In Vive la Vie brachten de kaarten Maarten Vangramberen gisteren tot bij Ronny De Witte, tweevoudig ritwinnaar in de Tour. "Ik bleef toen telkens 2 keer net uit de greep van het peloton", doet De Witte zijn verhaal.
Ronald, kortweg Ronny, De Witte was prof van 1968 tot en met 1982. In het shirt van Peugeot won hij 2 Tour-etappes. En dat waren telkens thrillers.
"Ik 1974 kwam het peloton heel kort, maar ik hield uiteindelijk nog 50 meter over in Dieppe. Dat was mijn eerste ritzege."
Ook een jaar later in Amiens bleef De Witte maar net uit de klauwen van het peloton. "Dat was een etappe met een gemiddelde van meer dan 47 km/u. "
"De Italiaan Santambrogio had zijn roadbook niet goed gevolgd. Toen we nog 1 ronde moesten rijden op het lokale circuit, begon hij te spurten. Wij dachten: "Wat is dat nu?" Santambrogio stak zijn beide armen in de lucht en dacht dat hij gewonnen had."
"De Italiaan bolde uit en wij reden hem voorbij. Een ronde later heb ik uiteindelijk de sprint gewonnen."
Ronny De Witte doet zijn verhaal bij Maarten Vangramberen
De Witte: "Fotografen gingen uit de weg, maar de genodigde..."
Aan zijn Tour-successen houdt De Witte mooie herinneringen over. Maar dat is niet zo bij zijn ritzege in de Giro.
"Ik was op weg naar de ritzege in de koninginnenrit. De fotografen aan de streep stonden zoals gewoonlijk in het midden van de weg. Maar die gaan uit de weg als je aankomt. Een genodigde bleef daarentegen wel staan en ik reed pardoes tegen die persoon."
"Ik had 14 inwendige en 18 uitwendige hechtingen nodig. Ik geraakte nog op het podium met een verband, maar daarna ben ik naar het ziekenhuis gevoerd."
"Met mijn ene oog kon ik niets meer zien. De ploegbaas zei de volgende dag: "Je zal toch niet vertrekken?" Maar ik ben toch gestart in die etappe."