Er is al veel inkt gevloeid over de centralisatieplannen van Atletiek Vlaanderen om zoveel mogelijk atleten in Gent te laten trainen. Op het BK indoor heeft Rani Rosius haar versie van de feiten gegeven voor Sportweekend. En de Belgische sprintster is bikkelhard: "Langs mijn kant is er geen vertrouwen."
Vier maanden geleden viel er een bom in de Vlaamse atletiekwereld. Topsportcoördinator Rutger Smith deed grootse plannen uit de doeken om Atletiek Vlaanderen te centraliseren in Gent en zo te besparen.
Voor Rani Rosius kwam dat nieuws hard aan. Zij woont in Helchteren en moet dus een heel eind rijden als ze elke dag zou moeten gaan trainen in Gent. Voor Sportweekend zette Rosius zich (in Gent) neer tijdens het BK indoor om te vertellen over de rollercoaster die ze de voorbije maanden beleefde.
"Na de vergadering (op 8 november) heb ik een rustig gesprek gehad met Rutger Smith, maar mijn vragen zijn nog niet beantwoord. Er zouden dingen veranderen, maar daar heb ik nog weinig van gezien."
"Het is gewoon voor veel atleten niet vanzelfsprekend om naar Gent te komen, want je moet heel je leven richten naar je sport. Veel mensen zijn daar niet klaar voor of willen dat niet, maar worden gepusht. Ik denk dat er daardoor veel atleten verloren zullen gaan."
Is er dan geen compromis mogelijk? "Ik weet zelfs niet wat ze nu willen. Als je hier niet zou komen trainen, is het op eigen kosten dat mijn trainer Johan mee mag naar de stages. Maar dat gaat niet over de kampioenschappen. Daar is niets over gezegd. Ik weet nog altijd niet wat ik moet doen om ervoor te zorgen dat Johan mee kan."
We weten van niets. Er is nul duidelijkheid.
Die communicatie is een heikel punt voor Rosius. Zo wist ze nu pas wat de limiet is voor het WK indoor in China, dat over een maand plaatsvindt. Vorig jaar liep ze er de finale.
"Hoe kan ik me voorbereiden op een WK indoor als ik niet weet wat ik moet doen om daar te geraken? Je zou die limieten moeten hebben voor het seizoen begint. Ze weten intussen wat het budget is. Het is echt niet zo moeilijk om te vertellen wat de standaarden zijn."
Rosius weet zelfs niet wanneer ze zou kunnen vertrekken naar dat WK. "Gaan we een week op voorhand naar daar om te acclimatiseren of om de jetlag te verwerken? We weten van niets. Er is nul duidelijkheid."
"Hoe het nu verder moet? Geen idee. Ik weet niet of er iets gaat veranderen. Ik hoop van wel, want ze hebben gezegd dat er iets gaat veranderen. Maar ik wil het eerst zien."
Planning stages
Ook over de ingeplande stages van Atletiek Vlaanderen is Rosius niet echt gelukkig. Vooral over het feit dat ze zelf de momenten van de stages niet meer kan kiezen.
"Alle stages zijn al ingepland. Zelf meegaan is geen probleem, want ik moet niet betalen. Voor de persoonlijke trainers is dat een ander geval. En van het eigen budget waar je normaal je stage mee betaalt, is maar 1/3e van overgebleven."
"Dus buiten die periode op stage gaan, kan niet. Want dat kan ik niet betalen. Er is nu veel dat voor je geregeld wordt, maar daar kan je niet van afwijken. Ze hebben nu een stage van 3 weken ingepland in Zuid-Afrika, maar de vertrekdatum is de zaterdag van het WK indoor, waar ik naartoe wil."
"Ze zeggen dan dat ik ook 2 weken kan gaan, maar dat is tijdens mijn rustperiode. Of Johan mee mag? Geen idee. Er is geen communicatie en zo win je geen vertrouwen bij de atleten. Johan en ik staan zo hard op die communicatie, op die duidelijkheid."
"Als je iets niet zeker weet, vertel dan wat je wel zeker weet. Wees duidelijk en transparant. Je kunt niet alles achterwege houden en dan op het laatste moment zeggen: dit is het en eigenlijk weten we dat al langer."
