijdens het toernooi in Auckland aan dat 2020 haar afscheidsjaar zou worden. De US Open moest het eindpunt worden. Ze was toen 31.
In volle lockdown verbleef ze bij haar ouders in Las Palmas de Gran Canaria. Daar maakte Suarez Navarro zich klaar om half augustus de competitie te hervatten. Maar de trainingen verliepen steeds minder vlot, tot ze die zelf moest stopzetten.
Bezoeken bij de dokter volgden, al snel kwam de diagnose. Carla Suarez Navarro had de ziekte van Hodgkin, een vrij zeldzame vorm van kanker. Ze maakte het nieuws bekend op haar sociale media. De behandelende artsen gaven Suarez Navarro wel meteen goede hoop op genezing. De ziekte was immers in een vroeg stadium ontdekt.
Vanuit de tenniswereld kreeg ze massaal steunbetuigingen. Vanop de US Open, waar ze normaal afscheid van het tennis had moeten nemen, droegen onder anderen Garbine Muguruza en Novak Djokovic overwinningen aan haar op. “Carla, je bent een vechter en ik twijfel er niet aan dat jij deze ziekte overwint", tweette Djokovic.
Nog tijdens haar 6 maanden durende behandeling met chemotherapie hervatte Suarez Navarro de trainingen. Ze trok naar de gym en tenniste 2 tot 3 keer per week. Ze deed dat eerst nog met softballen en zonder dat haar artsen het wisten omdat de katheter voor de chemo nog in haar arm zat.
In de Spaanse krant El Mundo Deportivo vertelde Suarez Navarro dat ze via de sport haar gedachten kon verzetten, vooral op de dagen dat het mentaal moeilijker was. Maar de behandeling, met misselijkheid en braken, viel wel mee, zei ze. Het feit dat ze een sportvrouw was hielp haar. Dit was allemaal niet erger dan tennissen als je pijn hebt, dan wil je ook volhouden.
Eind april kondigde Suarez Navarro aan dat de chemo en radiotherapie er helemaal opzaten en dat ze genezen was. Haar droom is nu om nog een paar maanden competitief te kunnen tennissen. Maar ze voegde eraan toe dat ze grootste overwinning in haar carrière de voorbije weken en maanden al behaald had, ver van de tennisbaan.
Wat de uitslag dus ook wordt in die match tegen Sloane Stephens, Carla Suarez Navarro stapt altijd van de baan als winnares.
