Een belangrijke dag voor Stefan Everts (47): vandaag moet hij opnieuw langs het ziekenhuis voor een ingreep aan zijn hielen. Door een malaria-infectie moest de oud-crosser vorig jaar 8 tenen laten amputeren maar nu is er licht aan het einde van de tunnel. De negatieve spiraal lijkt doorbroken. Door de wonden aan zijn hiel aan te pakken, zou hij op termijn opnieuw vlotter moeten kunnen stappen.
Het interview met Stefan Everts in een notendop:
- zijn herstel: "Hopelijk zitten we nu in de laatste fase, want ik voel me nu een sukkelaar."
- zijn zoon Liam: "Ik volg hem op het circuit met een elektrische mountainbike."
- zijn motor: "Ik wil nog wel eens een paar rondjes rijden, ja."
"Wil op mijn hiel kunnen steunen"
Voor Stefan Everts was 2019 een horrorjaar. Tijdens een reis in Congo liep hij malaria op. 2020 moet beter worden voor de voormalige motorcrosskampioen.
"Momenteel ligt het ergste achter ons", vertelt Everts. "Ik hoop dat we nu in de laatste fase zitten van het herstel. Sinds Nieuwjaar is de situatie lichtjes verbeterd aan mijn voeten."
"Het is positief dat alles stabiel is. Mijn voeten blijven nog altijd het grote punt, maar de pijn is wat minder en het stappen gaat ook iets beter nu."
De positieve klanken geven Everts moed, ook al is de lijdensweg nog niet helemaal voorbij. "De wonden aan mijn hielen liggen nog open. Die gaan ze deze week nog eens "opkuisen"."
"De operatie dient om het helingproces te stimuleren. Ik wil die hiel kunnen gebruiken als steunpunt. Dat kan ik op dit moment nog altijd niet, omdat er nog een vrij grote wonde is. Die is wel aan het genezen, maar dat is nu eventjes stilgevallen. Dit moet een nieuwe boost geven."
"Voel me nu een beetje een sukkelaar"
Stefan Everts heeft de situatie ondertussen aanvaard, maar hij geeft toe dat de gevolgen van zijn malaria-aanval hem nog te veel beperken.
"Ik ben altijd iemand geweest die als een wervelwind door het leven gaat en nu word ik afgeremd. Ik kan niet meer rondvliegen, ik kan niet snel rondstappen en ik moet mijn tijd nemen. Het geeft me anders te veel pijn."
"Ik voel me op dit moment een beetje een sukkelaar om me hier zo te zien rond "taffelen". Ik hoop dat dat op termijn wel gaat verbeteren. Dat verwacht ik ook want die hielen houden me nu wel tegen."
Ik ben altijd iemand geweest die als een wervelwind door het leven gaat en nu word ik afgeremd.
"Liam volgen met elektrische mountainbike"
En toch is Stefan Everts geen klager. Hij heeft zijn leven opnieuw in handen genomen. Zo is hij net terug van een trainingsweek met zijn zoon Liam (15) in Spanje. Vader Everts staat zijn zoon met raad en daad bij.
"Dat kost krachten, maar mijn voeten zullen me niet tegenhouden. Ik ga gewoon door", zegt hij.
"Ik zoek ook wel oplossingen. Als wij op het circuit zijn, heb ik een elektrische mountainbike die ik meeneem. Die brengt me overal zodat ik alles goed kan zien."
"Stappen gaat heel moeilijk op een oneffen terrein maar de fiets helpt me daar perfect bij. Ik ben nu beperkt, maar ik trek mijn plan."
En zo blijft sport alomtegenwoordig in het leven van de 5-voudige Sportman van het Jaar. "Ik volg dagelijks zijn trainingen op en dat zorgt voor veel afleiding. Ik ben zo met mijn gedachten met iets anders bezig dan met het "medische" en met mijn voeten. Dat doet deugd."
"Ik wil nog wel eens een paar rondjes rijden, ja"
Als hij die motoren dan ziet voorbij scheuren? Kriebelt het dan niet om ooit zelf nog eens op een motor te kruipen? Stefan Everts: "Ik ben er nog niet klaar voor. Ik heb nog te veel last aan mijn hielen."
"Maar ik wil nog wel eens een paar rondjes rijden, ja. Vanaf het moment dat mijn voeten goed genoeg zijn om dat te kunnen, wil ik ook aangepaste crosslaarzen maken en wil ik opnieuw een beetje rijden."
Everts moet dus nog even geduld uitoefenen. Niet makkelijk voor iemand met zijn verleden en zijn karakter.
"Dat is niet altijd simpel maar de situatie is nu zo. Ik heb me erbij neergelegd. In het begin maakte ik graag plannen maar na 2 of 3 maanden vallen die dan in het water. Daar ben ik nu mee gestopt."
"Mensen vragen me dat soms: Hoe lang gaat dat nog duren? Dan zeg ik altijd "een jaar". En wat is een jaar in een leven? Dat vliegt zo voorbij. Ik kijk alleen nog vooruit, sowieso."