Ik heb niets meer te verliezen, want ze geven niets meer.
Rosius denkt dan ook dat er niet snel iets gaat veranderen. "En dat is frustrerend voor heel veel atleten. Niet alleen voor mij, maar ik durf ervoor uit te komen. Al de rest heeft schrik om nog extra dingen te verliezen, maar ik heb zelf niets meer te verliezen want ze geven niets meer. Het is dit, punt."
"Ik vind het niet erg dat ik geen ondersteuning meer krijg van hen, want voor mezelf is alles goed geregeld door mijn manager. Maar dat is hoe ik het gedaan heb en dat is niet bij alle andere atleten zo."
"Ik weet gewoon niet of centralisatie iets is dat in België werkt. Ze willen naar het Nederlandse systeem zoals in Papendal, maar daar werkt het ook niet. Waarom denk je dan dat dat in België wel gaat werken?"
Twijfels over besparingen
Een van de grootste drijfveren achter het centralisatieplan zijn besparingen. Alleen heeft Rosius zo haar twijfels bij de besparingen, als ze alle kosten van de stages uitrekent.
"In januari 3 weken Zuid-Afrika, in maart 3 weken Zuid-Afrika, in juli nog eens 3 weken op stage en in oktober nog eens 2 weken. Als ik mijn stages kies, dan doe ik er eentje in de winter, een in de paasvakantie en een pre-camp voor een groot kampioenschap."
"Daar is al een stage bijgekomen, die zijn allemaal 3 weken én in Zuid-Afrika en dat noemen ze besparingen. Ik zou nooit zelf 3 weken op stage willen gaan. Ik heb het thuis supergoed en dat is dus nergens voor nodig, maar dat maken ze iedereen wel wijs."
De 24-jarige spurtbom roept Atletiek Vlaanderen dan ook op om eerlijk te zijn tegen de atleten. "Wees gewoon open en transparant. Dat is het enige wat wij vragen. Dan zeggen ze wel dat ze dat gaan doen, maar er wordt gewoon gelogen in het gezicht. Dus er is geen vertrouwen langs mijn kant."
"Een oplossing? Ik denk dat ze vroeg of laat zelf tegen de lamp gaan lopen en beseffen dat het toch niet werkt."
Wat met haar persoonlijke trainer?
Ze gaf het al een paar keer aan, maar naast de gebrekkige communicatie heerst er bij Rosius nog veel onduidelijkheid over de rol van haar persoonlijke coach, Johan Baerts.
"Hij is een van mijn beste vrienden, ik vertel alles aan Johan en hij ventileert alles bij mij. Ik kan blindelings vertrouwen op hem en hij kent mij zo goed. Hij kent mij door en door en door. Hij weet bijna wat er in mijn hoofd omgaat."
"Als het hoofd niet goed zit, dan kan je niet hard lopen. Dat gaat niet, alles moet juist zitten. Je lichaam moet goed zitten, maar als je hoofd niet goed zit, doet je lichaam niets. Alles is gestuurd vanuit de hersenen, alles. Als er iets anders in zit dan positiviteit en zekerheid, dan gaat dat gewoon niet."
Over naar het sportieve
Rosius toonde zich overigens in vorm op het BK indoor. Ze snelde naar de Belgische titel in een tijd van 7"20. Een beste seizoensprestatie. Zo kan ze met een goed gevoel naar het EK.
"Iedereen verwacht dat je het BK wint, dus je kan alleen maar verliezen. Anders denkt iedereen dat er iets aan de hand is. Maar nu wil ik op het EK de finale halen en dan is alles mogelijk."
Rosius zit met haar tijden dicht in de buurt van de topchrono's van Kim Gevaert. "Indoor is het verschil nu 2 honderdsten, dus dan kan het zelfs gewoon afhangen van je reactie. Maar alles moet juist zitten."
Rosius en haar coach hebben een plan opgesteld om binnen de 3 jaar dat Belgische record van Gevaert af te snoepen. "Ik heb 3 jaar om er te geraken. We zullen wel zien."
