Peter Vandenbempt: "Kompany maakte keuzes van realist, niet van romanticus"

Het zou eigenlijk de normaalste zaak van de wereld moeten zijn dat Anderlecht thuis wint van een zeer zwak Cercle Brugge. Maar oké, dat is al een paar jaar de nieuwe realiteit in het Astridpark. Anderlecht wint nu eenmaal moeizaam wedstrijden. En gisteren was paars-wit ook goed vond ik, zonder meer.

Veel drive, energie, goede pressing... Daar was de coach terecht tevreden over. Een paar jongens die uitblonken zoals Tau - die voorlopig alsmaar een belangrijkere rol krijgt in het elftal van Anderlecht - , Murillo, de basisplaats voor Nmecha en ook Sambi Lokonga, die de boodschap van zijn trainer misschien wel begrepen heeft en sneller en verticaler speelt.

Opvallend daarbij waren toch enkele keuzes van Kompany: keuzes van een realistische coach, niet zozeer van een romanticus. Vranjes achteraan in plaats van Sardella was de meest opvallende keuze. Amuzu en Colassin, toch twee symbolen van de jeugd van Anderlecht met hun recente contractverlenging, zaten niet eens in de wedstrijdkern.

Ook zagen we geen Kana of Ait El Hadj in de basis. Maar zo was er een beter evenwicht, met wat meer ervaring, om die veelbelovende jeugd te overbruggen. Dat is een goede keuze want op termijn zullen de jonge talenten daar beter van worden. Maar winnen van Cercle Brugge? Het zal wel zeker.

In Luik stond het thema Carcela al helemaal bovenaan en het zal nu nog een beetje hoger staan. In de tien minuten die hij op het veld stond - zijn eerste tien minuten van het seizoen overigens - was hij meteen dreigend en bijna beslissend. 

Tot nu kon coach Montanier de aanhoudende vragen over Carcela telkens pareren met resultaten en prestaties. Maar na de nederlaag in Leuven wordt de druk om Carcela van bij de aftrap te zetten weer wat groter, ook omdat Lestienne wellicht een tijd out is en jongens als Boljevic en Cop de voorbije weken niet echt hun kans hebben gegrepen om het met een understatement te zeggen.

Maar Standard zonder Carcela was twintig minuten gewoon heel sterk in Leuven, met de fraaie driehoek Raskin-Oularé-Lestienne. Maar Lestienne viel uit, kansen werden gemist, Gavory pakte een domme rode kaart na de rust en Leuven is onder Marc Brys ook gewoon een goed voetballende ploeg. Daar kan je nu eenmaal van verliezen.

De invalbeurt van Carcela was zeker ook scherp, dus wie weet kan hij donderdag Europees laten zien dat hij de roep om hem van de Luikse goegemeente verdient. In dat geval zal Philippe Montanier het goed hebben aangepakt.

In de Waalse media zijn er al vraagtekens over Montanier. Wel, ik vind dat de Fransman het gewoon zeer goed doet: tactisch, coaching tijdens de wedstrijden, ingrijpen, communicatie... Prima. Wat mij betreft zijn die twijfels misplaatst.

Voor AA Gent wordt het morgen tegen Rapid Wien een wedstrijd op leven en dood. Het is in één match voor een plaats in de play-offs van de Champions League. Volgens een belangrijk Gents bestuurder kan AA Gent met 5-0 winnen van Rapid Wien. Maar ik denk dat ze in Gent met 1-0 ook al zeer blij zouden zijn.

Ik moet zeggen dat Rapid mij totaal onbekend is, maar ze hebben hun drie officiële wedstrijden dit seizoen wel gewonnen én ook tien keer gescoord. Dat is toch al iets beter dan AA Gent.

Vrijdag in Eupen had Gent ook wel een zeer behoorlijke periode voor de rust, met wat kansen, maar er was ook een zeer groot verval. Eupen had ook best een paar doelpunten meer kunnen maken.

Voetballend stelt het Gentse middenveld gewoon weinig voor. Tsjakvetadze was de enige van wie nog wel wat kwam, dus het is toch bidden voor een fitte Vadis morgen. Intussen blijft het intern maar rommelen, nu met het transferverzoek van de balorige Jaremtsjoek.

Er zijn verhalen over die blijkbaar toch redelijk ongewenste trainer Bölöni, die gretig vanuit de kleedkamer gelekt worden. Zo was er het verhaal dat er geen beelden van Eupen werden getoond voor de wedstrijd.

Wat niet helemaal klopt, want ze werden alleen vrijdag, op de dag van de wedstrijd, getoond. Dat is misschien ongebruikelijk laat, maar er waren dus wel beelden.

Ook klinkt het dat Bölöni enkel met Wim De Decker praat binnen de club. Ook dit nog: na de match in Eupen werd er overnacht op het oefencomplex, want ze waren laat terug in Gent. De dag erna was er om 10 uur al training en Bölöni kwam om half 10 pas zijn kamer uit. Dat is toch een beetje laat lijkt me.

Maar of die verhalen nu kloppen of niet, enkel het feit dat die verhalen vanuit de schoot van de club gelanceerd worden, wijst op een zeer ongezonde sfeer in de kleedkamer. De druk op de coach en op Ivan De Witte, de man die voor Bölöni gekozen heeft, voor de match van morgen is dan ook reuzegroot.

Over de terugkeer van fans: wat mij betreft is het glas halfvol en niet halfleeg. Het is een wereld van verschil, om het met de woorden van Willy en Jos van Vermaelen Projects te zeggen.

In Leuven, waar ik was, zaten er een 2.000-tal in de tribunes. In Jan Breydel was het stadion voor een derde gevuld. Het heeft ons voetbal uit een comateuze toestand gehaald en weer een blos op de wangen gegeven. Iedereen leefde weer op: de spelers, de coaches maar ook de volgers van de media.

Alles lijkt me ook netjes en gedisciplineerd verlopen, dus een pluim op de hoed van de fans, van de Pro League, van de clubs - die koortsachtig naar protocollen hebben gezocht en uitgewerkt - en van de lokale bevoegdheden en overheden, die bij de niet-voetbalgezinde opinie de toch weinig populaire beslissing hebben genomen om het toe te staan. Chapeau.

Het bewijst nog maar eens dat de fans de belangrijkste stakeholder van het voetbal zijn en dat ze af en toe minder stiefmoederlijk behandeld mogen worden. Ik heb dit weekend af en toe heel slecht voetbal gezien,  maar toch was het een feest.

Peter Vandenbempt