De Belgische mannen van de ploegenachtervolging hebben hun EK niet met een positief gevoel kunnen afsluiten. Ze mochten in de eerste ronde dromen van een plekje in de kleine finale (strijd om brons), maar het ging mis in de slotfase. "De Spanjaarden versnelden ook, dan is het moeilijk natuurlijk", vertelt Yoran Van Gucht.
De jonge equipe kreeg versterking met de iets meer ervaren Noah Vandenbranden (22). Hij probeerde Thibaut Bernard, Tom Crabbe en Yoran Van Gucht op sleeptouw te nemen.
Met een kwalificatietijd op 'slechts' 2,5 seconden van de top 4 mocht België dromen van een ticket voor de kleine finale. Daar had het - zonder ongelukken - ook kans op gemaakt.
Ze vertrokken snel. Misschien zelfs te snel? "Nee zeker niet", vindt Vandenbranden. "Het ging volgens plan. Misschien reden we iets sneller dan ons plan, maar ik denk dat iedereen wel goed was. Het liep fout bij de Spanjaarden."
Daarmee komt Vandenbranden meteen bij het pijnpunt. Spanje, dat aan de andere kant van de baan was gestart, reed een stuk trager dan België waardoor onze landgenoten een inhaalmanoeuvre inzetten. Dat ging echter niet van een leien dakje.
Met twee ploegen in de baan heb je niet alles in eigen handen.
Net op dat moment beslissen ook de Spanjaarden, reglementair in de binnenbocht, om een tandje bij te steken. Het Belgische trio dat nog overbleef viel zo uit elkaar.
"We hebben ons best gedaan en het is niet onze fout. De Spanjaarden hebben versneld en dan kunnen we niks doen", vertelt Thibaut Bernard.
Yoran Van Gucht - al even gelost - zag het gebeuren. "Met twee ploegen in de baan heb je niet alles in eigen handen. We hadden veel snelheid om erover te komen, maar net dan versnellen de Spanjaarden ook. Dan is het moeilijk natuurlijk."
De man in derde positie was Tom Crabbe. "Ik was te veel bezig met wat ik moest doen", zegt hij kritisch. "Ik was niet genoeg bezig met gewoon gaan. Voor mij is het de eerste keer dat er zoiets gebeurt. Daar verdween de concentratie."
Uiteindelijk zetten de Belgen zelfs geen eindtijd neer. Met een 3e tijd na drie (van de vier) kilometer was veel mogelijk. "Als we dat niet hadden meegemaakt, was het echt een goede tijd", besluit een ontgoochelde Crabbe.
