Sporza's coronatips met Christophe Vandegoor: "Muziek? Heeft u even?"

• "Things the grandchildren should know" (Mark Oliver Evert): de zanger van Eels beschrijft zijn leven en werk en vooral zijn tegenslagen en angsten. Zijn vader was een topwetenschapper, Hugh Everett III, die totaal geen emoties toonde in het gezinsleven. Zijn zus ondernam meerdere zelfdodingpogingen en zijn nicht kwam om in het vliegtuig dat op 9/11 op het Pentaghon crashte. Eels beschrijft zijn leven en lijden met een hoge dosis humor, net als bij zijn concerten. Like the guy.

• "The champion's mind" (Jim Afremow): basisboek voor sportspychologie. Over hoe echte kampioenen zich mentaal en fysiek onderscheiden van zij die net niet de top halen. Inspirerend.

• "Mijn vaders hand" (Bart Chabot): net gekocht en dus nog te lezen. Chabot, Nederlands schrijver, columnist, cabaretier, vriend van Herman Brood, schrijft een autobiografische roman over zijn jeugdjaren.

• "Anniversary 1978-2018 live" (The Cure): livealbum van 40 jaar The Cure. Ik volg The Cure al héél lang en heb zelfs nog een aantal lp’s uit lang vervlogen tijden, maar het was Maarten Vangramberen, een van de grootste Cure-fans, die me op dit album attenteerde. We appen elkaar soms wanneer we deze schitterende plaat aan het beluisteren zijn, tijdens het fietsen of sporten. Vorige zomer ging ik op Pinkpop naar The Cure kijken en stuurde hem in avant première enkele live klankfragmenten door. Maarten ging hen later die zomer ook nog bekijken, vandaar. Hij wees me erop dat bassist Tolhurst een fervent mountainbiker is.

• "Big red letter day" en "Let me come over" (Buffalo Tom): zachte grunge uit de jaren 90, met onder meer de prachtige melancholische nummers 'I'm allowed' en 'Taillights fade'.

• Rowwen Hèze: Tex Mex uit Nederlands Limburg, al dertig jaar op de planken, sfeer en ambiance, maar ook mooie teksten verzekerd. Ik zing ook een nummer van Rowwen Hèze in mijn wielervoorstelling Radio Koers, dat nummer heet De Peel in Brand, over een gevoel dat we als kind allemaal hebben gekend, namelijk onbezorgd en onbekommerd door het jeugdige leven kunnen leven en dromen van helden (in mijn geval Gerrie Knetemann) en fantaseren over de toekomst.

• "Violator (Depeche Mode): wereldalbum met topsongs als 'Personal Jesus', 'World in my eyes', 'Enjoy the silence' en 'Policy of truth'.

• Gorki: ik ben momenteel het eerste/oudere werk van Gorki aan het herontdekken. Zoals 'Boterhammnen', 'Monstertje', etc.

• Metallica: alles tot en met The Black Album. 'And Justice For All', 'Kill’Em All', 'Ride The Lightning'. Proberen om de riffs na te spelen op gitaar en/of basgitaar. Het ene ('Enter sandman' bijvoorbeeld) al makkelijker dan het andere.

• En voor de rest ook nog: alles van Eels, Doe Maar, Miles Davis (en dan vooral 'So what', het eerste nummer van "Kind of blue"), Les Negresses Vertes (de soundtrack van mijn studententijd), The Police (een vaste waarde in mijn playlist), Therapy?, Trixie Whitley (voor de donkere periodes) en U2

• "Narcos" (Netflix): welbekende serie over Colombia, drugbaron Pablo Escobar en nog zoveel meer. De eerste twee seizoenen heb ik bekeken tijdens de voorbije Rondes van Frankrijk, ’s avonds na het avondeten, in mijn hotelkamertje, even ontsnappen uit de koersgedachten.

• Alle muziekdocumentaires op Netflix: zoals die over de aanslag op Bob Marley, de geschiedenis van de hip-hop ('Hip-Hop evolution'), de eenzaamheid van Lady Gaga ('Five foot two'), ‘Quincy’, over de legendarische muziekproducer Quincy Jones, of 'Back and forth" van de Foo Fighters.

•  "Suits (Netflix): momenteel zijn mijn vrouw en ik deze serie over een advocatenkantoor in New York aan het bekijken. Niet diepgravend, wel ontspannend.

• "De Afspraak" (Canvas): de huidige formule met 3 gasten vind ik beter dan met 4 gasten.

Tips zijn de voorbije weken al in overvloed gegeven en persoonlijk pas ik in dat plaatje. Namelijk veel/meer (met de hond) wandelen. Om de twee dagen fietsen met een lage hartslag. En zo weinig mogelijk naar twitter kijken want daar word je met de dag minder vrolijk van.

Ik hoop ook van harte dat de mensen die momenteel met 300 km/u moeten werken (zorgsector, sommige media, transport, etc) na afloop van deze crisis voldoende tijd krijgen om te recupereren. En vooral dat kinderen die in een moeilijke thuissituatie leven, niet al te veel bijkomende littekens oplopen in en na deze periode.